#1 Slabo Dobro - 2 Ξένοι ( Rap.Finest)

Показать описание

Τίτλος κομματιού: Δύο ξένοι
Στίχοι/Ερμηνεία: Slabo Dobro
Ηχογράφηση: Slabo Dobro
Μουσική Παραγωγή: Instrumental
Μίξη κομματιού: Slabo Dobro
Φωτογραφία εξωφύλλου: Rap.Finest

►Οκτώβριος 2017
Ένα ταξίδι που ξεκίνησε δειλά δειλά και εξελίσσεται έως σήμερα, με προορισμό το άγνωστο και στόχο ν' ακουστούν εκείνες οι φωνές κι οι μελωδίες που όλους μάς εκφράζουν.
Κι ανάμεσα στα εκατομμύρια views, πίσω απ' τα γυάλινα πρότυπα του σήμερα, πάντα θα βρίσκονται κάποιες φωνές που δεν αναγνωρίζει κανείς.
Με αφορμή τη σκέψη αυτή, επόμενος στόχος στο ταξίδι μας, να δώσουμε χώρο σ' εκείνους που μένουν ακόμη πίσω από τα φώτα. Γιατί η μουσική μας δεν μετριέται μ' αριθμούς, μα με συναίσθημα.

Με το πρώτο καλλιτέχνη να γίνεται μέρος αυτού του νέου κύκλου, τον Slabo Dobro.

Στίχοι:

Αφηρημένοι και στο σκοτάδι εθισμένοι
Όχι ανθισμένοι, πες ποιος με καταλαβαίνει;
Έχω χαρίσει καρδιά, έχω πετάξει ψηλά,
νομίζω πως μπορώ πλέον να διαλέξω πλευρά
Και ανάβει το φώς κι εγώ ψάχνω τα πάντα να κρύψω μέσα στο σκοτάδι
Με ρωτάνε οι φίλοι μου αν βλέπω εφιάλτες ακόμα το βράδυ...
Άστα ρε bro, όλα καλά, μη δίνεις σημασία, κοίτα τη ζωή σου
Χρωμάτισα πέντε χαμόγελα, πέντε ανθρώπους που δεν θα μ'αφήσουν, 'Ολο περνάνε οι μέρες κάτω απ' το υπόστεγο, πλατεία Γαρδένιας
Η βροχή μ' ακουμπάει το πρόσωπο, τη νιώθω όσο δε νιώθει κανένας
Τα παιδιά που τα βράδια είναι ξύπνια και κάνουν όνειρα πίσω να γυρίσει
Τα παιδιά που αγαπάνε πολύ και φοβούνται μην ο τυφώνας τους αφήσει
Ένα τετράδιο, μέσα εικόνες μυρίζουν υπέροχα
Απ' έξω τα δάκρυα βρίσκουνε χώμα και ανθίζουν λουλούδια αμέτρητα
Γλυκά με κοιτάς και μου λες "σ'αγαπώ"
Όταν το τρένο θα έρθει, ξέρω, θα μ' αφήσεις,
μες στην Αθήνα μονάχο να ψάχνω ανθρώπους που θα σε θυμίζουν
γιατί θα μου λείπεις
Αντίθετοι δρόμοι οι δικοί μας, ο καθένας όπου θα του βγει, αρκεί κι οι δύο να είμαστε ευτυχισμένοι, αγάπα με μια σπιθαμή
αρκεί, να μπει ένα τέλος σ' αυτό που ονόμασα κάτι, είπα κάτι θα βγει
Όλο γυρίζω, γυρίζω το ζάρι να βγω απο το σκοτάδι, να φτιάξω ζωή(ναι)

Τα δυο σου μάτια σαν μαγεμένα μου μοιάζουνε
Πώς λίγα ψέματα να σ'αγαπώ με κάνανε;
Περνάν τα χρόνια, μεγαλώνουν οι ευθύνες
Μες στο κόσμο μου διασχίζω δρόμους, που σ' εσένα φτάνουνε
Είναι τα βράδια που,
είναι τα βράδια που αφήνω το στυλό να με οδηγεί, να με πηγαίνει
Είναι η ώρα πια,
είναι η ώρα πια να καταλάβω πως εμείς είμαστε δύο ξένοι .

Μονάχα η μνήμη δεν χάνεται ποτέ!
Τελικά πες μου...
Εμείς την κουβαλάμε ή εκείνη μάς σέρνει απ΄τις αντοχές μας;

●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬●

#Rapfinest #SlaboDobro #1