Καπετάν Λούκας

Ήρωας Μακεδονομάχος Οπλαρχηγός - Ο Θρυλικός Καπετάν Λούκας Γεωργίου Κόκκινος, από το Μέγαρο Γρεβενών.
Ήταν ο τελευταίος από τους καπεταναίους του Αρματολικιού της Βόρειας ΠΙΝΔΟΥ.
Η δράση του ξεκίνησε πολύ νωρίς από το 1894 σε ηλικία 16 ετών . Το 1898 σε ηλικία 20 ετών οργανώνει την πρώτη αντάρτικη ομάδα του, από 10 -15 παλληκάρια από το χωριό του και τις γύρω περιοχές και γίνεται καπετάνιος τους. Όλοι τον τιμούσαν και τον παραδεχόταν για άξιο και ικανό παλληκάρι.
Επίσημα έδρασε στο Μακεδονικό αγώνα 1903 – 1908 σε όλη την περιοχή Γρεβενών. Ιδιαίτερα στην περιοχή Καστοριάς και στα καστανοχώρια, όπου και ξεκαθάρισε τις φωλιές των κομιτατζήδων..
Στις 14 Ιουνίου 1907 στη «Ράχη Λεχόβου», συνεπλάκη μαζί με άλλους καπεταναίους, με Τουρκικό στρατό. Στην πεισματώδη αυτή μάχη ο Καπετάν Λούκας διακρίθηκε αλλά τραυματίστηκε σοβαρά πάνω από το αριστερό μάτι.
Αν και τραυματισμένος δεν εγκατέλειψε την μάχη! Συνέχισε να μάχεται μαζί με τους συντρόφους του ώσπου από την αιμορραγία έχασε τις αισθήσεις του..
Ύστερα από ένα οδοιπορικό επικίνδυνο έφτασε στην Αθήνα και νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός.
Εκεί τον επισκέφτηκε ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄. Τον συγχάρηκε για την ανεκτίμητη εθνική προσφορά και τον ηρωισμό του και τον συνέστησε να δεχτεί χειρουργική επέμβαση του τραύματος του από τους γιατρούς των ανακτόρων. Ο Καπετάν Λούκας όμως δεν δέχτηκε. Επέζησε του τραύματος του αλλά αρρώστησε από φυματίωση.
Μετά την Νοσηλεία του επέστρεψε στο χωριό του Μέγαρο και από εκεί στους Γόνους Ελασσόνας ( Θεσσαλία) όπου ήταν παντρεμένος με την Δέσποινα Κουτσοδήμου. Η καταγωγή της ήταν από τους Φιλιππαίους Γρεβενών. Μαζί της απέκτησε 2 παιδιά. Τον Γεώργιο που πέθανε μικρός και την Ελένη. Στους Γόνους ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία.
Όταν όμως άκουσε να ηχούν τα Ελληνικά όπλα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας στις αρχές Οκτωβρίου το 1912 δεν έμεινε απαθής. Παρόλο που τον κατέτρωγε η φυματίωση οργάνωσε στην Ελασσόνα όπου και διέμενε αντάρτικο σώμα. Πέρασε στην περιοχή Γρεβενών πολεμώντας τους Τούρκους από νότια και διευκόλυνε την προέλαση του Ελληνικού Στρατού.
Όταν ο ελευθερωτής στρατός έκανε την είσοδο του στα Γρεβενά, μαζί του μπήκε από την νοτιοανατολική πλευρά και ο Καπεταν Λούκας καβάλα σε ψαρί άλογο.
Ο Καπετάν Λούκας πέθανε στο σπίτι του εξαδέλφου του Ηλία Τότσικα (υποδηματοποιός), στα Γρεβενά στις 20 Οκτωβρίου το 1913. Έκαιγε στον πυρετό από την φυματίωση και τους πόνους του τραύματος του, που είχε επιδεινωθεί και όπως ήταν ξαπλωμένος για μια στιγμή κάτω από το παράθυρο του άκουσε το τραγούδι του:

«Ένα πουλάκι λάλησε
Στου Λέχοβου τη Ράχη.....»

Τινάχθηκε όρθιος. Πλησίασε στο παράθυρο και με δακρυσμένα μάτια ακούμπησε στο περβάζι να ακούσει την συνέχεια. Τούτο το τραγούδι ήταν το πιο όμορφο το πιο ωραίο και το πιο βαρύτιμο παράσημο που μπορούσε να δώσει ο λαός στο μεγάλο ήρωα της Μακεδονικής Ελευθερίας!!
Μικρή η ζωή των 35 χρόνων του, αλλά παράλληλα μεγάλη και πλούσια σε γεγονότα πολλών ετών!!
Οι σύντροφοι του, οι πολύπλευροι αγώνες του σαν κινηματογραφική ταινία πέρασαν για μια στιγμή, μέσα από τα μάτια της ψυχής και του μυαλού του.
Από την συγκίνηση δεν άντεξε και έπεσε νεκρός όπως πέφτουν τα κιτρινισμένα φύλλα των δένδρων.
Άφησε την τελευταία του πνοή ευχαριστημένος και ευτυχισμένος, που τον αξίωσε ο Θεός να δει την Μακεδονία ελεύθερη, που τόσο αγωνίστηκε και έχυσε το αίμα του, άκουσε και το τραγούδι, που του χάρισε ο λαός.
Το ταξίδι του σ’ αυτήν την ζωή, είχε πλέον τελειώσει και ήρεμος οδεύτηκε στον κόσμο των αθανάτων.
Όταν πήγαν να πάρουν το νεκρό το Λούκα είδαν ένα άπλετο χαμόγελο συγκίνησης στο γαλήνιο πρόσωπο του.
Με μεγάλες τιμές τον έθαψαν στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Βαρόσι Γρεβενών «δημόσια δαπάνη». Οι κάτοικοι του Μεγάρου, φίλοι , συμπολεμιστές και πλήθος κόσμου παραβρέθηκε στην κηδεία του από την περιφέρεια Γρεβενών, Βοΐου, Φλώρινας και Καστοριάς.
Αργότερα ο αδελφός του Βασίλειος Γ. Κόκκινος μαζί με τον πρώτο εξάδελφο του, τον Μακεδονομάχο Αθανάσιο Κων/νου Γκούμα, μετέφεραν τα οστά του στο χωριό του Μέγαρο Γρεβενών όπου και αναπαύεται ...
Οι κάτοικοι του Μεγάρου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, προς τιμήν του Μεγάλου ήρωα τελευταίου Αρματολού – Μακεδονομάχου Οπλαρχηγού, έστησαν τρεις προτομές του. Η μια βρίσκεται στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου στο κέντρο του χωριού, η δεύτερη στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος, την όποια έχτισε με δική του δαπάνη ο Καπετάν Λούκας Κόκκινος και η τρίτη κοσμεί το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στο Χρώμιο του Νομού Κοζάνης.