filmov
tv
Δικαίωση - Soulbro (Στίχοι)

Показать описание
Ερμηνεία: Βαγγέλης Αμπατζής / Μανώλης Χασιώτης
Τη στιγμή περιμένω που θα δικαιωθώ
και τότε όλοι γύρω μου θα θέλουν να ΄ναι εδώ,
μα θα ‘ναι είδη αργά γιατί δεν θα ‘μια εκεί
κι όλοι θα ψάχνουνε να βρούνε την αιτία, το γιατί.
Οι πόρτες θα ΄ναι ανοιχτές μα εγώ θα τις κλείσω
και θα το ξανά σκεφτώ πολύ καλά πριν ανοίξω.
Όχι δεν είναι κακία, ούτε φθόνος για κανένα,
λόγια μοναχά που μιλάμε για μένα
και δε με ενδιαφέρει οι άλλοι τι θα πούνε,
πως θα ενεργήσουνε και τι θα σκεφτούνε.
Ότι έχω να πω ελεύθερα θα το εκφράσω,
πάντα θα φροντίζω προκυμμένου να ξεχάσω
τις κακές στιγμές, στεναχώριες και λύπες,
όλα θα ‘ναι παρελθόν, τέρμα πια οι πίκρες.
Μονάχα οι χαρές θα περιβάλλουν τη ζωή μου
κι όποιοι νιώθουν την ανάγκη να σταθούν μαζί μου
προετοιμασμένοι για ότι θ’ ακολουθήσει
πρέπει να ‘ναι και κανείς να μη λησμονήσει
ότι ήρθε η ώρα να γελάσω λιγάκι
ικανοποιημένος και καιρός να μάθει
όλος ο κόσμος, η αναμονή δεν πάει χαμένη,
έτσι ανταμείβετε όποιος περιμένει.
Με κοιτάς με απορία, φαίνεσαι μπερδεμένος,
κάτσε σκέψου λιγάκι και δε θα ‘σαι χαμένος.
Τη στιγμή περιμένω που θα δικαιωθώ
και τότε όλοι γύρω μου θα θέλουν να ΄ναι εδώ,
μα θα ‘ναι είδη αργά γιατί δεν θα ‘μια εκεί
κι όλοι θα ψάχνουνε να βρούνε την αιτία, το γιατί.
Πιθανόν οι κουβέντες μου να μοιάζουν απλές
όμως αν κάτσεις και το ψάξεις σίγουρα τότε θα θες
να μπορείς να διεισδύσεις μέσα στη φαντασία
και πολλοί θα εύχονται να έχουνε την ευκαιρία
να βρεθούν ξανά κοντά μου, δίπλα στο πλευρό μου
ούτε καλοί φίλοι που όλοι για καλό μου
τη κουβέντα τους θα πούνε να με σωφρονίσουν.
Άδικος ο κόπος αν τυχόν νομίσουν
ότι θα μπορέσουν να με πλησιάσουν,
καλύτερα για όλους θα ‘ναι να με ξεχάσουν
κι αν λάθος κάνω το φταίξιμο σε ‘μένα
όλο θα το ρίξω κι όχι σ’ άλλον κανένα
και κανείς μετά δεν θέλει να βοηθήσει,
ο αδερφός μου δεν θα μ’ εγκαταλείψει.
Γιατί στο όνειρο που σκάφτομε θέλω να ζήσω,
την πραγματικότητα αυτή ν’ αφήσω
με σκοπό όλο ένα να προοδεύω
πνευματικά, τα υλικά να μην ζηλεύω.
Μέσα απ’ τη καρδιά να σβηστεί το μίσος
μια ζωή με σιγουριά δίχως άγχος και ίσως.
Τότε να σας δω εσάς που θα βρεθείτε
ξανά μπροστά μου. Τι έχετε να πείτε;
Μήπως ξανά σκεφτήκατε αν πράγματι μπορώ
να ζήσω όπως θέλω και να δικαιωθώ.
Τη στιγμή περιμένω που θα δικαιωθώ
και τότε όλοι γύρω μου θα θέλουν να ΄ναι εδώ,
μα θα ‘ναι είδη αργά γιατί δεν θα ‘μια εκεί
κι όλοι θα ψάχνουνε να βρούνε την αιτία, το γιατί. (Χ2)
Τη στιγμή περιμένω που θα δικαιωθώ
και τότε όλοι γύρω μου θα θέλουν να ΄ναι εδώ,
μα θα ‘ναι είδη αργά γιατί δεν θα ‘μια εκεί
κι όλοι θα ψάχνουνε να βρούνε την αιτία, το γιατί.
Οι πόρτες θα ΄ναι ανοιχτές μα εγώ θα τις κλείσω
και θα το ξανά σκεφτώ πολύ καλά πριν ανοίξω.
Όχι δεν είναι κακία, ούτε φθόνος για κανένα,
λόγια μοναχά που μιλάμε για μένα
και δε με ενδιαφέρει οι άλλοι τι θα πούνε,
πως θα ενεργήσουνε και τι θα σκεφτούνε.
Ότι έχω να πω ελεύθερα θα το εκφράσω,
πάντα θα φροντίζω προκυμμένου να ξεχάσω
τις κακές στιγμές, στεναχώριες και λύπες,
όλα θα ‘ναι παρελθόν, τέρμα πια οι πίκρες.
Μονάχα οι χαρές θα περιβάλλουν τη ζωή μου
κι όποιοι νιώθουν την ανάγκη να σταθούν μαζί μου
προετοιμασμένοι για ότι θ’ ακολουθήσει
πρέπει να ‘ναι και κανείς να μη λησμονήσει
ότι ήρθε η ώρα να γελάσω λιγάκι
ικανοποιημένος και καιρός να μάθει
όλος ο κόσμος, η αναμονή δεν πάει χαμένη,
έτσι ανταμείβετε όποιος περιμένει.
Με κοιτάς με απορία, φαίνεσαι μπερδεμένος,
κάτσε σκέψου λιγάκι και δε θα ‘σαι χαμένος.
Τη στιγμή περιμένω που θα δικαιωθώ
και τότε όλοι γύρω μου θα θέλουν να ΄ναι εδώ,
μα θα ‘ναι είδη αργά γιατί δεν θα ‘μια εκεί
κι όλοι θα ψάχνουνε να βρούνε την αιτία, το γιατί.
Πιθανόν οι κουβέντες μου να μοιάζουν απλές
όμως αν κάτσεις και το ψάξεις σίγουρα τότε θα θες
να μπορείς να διεισδύσεις μέσα στη φαντασία
και πολλοί θα εύχονται να έχουνε την ευκαιρία
να βρεθούν ξανά κοντά μου, δίπλα στο πλευρό μου
ούτε καλοί φίλοι που όλοι για καλό μου
τη κουβέντα τους θα πούνε να με σωφρονίσουν.
Άδικος ο κόπος αν τυχόν νομίσουν
ότι θα μπορέσουν να με πλησιάσουν,
καλύτερα για όλους θα ‘ναι να με ξεχάσουν
κι αν λάθος κάνω το φταίξιμο σε ‘μένα
όλο θα το ρίξω κι όχι σ’ άλλον κανένα
και κανείς μετά δεν θέλει να βοηθήσει,
ο αδερφός μου δεν θα μ’ εγκαταλείψει.
Γιατί στο όνειρο που σκάφτομε θέλω να ζήσω,
την πραγματικότητα αυτή ν’ αφήσω
με σκοπό όλο ένα να προοδεύω
πνευματικά, τα υλικά να μην ζηλεύω.
Μέσα απ’ τη καρδιά να σβηστεί το μίσος
μια ζωή με σιγουριά δίχως άγχος και ίσως.
Τότε να σας δω εσάς που θα βρεθείτε
ξανά μπροστά μου. Τι έχετε να πείτε;
Μήπως ξανά σκεφτήκατε αν πράγματι μπορώ
να ζήσω όπως θέλω και να δικαιωθώ.
Τη στιγμή περιμένω που θα δικαιωθώ
και τότε όλοι γύρω μου θα θέλουν να ΄ναι εδώ,
μα θα ‘ναι είδη αργά γιατί δεν θα ‘μια εκεί
κι όλοι θα ψάχνουνε να βρούνε την αιτία, το γιατί. (Χ2)