Ο Ναυπλιώτης πάτερ Γεώργιος Κυριάκου άνθρωπος αγάπης και προσφοράς στον συνάνθρωπο στην Ουρανούπολη

Συναντήσαμε το νέο ιερέα,έναν κληρικό με αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο,τον πατέρα Γεώργιο Κυριάκου. :Χριστός Ανέστη! Καλώς ήρθατε στην ευλογημένη Ουρανούπολη. Πράγματι, είναι μεγάλη ευλογία να είμαι εφημέριος εδώ, στην πύλη του Αγίου Όρους, μιας και από το λιμάνι της περνούν οι περισσότεροι προσκυνητές για να λάβουν την Χάρι της Παναγίας μας. Είναι ένας ευλογημένος τόπος. Και αυτό το οφείλω πρωτίστως στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, τον Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ.κ. Θεόκλητο, ο οποίος μου εμπιστεύθηκε αυτό το ποίμνιο και αυτή τη θέση, άνθρωπος αγάπης και προσφοράς. Η Ουρανούπολη είναι παραθαλάσσιο χωριό του νόμου Χαλκιδικής και όπως είπαμε και πριν, η κυρία πύλη εισόδου για το Αγιώνυμο Όρος. Αριθμεί περίπου 1000 κατοίκους. Ο Ναός του χωριού είναι αφιερωμένος επ’ ονόματι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στην Ουρανούπολη, μεταξύ άλλων, λειτουργεί το γραφείο προσκυνητών όπου οι προσκυνητές παραλαμβάνουν τα διαμονητήρια τους πριν εισέλθουν στο Περιβόλι της Παναγιάς μας. Το σημερινό χωριό χτίστηκε στη θέση αρχαίας πόλης. Και αυτό το μαρτυρούν  τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία έχουν έρθει στην επιφάνεια με τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Υπήρξε μετόχι της Μονής Βατοπεδίου. Νοτιοδυτικά του χωριού βρίσκεται ο Πύργος της Ουρανούπολης ή αλλιώς Προσφορίων. Ονομάζεται έτσι γιατί εκεί γίνονταν συλλογή αγαθών από προσφορές τα οποία μετά διανέμονταν στις ιερές μονές. Ο πύργος χρονολογείται από τον 14 ο αιώνα.. Στον πύργο κατοίκησαν οι πρώτοι πρόσφυγες κυρίως από την Προποντίδα μετά το 1922 και συγκεκριμένα από τα Προικόνησσα, αλλά και το ζεύγος Lock  οι οποίοι βοήθησαν τους κατοίκους και συνεισέφεραν τα μέγιστα για την επιβίωση των προσφύγων, μαθαίνοντάς τους την τεχνική ύφανσης χαλιών, γνωστά για την  ομορφιά και την τεχνική τους. Στον πύργο υπάρχει και ένας μικρός ναός και αυτός αφιερωμένος στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένης ο οποίος εξυπηρετούσε τις λειτουργικές ανάγκες των πρώτων κατοίκων. Πατήρ Γεώργιος: Πράγματι έχουμε στον ναό μας δυο εφέστιες εικόνες. μια της Θεοτόκου και μια της Αγίας Παρασκευής οι οποίες τιμούνται ιδιαιτέρως από τους κατοίκους. Τους πρώτους μήνες ως εφημέριος εδώ ήρθε μια γυναίκα, η κυρία Νίκη Μπίτζου. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Αποδείπνου παρατήρησα ότι προσκυνούσε και προσευχόταν με μεγάλη ευλάβεια μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς της Γλυκοφιλούσας. Στο τέλος της Ακολουθίας πιάσαμε την κουβέντα και μου διηγήθηκε ότι αυτή η εικόνα είναι οικογενειακό κειμήλιο, το οποίο έφερε η γιαγιά της, Αναστασία Μπίτζου, από την πατρίδα και την οποία αφιέρωσε στον ναό μας λίγο πριν φύγει από την ζωή. Μου διηγήθηκε δυο περιστατικά, το ένα έτσι όπως το είχε ακούσει από την γιαγιά της και το άλλο προσωπική της εμπειρία. Θυμάται λοιπόν τη γιαγιά της να διηγείται ότι, όταν ξεκίνησε ο διωγμός των Ελλήνων από τον τόπο τους το μόνο που προτίμησε να πάρει και να διασώσει μέσα στον χαμό που γινόταν ήταν αυτή η εικόνα. Την πήρε αγκαλιά και προσπάθησε να σωθεί, όπως και όλοι οι υπόλοιποι συγχωριανοί της. Οι Τούρκοι επάνω στα άλογα με τα σπαθιά χτυπούσαν όποιον και ό,τι έβρισκαν. Τότε, η κυρία Αναστασία ένιωθε να της χτυπούν τα χέρια με τα σπαθιά τους αλλά αυτή όχι μόνο δεν έπαθε κάτι, μα ούτε και πόνο ένιωθε από τα χτυπήματα. Η χάρις της Παναγιάς ήταν ολοφάνερη σε αυτό το περιστατικό. Το δεύτερο είναι το εξής, και αυτό όπως είπαμε, προσωπική εμπειρία. Η κυρία Νίκη έχει μια κόρη μοναχή σε γνωστό μοναστήρι. Μια ημέρα την κάλεσε η μοναχή κόρη της και την παρακάλεσε να κάνει προσευχή γιατί η ηγουμένη ήταν σοβαρά άρρωστη. Τότε η κυρία Νίκη έκανε προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο, έχοντας στο μυαλό της αυτή την εικόνα. Την επόμενη ημέρα την ξανάκάλεσε η κόρη της και της είπε ότι η γερόντισσα της Μονής είδε στον ύπνο της την Παναγία και της είπε ότι θα γίνει καλά. Πολλοί βρίσκουν παρηγοριά και την ίαση σε αυτή την εικόνα της Παναγιάς μας και αυτό το καταμαρτυρούν και τα δεκάδες τάματα τα οποία βρίσκονται επάνω της. Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής είναι και αυτή φερμένη από τα Προικόνησσα. Όταν χτίστηκε ο ναός του χωριού μας, ένας Παναγιωτόπουλος ο οποίος την φύλασσε στην οικία του, την παρέδωσε στον ναό και από τότε βρίσκεται και αυτή στο ναό μας τιμώντας την με πανηγυρικό εσπερινό και πανηγυρική θεία Λειτουργία. Στον ναό μας επίσης τιμούνται ιδιαιτέρως με αγρυπνία οι Άγιοι Παΐσιος, Πορφύριος και Αναστασία η Ρωμαία.Η σχέση των κατοίκων της Ουρανούπολης με τις μόνες του Άγιου Όρους είναι πρωτίστως πνευματική αλλά και πολλοί εξ’ αυτών εργάζονται σε μόνες του Αγίου όρους, όπως έκαναν και οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού μας.Στον ναό μας εκκλησιάζονται πολλοί προσκυνητές από διάφορα μέρη της γης, κυρίως από ορθόδοξες χώρες –Ρωσία, Ρουμανία, Βουλγαρία- αλλά και από Αμερική και Αυστραλία και, εννοείται, από τη δική μας χώρα. Η χαρά μου είναι μεγαλύτερη όταν βλέπω προσκυνητές από την αγαπημένη μου γενέτειρα, το ιστορικό Ναύπλιο.Ο πάτερ Γεώργιος γέννημα θρέμμα της πόλεως Ναυπλίου, από μικρό παιδί ζούσε με τον πόθο της Ιεροσύνης . Μικρό παιδί ακόμα, παπαδάκι στον Ναό της Αγίας Τριάδος στην Πρόνοια Ναυπλίου.