Luigi Pirandello 'La patente' 'H άδεια'

Με τι λύγισμα της φωνής με τι κίνηση των ματιών και των χεριών, σκύβοντας, όπως ένας
που σηκώνει παραιτημένος πάνω στην πλάτη βάρος δυσβάστακτο, ο λεπτός δικαστής D’Andrea συνήθιζε να επαναλαμβάνει: « Α, καλό μου παιδί!» σε όποιον αστειευόμενος έκανε κάποιο σχόλιο για τον παράξενο τρόπο της ζωής που έκανε!
Δεν ήταν ακόμα γέρος• ούτε σαράντα δεν ήτανε• όμως πράγματα τελείως παράξενα σχεδόν απίστευτα, τερατώδεις συνδυασμούς προγόνων, μυστηριώδη κοιλοπονήματα αιώνων χρειαζόταν να φανταστείς για να φτάσεις σε κάποια σχετική ερμηνεία γι αυτό
το ανθρώπινο προϊόν που ονομαζόταν δικαστής D’ Andrea. Κι έδειχνε πως κι εκείνος, πέραν
της φτωχής, ταπεινής, συνηθέστατης οικογενειακής ιστορίας του, γνώριζε σίγουρα για κείνους τους τερατώδεις συνδυασμούς των προγόνων, απ΄όπου επάνω στο χλωμό κι αδύνατο πρόσωπό του πετάχτηκαν εκείνα τα κατσαρά νέγρικα μαλλιά• και ήταν σε γνώση του σίγουρα εκείνοι οι μυστηριώδεις τοκετοί αιώνων, που συσσώρευσαν επάνω στο προεξέχον τεράστιο μέτωπό του εκείνο το κουβάρι τις ρυτίδες που σχεδόν του κοβαν την όραση απ΄εκείνα τα μικρά μολυβένια μάτια, κι έκαναν το αδύναμο άθλιο πρόσωπό του να δείχνει τόσο απελπισμένο.
……………………… απόσπασμα

απόδοση: Νεοκλής Κυριάκου
..