filmov
tv
'ΕΚΤΩΡ ΓΡΟΛΛΙΟΣ' Marcia Militare (Στρατ. Εμβατήριο Α.Σουέρεφ) score sound

Показать описание
Αντώνιος Σουέρεφ : "ΕΚΤΩΡ Χ. ΓΡΟΛΛΙΟΣ" Στρατιωτικό Εμβατήριο (Marcia Militare), σε ενοργάνωση Γιάννη Καλαϊτζίδη.
Ακούγεται ο ηλεκτρονικός απομιμητικός ήχος (SCORE SOUND) σε βίντεο παρουσιάσεως, το οποίο παρακολουθήστε σε full HD.
Το Στρατιωτικό αυτό Εμβατήριο γράφτηκε τον Νοέμβριο του 2016 και ενοργανώθηκε ομοίως, για τον του τίτλου του κατά τα έτη 1940 - 1946 και επέκεινα Κερκυραίο Ήρωα της Ελευθερίας. Πλήρες μουσικό υλικό (paritura - parti), στο url :
Ο Έκτωρ Γρόλλιος γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1922. Υιός του Μακεδονομάχου - γραμματοκομιστού του Παύλου Μελά, Χριστοδούλου Γρόλλιου, Αξιωματικού του Ελληνικού Πυροβολικού, μετέπειτα Βουλευτού Λαγκαδά, και της Ευτέρπης, κόρης του γαλακτοβιομηχάνου Μιλτιάδου Μαργαρίτη.
Στην εφηβεία του μαθήτευσε δίπλα στο ζωγράφο Στέφανο Τριβόλη.
Το 1940 αποφοίτησε από το Πρακτικό Λύκειο Κερκύρας και πέτυχε στις εξετάσεις της Σ. Σ. Ευελπίδων.
Συμμετείχε ως πρωτοετής Εύελπις στη Μάχη της Κρήτης (Μάλεμε) το 1941.
Από το γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων Χανίων, μετά την μάχη της Κρήτης, δραπέτευσε με μακροβούτι δεκάδων μέτρων, μέρα μεσημέρι, παρά τα δρακόντεια γερμανικά μέτρα και επί απειλή επιτόπου εκτελέσεως. Εισήλθε λάθρα εις Πολεμικόν Ναύσταθμον Σούδας, όπου επεβιβάσθη λάθρα εις πλοίο γερμανικής νηοπομπής, με την οποία μετεφέρθη στη Θεσσαλονίκη (όπου το του Λαγκαδά χωριό Όσσα του πατέρα του και παππού μου).
Ήλθε Κέρκυρα και τον Απρίλιο 1942 οργάνωσε την δια θαλάσσης φυγή προς Μάλτα, με ένα βαρκάκι, την "Ουρανία" φέρουσα κουπιά και πανί και την πυξίδα από αντίστοιχο εξοπλισμό της οικογενείας Ασπιώτη. Μόνο του εφόδιο η φύση, η παλλομένη καρδιά και η ευχή της νόνας του Αικατερίνης Μαργαρίτη, συζύγου του γαλακτοβιομηχάνου Μιλτιάδη, που μόνη μαζί με την Μαρή Ασπιώτη ήξεραν ... : "παιδί μου, να πας με το καλό και να γυρίσεις με τη νίκη" , σε ένα σημείωμα, συνοδεύον λίγα χρήματα και ένα δαχτυλίδι της "νόνας" Κατερίνας..
Ο απόπλους, την 12η.5.1942. Όταν ο πλοίαρχος των ιταλών, που συνέλαβε την βάρκα ανοικτά της Σικελίας , έμαθε λεπτομέρειες του εγχειρήματος, παρουσίασε όπλα και έριξε τον Γρόλλιο και τους συνεπιβαίνοντας Δημήτριο Μπούα και Αριστείδη Πλασκασοβίτη στη φυλακή. Καταδικάστηκε για τη δράση του από το καθεστώς του Μουσολίνι σε ισόβια εκτόπιση και φυλακίστηκε στη νήσο Πόντζα της Ιταλίας, από όπου μετά δύο ακριβώς έτη δραπέτευσε. Έζησε εννέα μήνες ως αντάρτης στη ζώνη μάχης στην περιοχή Φόρμια – Μόντε Κασσίνο κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχης της Ιταλίας. Στο πλευρό των ιταλών πολέμησε τους γερμανούς, τρεφόμενος επί μήνες με ρίζες στα ιταλικά βουνά.
Και όταν έφθασε στην Αλεξάνδρεια, για να βρει τους συμμάχους, δεν απεδέχθη πρόταση των αμερικανών, να ενταχθεί στον στρατό τους ως αξιωματικός. Συνέχισε το Συμμαχικό Αγώνα.
Γύρισε στην Ελλάδα, την βρήκε σπαρασσομένη από τον στημένο εμφύλιο, συνέχισε στρατιωτικός στον ελληνικό στρατό, πάντοτε λεβέντης ακέραιος και ηθικά ασυμβίβαστος. Απεστρατεύθη επί χούντας, με τον βαθμό του ταξιάρχου.
Μετά την αποστράτευσή του ανέπτυξε τις ζωγραφικές του μελέτες, που είχε ξεκινήσει δεκαετίες πριν στην Κέρκυρα, και αφιέρωσε τη υπόλοιπη ζωή του στη ζωγραφική και στη συγγραφή βιβλίων. Απεβίωσε εν Αθήναις, την 5ην Δεκεμβρίου 2017.
Ακούγεται ο ηλεκτρονικός απομιμητικός ήχος (SCORE SOUND) σε βίντεο παρουσιάσεως, το οποίο παρακολουθήστε σε full HD.
Το Στρατιωτικό αυτό Εμβατήριο γράφτηκε τον Νοέμβριο του 2016 και ενοργανώθηκε ομοίως, για τον του τίτλου του κατά τα έτη 1940 - 1946 και επέκεινα Κερκυραίο Ήρωα της Ελευθερίας. Πλήρες μουσικό υλικό (paritura - parti), στο url :
Ο Έκτωρ Γρόλλιος γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1922. Υιός του Μακεδονομάχου - γραμματοκομιστού του Παύλου Μελά, Χριστοδούλου Γρόλλιου, Αξιωματικού του Ελληνικού Πυροβολικού, μετέπειτα Βουλευτού Λαγκαδά, και της Ευτέρπης, κόρης του γαλακτοβιομηχάνου Μιλτιάδου Μαργαρίτη.
Στην εφηβεία του μαθήτευσε δίπλα στο ζωγράφο Στέφανο Τριβόλη.
Το 1940 αποφοίτησε από το Πρακτικό Λύκειο Κερκύρας και πέτυχε στις εξετάσεις της Σ. Σ. Ευελπίδων.
Συμμετείχε ως πρωτοετής Εύελπις στη Μάχη της Κρήτης (Μάλεμε) το 1941.
Από το γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων Χανίων, μετά την μάχη της Κρήτης, δραπέτευσε με μακροβούτι δεκάδων μέτρων, μέρα μεσημέρι, παρά τα δρακόντεια γερμανικά μέτρα και επί απειλή επιτόπου εκτελέσεως. Εισήλθε λάθρα εις Πολεμικόν Ναύσταθμον Σούδας, όπου επεβιβάσθη λάθρα εις πλοίο γερμανικής νηοπομπής, με την οποία μετεφέρθη στη Θεσσαλονίκη (όπου το του Λαγκαδά χωριό Όσσα του πατέρα του και παππού μου).
Ήλθε Κέρκυρα και τον Απρίλιο 1942 οργάνωσε την δια θαλάσσης φυγή προς Μάλτα, με ένα βαρκάκι, την "Ουρανία" φέρουσα κουπιά και πανί και την πυξίδα από αντίστοιχο εξοπλισμό της οικογενείας Ασπιώτη. Μόνο του εφόδιο η φύση, η παλλομένη καρδιά και η ευχή της νόνας του Αικατερίνης Μαργαρίτη, συζύγου του γαλακτοβιομηχάνου Μιλτιάδη, που μόνη μαζί με την Μαρή Ασπιώτη ήξεραν ... : "παιδί μου, να πας με το καλό και να γυρίσεις με τη νίκη" , σε ένα σημείωμα, συνοδεύον λίγα χρήματα και ένα δαχτυλίδι της "νόνας" Κατερίνας..
Ο απόπλους, την 12η.5.1942. Όταν ο πλοίαρχος των ιταλών, που συνέλαβε την βάρκα ανοικτά της Σικελίας , έμαθε λεπτομέρειες του εγχειρήματος, παρουσίασε όπλα και έριξε τον Γρόλλιο και τους συνεπιβαίνοντας Δημήτριο Μπούα και Αριστείδη Πλασκασοβίτη στη φυλακή. Καταδικάστηκε για τη δράση του από το καθεστώς του Μουσολίνι σε ισόβια εκτόπιση και φυλακίστηκε στη νήσο Πόντζα της Ιταλίας, από όπου μετά δύο ακριβώς έτη δραπέτευσε. Έζησε εννέα μήνες ως αντάρτης στη ζώνη μάχης στην περιοχή Φόρμια – Μόντε Κασσίνο κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχης της Ιταλίας. Στο πλευρό των ιταλών πολέμησε τους γερμανούς, τρεφόμενος επί μήνες με ρίζες στα ιταλικά βουνά.
Και όταν έφθασε στην Αλεξάνδρεια, για να βρει τους συμμάχους, δεν απεδέχθη πρόταση των αμερικανών, να ενταχθεί στον στρατό τους ως αξιωματικός. Συνέχισε το Συμμαχικό Αγώνα.
Γύρισε στην Ελλάδα, την βρήκε σπαρασσομένη από τον στημένο εμφύλιο, συνέχισε στρατιωτικός στον ελληνικό στρατό, πάντοτε λεβέντης ακέραιος και ηθικά ασυμβίβαστος. Απεστρατεύθη επί χούντας, με τον βαθμό του ταξιάρχου.
Μετά την αποστράτευσή του ανέπτυξε τις ζωγραφικές του μελέτες, που είχε ξεκινήσει δεκαετίες πριν στην Κέρκυρα, και αφιέρωσε τη υπόλοιπη ζωή του στη ζωγραφική και στη συγγραφή βιβλίων. Απεβίωσε εν Αθήναις, την 5ην Δεκεμβρίου 2017.
Комментарии