Ημερίδα: «Αφήστε με να ζήσω!»- Ιερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης: Θεολογική προσέγγιση [Πολεμι...

Ημερίδα: «Αφήστε με να ζήσω!»- Ιερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης: Θεολογική προσέγγιση [Πολεμικό Μουσείο, 6 Μαΐου 2018]

Σεβαστοί μου πατέρες, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Χριστός Ανέστη!

Ευχαριστούμε τον Άγιο Θεό, στο όνομα του Οποίου, με την ευχή του Μακαριωτάτου και των παρόντων σεβαστών πατέρων, γινόμεθα κοινωνοί στη χαρά της σημερινής αυτής συνάξεως. Είναι αξιέπαινοι οι αδελφοί που οργανώνουν τέτοιες ημερίδες και από καρδίας βγαίνει η ευχή, ο Θεός να τους ευλογεί στη ζωή τους, διότι και ένα παιδί να σωθεί, μία ψυχή να σωθεί μόνο, που πολύ περισσότερες θα είναι, είναι μεγάλη ευλογία αυτό. Είναι περισσότερο από το να σώσουμε όλο τον κόσμο. Ευχαριστούμε λοιπόν ιδιαίτερα τους πολύ κοπιάσαντας αγαπητούς πιστούς αδελφούς μας, οργανωτές της παρούσης ημερίδος για την ευγενική, τιμητική πρόσκλησή τους και προς ημάς, την Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Διαβιβάζω δε τις ευχές του Αγίου Καθηγουμένου Γέροντος ημών Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου για ευώδοση και επιτυχία του παρόντος συνεδρίου, για ωφέλεια του λαού του Θεού και της Πατρίδος.

Έχουν κατά καιρούς πολλά εμπεριστατωμένα και ωραία λεχθεί και παρουσιασθεί για το εν λόγω θέμα, από ειδικούς και χαρισματικούς αδελφούς, ώστε δεν αισθανόμαστε εμείς καθόλου αναγκαία τη δική μας πτωχή συνεισφορά. Μόνο ως υπακοή αποδεχόμεθα τη φιλάδελφη αυτή πρόσκληση των αδελφών και ως ταπεινή συμμετοχή και ημών των αγιορειτών μοναχών στον αγώνα της Αγίας Εκκλησίας σχετικά με το σοβαρότατο αυτό πρόβλημα των εκτρώσεων. Ως θέμα της παρούσης εισηγήσεως μου θα μπορούσα να θέσω:

Εκτρώσεις, η προς Θεόν ύβρις του Ελληνισμού. Μετανοίας ο καιρός, με την Αρχαιοελληνική σημασία του όρου ύβρις, δηλαδή ως προσβολή. Εξ αρχής λοιπόν και κυρίως, και θεολογικώς, το θέμα αυτό ορίζεται ως αλαζονική ανυπακοή του ανθρώπου έναντι του Αγίου Θελήματος του Θεού, του Δημιουργού, που τελικά αποβαίνει ανταρσία και η οποία θυμίζει την πρώτη εκείνη απαίσια ιστορική ανταρσία εκείνου, που κατά τον Μέγα Χρυσόστομο, «ίσόθεος τοῦ Θεοῦ γενέσθαι ἠθέλησεν, εἰπών‧ “θείσω τὸν θρόνον μου ἐπάνω τῶν νεφελῶν καὶ ἔσομαι ὅμοιως τῷ Ὑψίστῳ”».
Αυτή δε η προκείμενη αλαζονεία αντιτίθεται στην ιερότητα και αξία της ζωής του ανθρώπινου προσώπου, και ακόμη περισσότερο απέναντι στη ζωή του άλλου ανθρώπου, του συνανθρώπου και αδελφού.

Δώρο Θεού μέγα, μέγιστο, η ζωή στον άνθρωπο, χάρισμα και ευεργεσία, την οποία μάλιστα δε ζήτησε, δεν παρεκάλεσε εκ των προτέρων ο ευεργετηθείς άνθρωπος στον ευεργέτη Θεό. Ο πανάγιος Δημιουργός εν τη μεγαλοπρεπεία της αγιοσύνης Του, εν δικαιοσύνη και κρίση αληθινή έπλασε τον άνθρωπο. Τον τίμησε με την εικόνα Του. Τον έβαλε στον παράδεισο της τρυφής, δίδοντάς του υπόσχεση ότι θα ζούσε χωρίς θάνατο, απολαμβάνοντας αιωνίως όλα τα αγαθά Του αν τηρούσε τις άγιες εντολές Του. Όμως το κτίσμα παρακούει και προς ώραν δεν μετανοεί.

[...]