365 Ποιήματα | Αγαπημένη ΙΙ - Κώστας Καρυωτάκης #257

Χαίρετε, αγαπητοί φίλοι του βιβλίου!

Σε αυτήν την σειρά βίντεο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για την ποίηση. Θα προσπαθήσω για 365 μέρες να σας χαρίζω και ένα ποίημα κάποιου γνωστού ή και άγνωστου ποιητή.

Αγαπημένη ΙΙ, Κώστας Καρυωτάκης

Σε πέπλο συννεφένιο τυλιγμένο
εφάνηκε —κι ακλούθησε με χάρη
το δρόμο του τον ωριοχαραγμένο
μ’ αστέρια κι απ’ αστέρια— το φεγγάρι.

Οι αχτίδες του που παίζουν στο σκοτάδι
σιμά της σαν περνούνε, απαλαφήνουν
στη σάρκα της ζεστό ένα φωτοχάδι
και στα μαλλιά χρυσόσκονη της χύνουν.

Τα σκότια πια βαριά δεν την τυλίγουν
και κρούσταλλο το δάκρυ της δε βρέχει
το μάγουλο· οι ματιές μας γλυκοσμίγουν
κι η σκέψη μας μακριά τώρα δεν τρέχει.

Μια δύναμη γιγάντινη τραβάει
και φέρνει το ένα στ’ άλλο τα κορμιά μας,
τα χείλια μας μια δύναμη κολλάει,
μια δύναμη πληθαίνει τα φιλιά μας.

Ξημέρωνε. Τρεμάμενη η φωνή μου
ακούστηκε μες στα φιλιά πνιγμένη
(την άκουσε, την άκουσε η καλή μου;):
«Ω, φίλα, φίλα, φίλα, αγαπημένη».

Μουσική: Concerto No.3 In F Major Op. 8 No. 3, Rv257, Autumn

©Δεν έχω πνευματικά δεδομένα επί του έργου. Η αναπαραγωγή γίνεται αυστηρά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

#365ποιήματα #ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ #ΠΟΙΗΣΗ