Ντόρα Γιαννακοπούλου 'Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα'

Αύγουστος του ΄74.Στον κινηματογράφο "Αρζεντίνα",super market εδώ και πολλά χρόνια,βλέποντας το film "Καταιγίδα",άρχισα να ανακαλύπτω ένα νέο κόσμο!!Ένα κόσμο που μας στέρησε η χούντα στα μαθητικά μας χρόνια.Ένα κόσμο γεμάτο από χρώματα και μουσική!!!!Τον κόσμο του Μίκη και των μεγάλων ποιητών μας,με τόση αρμονία,'δεμένους"!!!!

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Album:Μικρές Κυκλάδες

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγο
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό.

Άγγελοι μ' έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ' όνομά σου
σκίζοντας τ' ανθισμένα κύματα
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι.

Φεγγάρι εδώ, φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
Για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι.

[AntoniaVassila]

Καί εσύ ήσουν ένας κήπος Μίκη μας, πού έμπαινες στό σπίτι μας, αξέχαστε, θά σέ αγαπάμε πάντα, εμείς τά παιδιά τής Ελλάδας, τά "παιδιά σου".

[dimitrapapaioannou]

Πριν την τελευταία πνοή να ακούσω αυτή την ουράνια μελωδία....

[dimitratsagogeorga]

Υπέροχη απόδοση από την Ντόρα Γιαννακοπούλου (τι φωνή!!)στίχων. (Ελύτης!)με μουσική συνοδεία από το Μίκη!!
Συγκυρία μοναδική!!

[chrisemmanuel]

Δεν υπάρχουν λόγια, Θεϊκή συνάντηση τριών μεγάλων, ο Μίκης θεϊκός, ερωτικός, μυστικός, όλος ψυχή και αίσθημα. Δεν χορταίνω να το ακούω. Αν υπάρχει παράδεισος, θα το ακούν συνέχεια. Όλες μας οι αγάπες μαζί, όλοι οι καημοί, όλοι οι έρωτες. Συκλονιζευαι ως τα τριβαθα η ύπαρξη.

[AntoniaVassila]

Καταπληκτική, σπαρακτική η Ντόρα Γιαννακοπούλου, τί υπέροχο τραγούδι

[angelapaoulini]

Εξερετικη ερμηνεια.. Σε συγκλονιζει ο λυγμος στην φωνη της.. Δεν υπαρχουν λογια υποκλινομαι σε αυτο το μεγαλο ταλεντο. Φυσικα δεν ξεχναμε τον συνθετη και τον στοιχουργο. ❤️❤️❤️

[stafragia]

Καλησπέρα σας! Έτσι, όπως τα λέτε στην περιγραφή σας! Μαγεία, όνειρο όταν τα ραδιόφωνα ζωντάνεψαν με τα τραγούδια του Μίκη που δεν τα είχαμε ακούσει ποτέ ως τότε!

[fotistheo]

τι σκεψεις να μοιραστω..Αποκοσμο, μυστηριακο...ανατριαχιαστικη μελωδια....χιλιαδες νομπελ μαζεμενα....αξεπεραστη ερμηνεια και ενορχηστρωση... Ειμαι τυχερος που ανοιγα το ραδιοφωνο τοτε και ακουγα αυτο το τραγουδι....

[giannisvourliotakis]

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ! ! !
Συγχαρητήρια για την ανάρτηση και ευχαριστούμε θερμά !!!

[ΓεωργίαΑθανασίου-ηφ]

Τι φωνη!!!! Τι ερμηνεια!!! Θειο δωρο!!!

[ΡοδουλαΔενδρινή]

Για σένα Μίκη Θεοδωράκη,
Άγγελοι μ’ έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ’ όνομά σου.

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγο
το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό

Άγγελοι μ’ έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ’ όνομά σου
σκίζοντας τ’ ανθισμένα κύματα
στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι

Φεγγάρι εδώ φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι.
 
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης

Τραγούδι: Ντόρα Γιαννακοπούλου

[giannisvourliotakis]

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ !
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ !!!

[izaxryso]

Ειναι ενα σημαντικο κομματι ζωης φιλε που δεν ξεχνιεται

[konstantinosstratis]

Ποίημα Οδυσσέα Ελύτη

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγο

Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό
Άγγελοι μ’ έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ’ όνομά σου
σκίζοντας τ’ ανθισμένα κύματα

Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι
Φεγγάρι εδώ, φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα

Για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
.


Ερμηνευτική σχολιαστική ανάλυση από τον Κωνσταντίνο Στρατή.
Πρώτη στροφή.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό από τη πρώτη σειρά της πρώτης στροφής, ( Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα!) ότι το νόημα του είναι η ερωτική πράξη, είναι το ¨μπάσιμο¨" του ανδρικού οργάνου στο γυναικείο όργανο αναπαραγωγής, αλλοιώς στην πραγματικότητα κανένας κήπος δεν μπαίνει στη θάλασσα .
Πρός τούτοις παρομοιάζεται το ανδρικό όργανο αναπαραγωγής με ακρωτήρι ( στενή λωρίδα γης) που διεισδύει μέσα στην απέραντη θάλασσα. ΌΜως η εκπληκτικη σύλληψη αυτών των στίχων από τον Ελύτη έχει περαιτέρω μυστικές προεκτάσεις, εδώ παρουσιάζει ανάγλυφα της μεγαλωσύνη της γυναίκας με την απέραντη θάλασσα, που στο μέγεθπος της είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ξηρά πάνω στη γη! Και όπως χύνονται τα ποτάμια μέσα σε αυτήν, έτσι και το ανδρικό σπέρμα χύνεται μέσα στη μήτρα της γυναίκας και τη γονιμοποιεί. Η φυσική εκροή των ποταμών στη θάλασσα επιτυγχάνεται μεταφυσικά κατά τον Ελύτη με την είσοδο του ακρωτηρίου στη θάλασσα! Η δε ηδονή της ερωτικής πράξης παρομοιάζεται στον τελευταίο στίχο της πρώτης στροφής με το άνοιγμα του ουρανού, πάνω με απλωμένο το νυφικό ( πρώτη νύχτα του γάμου) πάνω στο πέλαγος.
Δεύτερη στροφή
Εδώ ο αριθμός 11 ( έντεκα σπαθιά) συμβολίζει τα δύο φύλα του άνδρα και της γυναίκας που στον αριθμο 11 κολλάνε το ένα δίπλα στο άλλο ( και έσονται οι δύο εις σάρκα μία!)
Και αυτά τα δύο σώματα ενωμένα πλέουν πλάΙ στο όνομα της Αγάπης, και σκίζουν τα ανθισμένα κύματα, εδώ ο ανθός των κυμάτων συμβολίζει την ηδονή., ενώ η χάρη που έχουν τα ολοστρόγγυλα στήθη της γυναίκας συμβολίζονται με το στρογγυλό φεγγάρι '
Τρίτη στροφή.
Εδώ ο Ελύτης διορθώνει και γράφει για δίδυμα φεγγάρια ( φεγγάρι εδώ φεγγάρι εκεί), για να περιγράψει και τα δύο στήθη της γυναίκας. Και στις τελευταίες σειρές μας λέει ότι για το χατήρι της γυναίκας, ο κήπος έμπαινε μέσα της όπως το ακρωτήρι που μοιάζει με βαθύ γαρύφαλλο!
Εάν εξετάσουμε ακόμη πιο βαθιά αυτό το ποίημα του Ελύτη, ίσως αναφέρεται με τη λέξη Κήπος, ο Κήπος του χαμένου Παραδείσου, τον οποίον έχασε ο άνθρωπος εξ αιτίας της αμαρτίας του, να όμως που τώρα μετά την έξωση του απο τον Παράδεισο της τρυφής, ο Θεός έκαμε έτσι ώστε η ερωτική πράξη και η προσωρινη ηδονή της, να τον μεταφέρει έστω και για μερικά δευτερόλεπτα στην πνευματική θεία ηδονή της επικείμενης ζωής στη βασιλεία των ουρανών, ενώ ακόμη ζει στη γη.
Κωνσταντίνος Στρατής

[Klinossophistis]

Τὸ ὄνομά της τὸ ἤξερα ἀπὸ χρόνια καὶ χρόνια ἀλλὰ ποτὲ δὲν τὴν εἶχα προσέξει. Τελευταῖα τὴν ἀνακάλυψα!
Καὶ σπουδαία εἶναι καὶ θέλω νὰ πῶ: εύτυχῶς, τὴν χαίρομαι τώρα κι' ἐγώ.

[TasosSaritzoglou]

Ένα μεγάλο μπράβο πολλά συγχαρητήρια που το ανέβασες και έχουμε την δυνατότητα να απολαμβάνουμε αυτή την καταπληκτική φωνή.Είμαι ευτυχής γιατί είχα την τύχη να την ακούσω

[nioniosm]

Θα ήταν χρήσιμο να αποκτουσατε το βιβλίο "Από τον Οδυσσέα του Ομήρου στον Οδυσσέα Ελύτη " της Μαρίας Μαραγκού. Με εκτίμηση.

[popibouka]

Υπεροχοι και οι τρεις συνθετης ερμηνευτρία και ποιητής

[mikeaidinis]

Τι να γράψεις για τετεια αριστουργήματα... κομπος στο στομάχι η συγκίνηση, δεος ανατριχίλα...!!!

[thanasislongie]

ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ (1943) Οδυσσέα Ελύτη ΙΧ

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι.
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγος.
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό!

Άγγελοι μ' έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ' όνομά σου
σκίζοντας τ' ανθισμένα κύματα.
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι.

Κάτω μπατέρναν τα λευκά πανιά
σ' απανωτές σπιλιάδες γραίγου.
Μ' άσπρα τριανταφυλλαγκάθια
έραβες φιόγκους προσμονής
για τα μαλλιά των λόφων της αγάπης σου.
Έλεγες: Η χτενίστρα του φωτός
είναι πηγή στη γη που διασκεδάζει.

Κλέφτρα σαΐτα σκάνταλο του γέλιου
ω εγγονούλα της γρια-λιακάδας.
Μέσ' απ' τα δέντρα πείραζες τις ρίζες
Άνοιγες τα χωνάκια του νερού
ραβδίζοντας της λησμονιάς τα τζίτζιφα.
Ή πάλι νύχτα μ' άσωτα βιολιά
μέσα στους μισοχαλασμένους μύλους
κρυφομιλούσες με μια μάγισσα.
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι!

Φεγγάρι εδώ φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι.