Ποιητική βραδιά στον φιλοπρόοδο σύλλογο Κοζάνης 2

[LAOPONOS]

ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, Η ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ !!! Β.Χ.Β.

[LAOPONOS]

ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ, ΕΒΑ ΧΑΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΡΥΤΗ ΤΗΔ ΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ !!!, ΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΠΟΝΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΕΟ. ,
ΑΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ
ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΗΚΑΡΙΔΗΣ !
ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ Β.Χ.Β. !!!
α'
Ο ΝΕΚΡΟΣ ΕΦΗΒΟΣ ΑΚΙΝΗΤΟΣ
ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΗ, ΑΝΙΚΗΤΟΣ
ΚΙ' ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΗΡΕΣ ΑΝΗΦΟΡΙΑ
ΠΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ, ΑΙΩΝΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!
β'
ΜΗ ΚΛΑΙΤΕ ΣΤΟΥ ΕΦΗΒΟΥ ΤΟΝ ΤΑΦΟ
ΦΥΛΑΚΙΣΜΟΥ ΜΝΗΜΑΤΑ, ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ
ΧΑΜΟΓΕΛΑ Ο ΗΡΩΑΣ, ΣΤΗ ΓΗ
ΠΟΥ'ΠΙΕ Τ' ΑΝΑΜΑ, ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΠΗΓΗ!!!
γ'
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΚΟΡΠΑΤΕ ΤΟΥ ΜΑΓΙΟΥ
ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΛΗΚΑΡΙΟΥ
ΤΗΣ ΑΓΧΟΝΗΣ, ΣΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΝΙΑ
ΣΤΟΥ "ΠΕΝΗΝΤΑ", ΣΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΗ ΓΕΝΙΑ!!!
δ'
ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ
Ο ΑΝΑΡΧΟΣ ΣΙΜΑ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΚΑΛΛΕΙ
ΤΗΣ ΚΡΕΜΑΛΑΣ ΝΑ'ΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ
ΟΝΟΜΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙ Ο ΝΕΟΣ!!!
ε'
ΣΙΩΝΑΓΓΛΟΤΟΥΡΚΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ
ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣΩΝΙΣΜΟΥ, ΥΛΙΣΤΕΣ
ΤΟΥ ΒΑΓΟΡΗ ΘΑΡΡΟΣ ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΕΙ
ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΑΣ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΞΕΣΧΙΖΕΙ. -
!!!
Δικτατορας ο Βρετανος, σαν θηριο
βιαστης ανθρωπινων, δικαιωματων
με αγχονες στην καρδια. να φερνει κρυο
κορμια λεβεντονιων, κρεμαλες πτωματων
Ολυμπιος κι' αταραχος, μεινε πατερα
και νεκρο ας δεν το δινουν, το παιδι σου
μ' Αετοπουλου φτερα. στον αγερα
γυιος της Αιωνιοτητας, το κλαδι σου !
Κυπρια μανα λεβεντογενητρα, μη κλαις
μη τσακιζεις, στ' αδιακοπο μαρτυριο
μες την Γηινη ζηση σου, μονο να λες
Αθανατος ο γυιος μου, σαν Εμβατηριο !
Πνιξε τον πονο, στα μητρικα σου σπλαχνα
Ειρηνικη, βουβη κι' αμιλητη, στασου !
κι' ο στεναγμος, στα καταβαθα σου, "Αχνα"
το Αιωνιο Συναπαντημα, φαντασου. -
·

[LAOPONOS]

20-01-1997, ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΒΑΣΗΛΙΟΥ ΧΑΡΙΣΙΟΥ ΕΛΙΜΕΙΟΥ !!!

[LAOPONOS]

ΔΙΗΓΗΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ, ΓΕΓΡΑΠΤΕ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Μ. ΜΑΤΣΟΥ, ΓΙΑ ΤΟΝ Β.Χ.Β. !!!, 2007 . " ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ " Της είπε: «Ό, τι ζήσουμε θα το ξέρουμε μόνο εσύ, εγώ κι ο ουρανός». Και της έδειξε με χέρι σταθερό ένα τυχαίο άστρο που φώτιζε δειλά την αυγουστιάτικη νύχτα. Σήκωσε κι εκείνη τα μάτια και κοίταξε το άστρο από το μακρινό γαλαξία, που ανέλαβε να στολίσει τη νύχτα τους. Ένας διάττοντας έκοψε στα δύο τον ορίζοντα και χαμογέλασε. Σημείωσε προσεχτικά και χωρίς ορθογραφικά λάθη τα λόγια του στα πιο κρυφά ντουλαπάκια του μυαλού της κι ορκίστηκε να τα φυλάξει αιώνια ή για όλη τη θνητή ζωή της εκεί και να τα προστατεύει πάντα από κάθε επίδοξο κλέφτη ονείρων. Τελικά, διαπίστωσε, δεν ήταν συνηθισμένος άνθρωπος. Οι απλοί, συνηθισμένοι άνθρωποι, αιώνες τώρα, έχουν πάψει να εμπιστεύονται τα μυστικά τους στ’ αστέρια. Οι απλοί, συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι λένε πως είναι ευτυχισμένοι μόνο όταν περπατούν και πατούν γερά στη γη και δεν κοιτούν πλέον τον ουρανό. Λένε πως από τότε που πάτησε ένας άνθρωπος στο φεγγάρι, καταστρέφοντας τα όνειρα των ρομαντικών ζευγαριών, που μιλούν για έρωτα μαζί με τη σελήνη, ο ουρανός δεν έχει τίποτα καινούργιο να τους προσφέρει. Μα αυτή ήταν σίγουρη πως οι άνθρωποι δεν κοιτούν πλέον τον ουρανό, γιατί φοβούνται. Φοβούνται τη δύναμη του σύμπαντος και τη δική τους αδυναμία Αυτός όμως δε φοβόταν. Αυτός δε φοβήθηκε ποτέ. Αυτός απλά πίστευε. Πίστευε στη δύναμη όλων των κόσμων που δεν είχε την τιμή να γνωρίσει και δεν μπορούσε να κατανοήσει. Το άγνωστο τον γοήτευε πάντα. Άγνωστος ήταν κι αυτός για ‘κεινη μέχρι που τον γνώρισε. Τυχαία, στ’ αλήθεια, χωρίς οργανωμένο σχέδιο, μα υπήρχε ένας κοινός γνωστός. Ως τότε εξ’ όψεως μόνο τον ήξερε κι όταν τον συναντούσε τυχαία στο δρόμο, φρόντιζε πάντα ν’ αλλάζει στενό. Μάλλον τον φοβόταν, σίγουρα τον φοβόταν κι ας μην ήταν άγριος άνθρωπος. Καλός ήταν, γλυκός κι αληθινός κι αυτή η αλήθεια του την γοήτευσε. Και της γέννησε από την πρώτη στιγμή τόσες πολλές ερωτήσεις, τόσες αμέτρητες ερωτήσεις, που τριγύριζαν καθημερινά στο μυαλό της και ζητούσαν απεγνωσμένα μιαν απάντηση. Όταν βρέθηκαν κοντά, τίποτα δεν τόλμησε να τον ρωτήσει. Όταν βρέθηκαν κοντά οι απορίες της έγιναν πολύχρωμες πεταλούδες και ξέφυγαν από τις χαραμάδες της πόρτας προς το παλάτι του ήλιου. Δεν τις συνάντησε ποτέ ξανά. Δεν επεδίωξε εκείνος να την προκαλέσει, ούτε εκείνη περίμενε πως θα την προκαλούσε αυτός ο συγκεκριμένος άνδρας. Όχι γιατί δεν ήταν ωραίος, απλά… δεν υπήρχε κανένας λόγος να συμβεί κάτι τέτοιο. Μα συνέβη. Απροειδοποίητα, όπως όλα τα ωραία. Και τη γοήτευσε μ’ έναν τρόπο που δεν μπορούσε ούτε η ίδια να εξηγήσει. Μάλλον γιατί κανένας άνδρας δεν την είχε γοητεύσει ποτέ πριν, ποτέ ξανά μ’ αυτό τον τρόπο. Όχι, δεν τον είχε ερωτευτεί, δεν μπορούσε να ονομαστεί έρωτας ο υπέρμετρος ενθουσιασμός και θαυμασμός της, ο έρωτας μοιραία κάποια στιγμή περνάει, τελειώνει κι αυτοί ήθελαν ότι ζουν τώρα να το ζήσουν για πάντα. Δεν ήταν έρωτας, αλήθεια, αν και θα ήθελε να νιώσει τη γεύση από το φιλί του στα χείλη της, μα μόνο αυτό. Και μόνο ως εκεί. Τίποτα περισσότερο και τίποτα επιπλέον. Ένα φιλί, ένα μόνο φιλί του, άρωμα φράουλα και κεράσι, άρωμα άνοιξης, ανακατεμένο με μια ιδέα νικοτίνης, ένα φιλί του στα χείλη της στο φως του φεγγαριού. Μόνο αυτό της αρκούσε. Βέβαια, εκείνος δεν το ήξερε αυτό. Δεν του το είχε πει κι ούτε τολμούσε να του το ζητήσει. Πώς θα μπορούσε να του ζητήσει κάτι τέτοιο, ένα δικό του φιλί, ένα φιλί με άρωμα κεράσι και φράουλα και μία ιδέα νικοτίνης, δώρο στα δικά της χείλη; Εκείνος έλεγε πως αυτό που τους ενώνει είναι ένας βαθύτερος ψυχοπνευματικός έρωτας ήταν πλέον η αποκλειστική ψυχοπνευματική του μούσα, έτσι την έλεγε κι εκείνη γελούσε και του άρεσε τόσο πολύ το χαμόγελό της και φρόντιζε πλέον να τη συναντά συχνά. Ο έρωτας, ψυχοπνευματικός ή σαρκικός, είναι όμορφο συναίσθημα και σε ξεσηκώνει, κάπως έτσι ξεσήκωσε κι εκείνους κι ανυπομονούσαν κάθε φορά για την επόμενη συνάντηση τους. Οι απλοί, συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι, που δεν καταλάβαιναν κι ούτε θα καταλάβαιναν ποτέ τη μεγαλοπρέπεια του πνεύματός του, τη μεγαλοπρέπεια της διαφορετικότητάς του, της έλεγαν πως ήταν τάχα φευγάτος κι άλλες εκφράσεις, καθόλου κολακευτικές, μα είχε πλέον πειστεί για τα ψέματα των λόγων τους κι έτσι, μετά την πρώτη στεναχώρια, δεν τους έδωσε άλλη σημασία. Δεν ήταν φευγάτος, ούτε περίεργος, όπως οι απλοί, συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι έλεγαν. Διαφορετικός απ’ τους πολλούς ήταν, μα αυτό οι απλοί, συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Ούτε καν να το υποψιαστούν. Ίσως να τον μισούσαν κιόλας, γιατί αυτός είχε τολμήσει να πετάξει πάνω από τα σύννεφα, είχε τολμήσει ν’ αγγίξει τον ήλιο και τα φτερά του δεν έλιωσαν, αυτός είχε καταφέρει να βγει από την κινούμενη άμμο που απειλούσε να πνίξει την καθημερινότητά τους. Μαζί και την ανία τους. Και είχε επιζήσει. Οι άλλοι, οι απλοί, συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι δεν είχαν προσπαθήσει ούτε καν να έχουν έναν τιμημένο θάνατο. Τελικά, διαπίστωσε, ζούσαν σε μια εποχή που οι άνθρωποι μισούσαν κάθε τι το διαφορετικό. Όχι στην εμφάνιση, μισούσαν κάθε τι το διαφορετικό στη σκέψη. Οι άνθρωποι με διαφορετική σκέψη είναι επικίνδυνοι, αναγκάζουν τους άλλους, τους πολλούς, συνηθισμένους, καθημερινούς ανθρώπους να σκεφτούν λίγο παραπάνω και οι άνθρωποι έχουν πάψει εδώ και χρόνια να σκέφτονται λίγο παραπάνω. Η πολλή σκέψη σας κουράζει, λένε δικαιολογία αυτοί που κανονίζουν τις τύχες των λαών του κόσμου, οι λεγόμενοι ηγέτες τους, τάχα ενδιαφέρονται για τη γαλήνη των υπηκόων τους. Δεν τους ένοιαξε ούτε στιγμή η γαλήνη τους. Οι απλοί άνθρωποι είναι αναλώσιμο είδος. Απλά η πολλή σκέψη κάνει τους ανθρώπους επικίνδυνα έξυπνους κι αυτό δε συμφέρει τους ρυθμιστές της παγκόσμιας τάξης, γιατί τότε οι άνθρωποι, οι πολλοί, οι συνηθισμένοι, οι καθημερινοί άνθρωποι, αν σκεφτούν λίγο παραπάνω, αν γίνουν έξυπνοι, θα δουν τα λάθη των ηγετών τους. Και θα τους γκρεμίσουν στον Καιάδα. Έτσι, αν κάποιοι σκεφτούν διαφορετικά ή λίγο περισσότερο και κινδυνεύσουν να ξυπνήσουν και τους άλλους, τους λένε απλά φευγάτους και περίεργους και συμβουλεύουν τους υπόλοιπους απλούς, συνηθισμένους, καθημερινούς ανθρώπους να τους αποφεύγουν. Κι αυτοί υπακούουν πάντα στις διαταγές των ηγετών τους ή απλά στις συνήθειες των πολλών και τους αποφεύγουν πάντα. Μα αυτή αγαπούσε πάντα το ρίσκο. Το πήρε και τώρα. Και δεν την ένοιαξε αν ήταν φευγάτος ή όπως αλλιώς οι ανίδεοι άνθρωποι τον αποκαλούσαν. Μαζί του ένιωθε απλά καλά. Κι ήταν αυτό αρκετό. Με κεκαλυμμένες λέξεις του αποκάλυψε και του εκμυστηρεύτηκε τους φόβους της, τι έλεγαν οι απλοί, καθημερινοί, συνηθισμένοι άνθρωποι γι’ αυτόν. Ίσως και για ‘κείνη. Τα ήξερε, διαπίστωσε. Το κατάλαβε απ’ το χαμόγελό του. Και ξεχωριστός κι αλλιώτικος όπως πάντα ήταν, σήκωσε το χέρι του και της έδειξε εκείνο το τυχαίο αστέρι από το μακρινό γαλαξία που στόλιζε το βραδινό ουρανό και φώτιζε τη νύχτα τους. «Ό, τι ζήσουμε θα το ξέρουμε μόνο εσύ, εγώ κι ο ουρανός», της είπε. Κι έκλεισε τα χέρια της μέσα στις χούφτες του. -

[LAOPONOS]

ΛΟΓΟΥ ΚΥΗΤΕΣ – ΛΑΟΥ ΠΟΙΗΤΕΣ ! α’
Ο ΣΤΙΧΟΣ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΜΟΧΘΟΥΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥΣ
ΧΑΡΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΙ ΦΥΣΗΣ ΝΟΜΟΙ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΥΝ
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΜΟΝΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ β’
ΛΟΓΟΥ ΚΥΗΤΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ
ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ, ΜΡ ΤΙΣ ΜΟΥΣΕΣ ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ
ΜΕ ΨΥΧΙΚΟ ΣΘΕΝΟΣ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ
ΓΙΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΜΕΝΟΥΝ ΝΗΣΤΙΚΟΙ γ’
ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΑ ΚΑΙ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΘΩΡΡΩΝΤΑΣ, ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΠΗΓΗ
ΡΙΜΟΠΛΑΘΟΥΝ ΝΟΤΑ, ΓΙΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΓΗ δ’
ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΙ’ ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ
ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΝ
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ, ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥ ΕΓΩ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ. –

[LAOPONOS]

ΝΑ'ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΡΙΑ, ΧΘΕΣ ΗΤΑΝ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 15ΕΤΙΑΣ,

[LAOPONOS]

ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ Η ΛΕΥΚΗ
α’
ΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟ ΔΑΡΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ, ΤΑ ΜΕΤΡΟΥΝΕ
ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΛΑΤΙ ΚΙ’ ΙΩΔΙΟ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝΕ
ΣΒΗΣΜΕΝΟ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΛΙ
β’
ΠΝΙΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΤΕΡΙΑ ΓΗΙΝΗΣ ΖΩΗΣ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ
ΘΩΡΡΟΥΝ ΨΗΛΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΜΕΤΡΟΥΝ
ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ ΛΙΜΑΝΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙ
ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΚΑΗΜΟΥΣ, ΠΟΥ ‘ΧΟΥΝ ΠΟΤΙΣΕΙ
γ’
ΚΑΡΑΒΙΑ ΠΟΥ ΑΡΜΕΝΙΖΑΝΕ, ΤΑΞΙΔΙΑ ΑΠΕΙΡΟΥ
ΤΑ ΞΑΝΑΔΙΝΟΥΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ, ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΚΙ’ ΟΝΕΙΡΟΥ
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΣ ΚΙ’ ΕΣΥ, ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΠΡΟ ΝΗΣΙ
ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ, Η ΛΕΥΚΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΘΑΛΑΣΣΙ
δ’
ΜΕΡΟΣ ΑΜΦΙΘΑΕΤΡΙΚΟΝ, ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΟΥ ΤΟΠΟΥ
ΕΓΩ, ΕΣΥ, ΚΙ’ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ, ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ
ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΙΑ, ΘΑ ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ
ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΑΓΝΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ, ΚΙ’ ΑΜΠΕΛΙΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΑ.-

ΑΛΛΑΙΒΟΥΛΑΙΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΚΙ'ΑΛΛΑΘΕΟΣΚΕΛΕΥΕΙ !!!
α'
ΤΟΣΟ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΟΣΟ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ
ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ Ο ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ Ο ΜΑΣΩΝΙΣΜΟΣ
ΕΧΟΥΝ ΠΑΤΡΩΝΟ, ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΕΠΙ ΓΗΣ, ΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ
β'
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ, ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΥ ΝΟΗΤΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙΣ
ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΕΧΟΥΝ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΨΗΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
ΣΑΤΑΝΟΣΧΕΔΙΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
γ'
ΜΟΧΘΗΡΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΥΛΟΙ, ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΓΕΥΜΑΤΟΣ
ΑΦΕΛΕΙΣ ΕΚΦΥΛΙΖΟΥΝ ΚΙ'ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ, ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΕΜΠΕΠΛΕΓΜΕΝΟΙ
ΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΣΙΩΝΕΙΛΩΤΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ
δ'
ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΝΗΤΗΣ, ΚΙ' ΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΒΕΛΟΝΕΣ
ΤΗΣ ΓΗΣ ΛΑΟΥΣ ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΥΨΩΜΟ, ΥΠΟΥΛΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ
ΜΑ "ΑΛΛΑΙ ΒΟΥΛΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΚΙ' ΑΛΛΑΙ ΘΕΟΣ ΚΕΛΕΥΕΙ".-
ΗΘΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑΠΟΝΗΜΑΤΑ, ΠΟΙΗΤΗΛΑΟΥ !
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ,

ΕΙΣΤΟΑΘΑΝΑΤΟΝΕΛΛΗΝΙΚΟΝΠΝΕΥΜΑ !!!
Β.Χ.Β., γεγραπτε2000μ.Χ'
ΑΕΙΖΩΗ ΨΥΧΗ !
α'ΦΙΛΗ ΑΕΙΖΩΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΜΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑ
ΠΝΟΗ Η ΘΕΙΑ ΚΑΙ ΙΣΧΥ ΜΟΥ
ΓΗΣ, ΕΡΩΤΙΚΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ!!!
β'ΛΑΜΠΙΟΝΙ ΜΕΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥ
ΣΥ ΞΕΧΩΡΗ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΙ
ΤΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑΣ, ΧΑΔΙ ΜΟΥ
ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΜΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙ!!!
γ'ΨΥΧΗ ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΜΑΓΕΥΤΡΑ
ΑΜΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΖΕ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑΦΤΕ
ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥ, Η ΚΛΕΦΤΡΑ
ΓΛΥΚΕ ΚΑΗΜΕ, ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΕ!!!
δ'ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΒΡΟΧΗΣ ΚΑΙ ΝΥΦΑΔΕΣ
ΦΥΣΗΣ ΣΟΥ ΓΑΜΠΡΟ, ΜΕ ΘΕΛΗΣΑΝ
ΚΙ'ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ ΣΟΥ, ΣΑΝ ΜΑΜΑΔΕΣ
ΜΕ ΣΤΕΓΝΩΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΦΙΛΗΣΑΝ!!!
ΔΙΧΩΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΕΝΓΚΕΝ !!!
α'
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ,
ΣΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ,
ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΣΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΛΩΝ ΣΙΩΝ, ΤΟ ΚΟΛΑΣΜΑ
ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ !
β'
ΒΑΣΑΝΩΝ ΝΑ'ΝΑΙ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, Η ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,
ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΡΦΩΜΕΝΗ,
ΣΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ
ΑΣ ΑΜΥΝΘΩ ΠΛΕΟΝ ΑΦΟΥ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΑ !
γ'
ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΙ"αρχοντες" ΠΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ,
ΤΟΝ ΠΕΘΑΜΕΝΟ ΠΛΟΥΤΟ ΓΗΣ ΣΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ,
ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΣΜΙΟ ΣΤΗΝ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ,
ΚΙ'ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΒΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΝΑ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ !
δ'
ΑΣ ΥΨΩΣΩ ΣΤΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ΜΟΥ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ,
ΕΧΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΛΑΒΑΡΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ,
ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ,
ΔΙΧΩΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΙΩΝΕΙΛΩΤΑ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ. -
ΒασΗλιοςΧαρισΙουΕλιμιευς η' Β.Χ.Β !!!
Φωτογραφία του Βασιλειος Βαταλης.
Βασιλειος Βαταλης
13 Μαρτίου ·

ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ "ΛΑΜΠΙΟΝΙ"
ΨΥΧΗ, ΓΕΓΡΑΠΤΕ ΚΑΙ ΑΝΤΑΜΩΝΕΙ.
ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ !!!
ΕΚ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΦΩΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ !
1.ΕΧΕΜΥΘΕΙΑ,
2.ΣΘΕΝΟΣ,
3.ΑΝΤΙΛΗΨΙΣ,
4.ΘΕΛΗΣΙΣ,
5.ΑΓΑΠΗ,
6.ΑΛΗΘΕΙΑ,
7.ΠΙΣΤΙΣ,
8.ΓΑΛΗΝΗ,
9.ΠΡΑΟΤΗΣ,
10.ΣΙΩΠΗ.
α'
ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ, ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ'ΟΡΑΜΑ ΑΠΛΩΝΑ
ΚΙ'ΟΥΡΑΝΙΟ ΑΚΟΥΣΑ, ΔΕΚΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
ΠΡΩΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΠΡΟΣΟΝ, Η ΕΧΕΜΥΘΕΙΑ
ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥΜΑΣ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ
β'
ΣΘΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΝΤΟΤΗΤΑ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΙΣΧΥ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΓΗΙΝΟΝ ΒΙΟΝ, Η ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΗ ΨΥΧΗ
ΑΝΤΙΛΗΨΙΣ, ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΝ ΜΕΣΟΝ, ΠΡΟΣ ΝΟΗΣΙΝ
ΠΕΡΙ ΘΕΙΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΝ
γ'
ΑΦΟΜΟΙΩΣΙΣ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΥ, Η ΘΕΛΗΣΙΣ
ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΡΟΣ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ, ΨΥΧΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ
ΘΕΜΕΛΙΟΣ ΛΙΘΟΣ, ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ
ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, ΔΙΧΩΣ ΓΗΣ "ΧΑΠΙ"
δ'
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΟΠΛΟ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑ, ΥΛΗΣ ΨΕΜΑΤΑ
ΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ, ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΑ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ
ΑΓΝΗ ΑΦΟΣΙΩΣΙΝ, ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΠΙΣΤΙΝ
ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΚΑΙ ΑΠΛΗ, ΣΕΒΑΣΜΙΑ ΣΤΟΝ ΚΤΙΣΤΗΝ
ε'
ΜΕ ΓΑΛΗΝΗ, ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ, ΠΡΑΟΤΗΤΑ
ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ, ΣΤΗΝ ΟΝΤΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΑΠΟΚΤΗΣΕΩΣ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, Ο ΤΡΟΠΟΣ
ΓΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΕΚΤΕΛΩΝ ΚΟΠΟΣ.-

ΒασΗλιοςΧαριςΥιουΕΛιμιευς!!!

[LAOPONOS]

ΘΟΥΡΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !!!

α'
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ,
ΠΑΡΑ ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ,
ΑΦΟΥ Η ΨΥΧΗΜΟΥ ΘΕ'Ι'ΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΝΟΗ,
'ΜΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΑΣΩΝΙΚΗ ΔΕΝ ΣΚΥΒΩ ΥΠΟΤΑΓΗ 

β'
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΦΥΣΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗ,
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΑ ΟΡΗ Ν'ΑΝΤΗΧΕΙ
ΠΑΡΑ ΜΕΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑΜΟΥ ΤΗΣ"ΣΤΟΑΣ"Η ΒΟΗ,
ΓΟΡΓΑ ΣΑΝ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΟΥΡΑΝΙΑ Η ΨΥΧΗ 

γ'
ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΓΙΑ ΓΗ,
ΣΤΗΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΛΗ ΣΑΝ ΓΙΝΕΙ Η ΦΥΓΗ,  
ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ΠΕΤΑΞΩ ΖΩΗ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ 

δ'
ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΝΙΓΩ ΜΕΣΑΜΟΥ,  
ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΩ ΔΟΥΛΟΣ ΔΟΛΟΠΛΟΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ,
ΞΑΜΟΛΩ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΒΓΑΝΩ ΤΟΝ ΟΙΣΤΡΟΜΟΥ,
ΤΗΝ ΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ !!!
 

απο θρησκευτικοπολιτικα τουΒ.Χ.Β.