ΦΥΣΑ ΜΑΪΣΤΡΟ ΔΡΟΣΕΡΕ - ΘΕΟΦΙΛΟΣ

Показать описание

Φύσα μαΐστρο Δροσερέ
( Η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια)
Η μάχη στα Δερβενάκια γνωστή και ως η σφαγή του Δράμαλη, μία από τις σημαντικότερες μάχες του αγώνα για την ελευθερία, στην οποία αναδείχθηκε η στρατιωτική ιδιοφυΐα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Αρχές Ιούλιου του 1822, ένας νέος κίνδυνος φάνηκε να απειλεί για την Επανάσταση, με την κάθοδο στην Πελοπόννησο ισχυρής τουρκικής δύναμης από 30.000 στρατό (εκ των οποίων 24.000 εμπειροπόλεμοι πολεμιστές) υπό τις διαταγές του ικανού Μαχμούτ Πασά Δράμαλη.
Ο Δράμαλης με 25.000 άνδρες προχώρησε πολύ γρήγορα και στις 6 Ιουλίου στρατοπέδευσε στην Κόρινθο, καταλαμβάνοντας την Ακροκόρινθο. Εκεί, παρά την αντίθετη συμβουλή του Γιουσούφ Πασά της Πάτρας, αποφάσισε να εισβάλλει με όλον τον στρατό του στην αργολική πεδιάδα, υπολογίζοντας και στη βοήθεια του τουρκικού στόλου. Στις 13 Ιουλίου, κατέλαβε την πόλη του Άργους, όπου πίστευε ότι θα έβρισκε χρήματα και εφόδια που θα είχαν συγκεντρώσει οι επαναστάτες. Τα περισσότερα μέλη της Κυβέρνησης και οι κάτοικοι είχαν ήδη φύγει, πανικόβλητοι. Βασικός του στόχος ήταν η ανακατάληψη της Τριπολιτσάς και η κατάπνιξη της Επανάστασης στον Μοριά με τη βοήθεια του στόλου, που θα κατέπλεε στον Αργολικό Κόλπο.
Μόλις μαθεύτηκε ότι ο Δράμαλης με τον στρατό του πλησιάζει στο Άργος, επικράτησε μεγάλη σύγχυση στους Έλληνες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πληροφορήθηκαν τη λύση της πολιορκίας του Ναυπλίου. Τη δύσκολη αυτή στιγμή, την κατάσταση έσωσε ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος αναδείχθηκε ο στρατηγικός νους και ο μεγάλος στρατιωτικός ηγέτης ο οποίος έσωσε την πορεία της επανάστασης, από τον επερχόμενο όλεθρο. Με συντονισμένες ενέργειες κατόρθωσε να περιορίσει τον στρατό του Δράμαλη στην Αργολίδα και να ματαιώσει την πορεία του προς την Τριπολιτσά. Τα μέτρα του Κολοκοτρώνη εστιάστηκαν στην κατάληψη στρατηγικών θέσεων στην Αργολίδα με σπουδαιότερη την Λάρισα, την αρχαία Ακρόπολη του Άργους, και στην τακτική της «καμένης γης» που εφάρμοσε, καταστρέφοντας τα σπαρτά της επαρχίας ώστε να εξολοθρευθούν οι Τούρκοι από λιμό. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι την τακτική αυτή μιμήθηκε αργότερα με απόλυτη επιτυχία, δύο φορές η Ρωσία εναντίον του Ναπολέοντα και του Χίτλερ. Ο Δράμαλης δεν μπορούσε να προχωρήσει προς την Τριπολιτσά χωρίς να έχει εξασφαλισμένα τα νώτα του. Έχασε πολύτιμο χρόνο με την πολυήμερη πολιορκία του φρουρίου του Άργους και οι άνδρες του εγκλωβίστηκαν εκεί, έχοντας εξαντλήσει τα αποθέματα τροφών τους και χωρίς να έχουν δυνατότητα ανεφοδιασμού. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Τούρκος πασάς αποφάσισε την επιστροφή στην Κόρινθο, περιμένοντας βοήθεια από τον Χουρσίτ Πασά της Λάρισας, τον Γιουσούφ Πασά της Πάτρας και από τον τουρκικό στόλο.
Το σχέδιο υποχώρησης του Δράμαλη έγινε αντιληπτό από τον Κολοκοτρώνη και παρά τις διαφωνίες που είχε με τους άλλους οπλαρχηγούς και προκρίτους, έσπευσε να καταλάβει τις στενές διαβάσεις που οδηγούσαν από το Άργος στην Κόρινθο, με 2.500 άνδρες. Στις 26 Ιουλίου ο Δράμαλης κινήθηκε προς τα Δερβενάκια με στόχο να φτάσει στην Κόρινθο. Η βασική διάβαση, με βάση το σχέδιο του Θ. Κολοκοτρώνη, φυλαγόταν από τον Αντώνη Κολοκοτρώνη και περίπου 1.500 άντρες.
Παράλληλα ο Θ. Κολοκοτρώνης είχε τοποθετήσει τον Πλαπούτα με περίπου 800 άντρες στο Σχινοχώρι για να φυλάει τη βορειοδυτική έξοδο της Αργολίδας προς τη Στυμφαλία, και τους Νικηταρά – Παπαφλέσσα στο Στεφάνι και στoΑγιονόρι, με άλλους 800 άντρες για να φυλάξουν την τρίτη διάβαση προς την Κλένια.
Την προηγουμένη της μάχης, ο Κολοκοτρώνης ανέβηκε στη στέγη ενός σπιτιού και εμψύχωσε τους μαχητές με μια ομιλία που διασώζει ο Φωτάκος. Άρχισε λέγοντας "Έλληνες, σήμερα εγεννήθημεν και σήμερα θα πεθάνωμεν δια την σωτηρίαν της πατρίδος μας και δια την εδικήν μας
Στις 26 Ιουλίου 1822 στα στενά των Δερβενακίων, κοντά στη Νεμέα, οι Τούρκοι υπέστησαν δεινή ήττα, χάνοντας πάνω από 3.000 άνδρες. Στη μάχη εκτός του Κολοκοτρώνη διακρίθηκαν ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Παπαφλέσσας και ιδιαιτέρως ο Νικηταράς. Ο Δράμαλης και οι εναπομείναντες άνδρες του προσπάθησαν να διαφύγουν την επομένη από την κλεισούρα του Αγιονορίου. Όμως, ο Νικηταράς, ο Υψηλάντης και ο Παπαφλέσσας ήταν κι εκεί για να προκαλέσουν νέες βαριές απώλειες στον Δράμαλη στις 28 Ιουλίου.
Ο αγέρωχος πασάς, συντετριμμένος από την μεγάλη ήττα και ανθρώπινο ράκος πλέον, έφτασε στην Κόρινθο με ότι είχε απομείνει από την πολυάριθμη στρατιά του, όπου στα τέλη Οκτωβρίου πέθανε από την βαθιά στενοχώρια του. Ο οργανωτής και αυτουργός της νίκης Κολοκοτρώνης ανακηρύχθηκε, κατ' απαίτηση των οπλαρχηγών, από την Κυβέρνηση Αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου. Η Επανάσταση όχι μόνο είχε διασωθεί, αλλά είχε αποκτήσει ισχυρά θεμέλια, χάρη στο σχέδιο και την τακτική του Γέρου του Μοριά.

Συμμετείχαν οι μουσικοί:
Αντώνης Καλιούρης (Κλαρίνο, Φλογέρα, Καβάλι)
Κυριάκος Γκουβέντας (Βιολί)
Στέλλα Βαλάση (Σαντούρι)
Θεόδωρος Γιαννόπουλος Λαούτο)
Περικλής Κατσώτης (Νταούλι, Τουμπερλέκι)
Χαράλαμπος Μπίρης (Ηχοληψία, Επεξεργασία ήχου)