Matrix - Αλάτι ή Ζάχαρη; (Audio)

Σου είπα κράταμε σφιχτά μου είπες τέλος
Πέθανες μέσα μου αργά έσκασε βέλος
Πάγωσε κάθε ανάμνηση μας κάθε μέλος
Κοίτα στα μάτια μια φορά αυτό είναι έρως
Για ποια αλήθεια μας μιλάς αρχή και τέλος
Κοίταμε στα μάτια μια φορά και ας θα χαθώ
πριγκίπισσα ξέρουμε την αλήθεια πριν καιρό
Κάνε μου αυτήν την χάρη σε παρακαλώ
για ένα παραμύθι ζούμε μην μας το γαμήσεις και αυτό
Γάμα τα λάθη
ήθελε και έφαγε το μήλο η χιονάτη
Άνθρωποι μοιάζουν με ζάχαρη μα είναι αλάτι
θέλουν το καλό σου ξύνοντας πληγές σε βάθη
Ίδιο το χρώμα τους μα οι πιο πολλοί τους είναι σκάρτοι
Έμαθα να είμαι μόνος και όμως βρέθηκα
με κάποιον να με αγαπάει σκατά του φέρθηκα
Φοβήθηκα την έκανα και σε έχασα
είχα πει θα αλλάξω μα μυαλό δεν έβαλα
Γράφουμε σκέψεις σε διασταυρωμένους τοίχους
ξεχάσαν να μιλάνε φοβηθήκανε τους τρίτους
Μα δεν έχει μα έτσι είναι συνήθως
πάντα ένας απ'τους δυο θα έχει παραπάνω χτύπους
Φτιάχνομαι με τα λάθη μου
σκουπίζω δάκρυα μα αυτά δεν είναι από το μάτι μου
Πόσα να δώσεις σε μια καρδιά που είναι άχαρη
εσύ τι ήσουν τελικά αλάτι η ζάχαρη;

Αθήνα στην πόλη που αν την θέλεις σε θέλει,
οικεία, απρόσωπη και ταυτόχρονα ξένη,
Μέσα στην ίδια πόλη ερωτευμένοι χαμένοι,
Πες μου πάλι το ίδιο ψέμα πως ότι αξίζει μένει...
Σ αγάπησα όσο αγάπησε ο ήλιος το φεγγάρι,
Που μια ζωή του δίνει φως χωρίς ποτέ να πάρει,
Που να με πάρει, άλλο ένα βράδυ ,
Με άδειο το ποτήρι και γεμάτο το κεφάλι...
Ποιος χρόνος; Δεν μας κάνει να ξεχνάμε,
Μα να συμβιβαζόμαστε με αυτά που πονάμε,
Κάθε άνθρωπος μοναδικός σαν αστέρι,
Είμαστε αστέρια που σβήσανε λίγο πριν μάθουν που πάνε...
Κράτα με και πάμε για μια γύρα πάνω απ' την πόλη,
Απάντα μου πριν ξεχάσουμε να πετάμε...
Και απόψε μόνοι , άδειοι οι δρόμοι
Ποιοι άγγελοι σου φόρεσαν το χρώμα στα μάτια;
Και ποιοι στα κατευθύνουν διάβολοι;
όταν ήμουνα παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο,
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο,
Μου πες μαζί και στα δύσκολα θα 'μαι εδώ δεν θα φύγω,
Μα τώρα λείπεις καθημερινά όπως και γω μου λείπω...
Άγγελος και δαίμονας έρωτας σα κόλαση παράλληλος,
Δεν χαμογέλαγε συχνά, μα όταν το έκανε πάγωνε όλη η πόλη ήταν σαν άβυσσος
Την κράταγα και ο κόσμος μπροστά μας έμοιαζε άυλος...

Τόσο κοντά μα τόσο διαφορετικοί,
Ώρες περίεργες , πουτάνες μνήμες,
Πιο το νόημα τελικά αφού είμαστε περαστικοί;
Αλάτι ή ζάχαρη; δεν θα την ξαναβρώ, μα ούτε αυτή...

🎶 Μουσική: In,Άττσος
📝 Στίχοι: Epi,Snis
🎤 Ερμηνεία: Epi,Snis
🎧 Ηχογράφηση: Rebound Studios-Ypoga Studio
(Couple Snis)-Snis
📢 Οργάνωση Παραγωγής: Άττσος

Social Networks
► Facebook pages:
► Instagram:
► Snapchat: epimtx , snismatrix

[epimtx_]

Στίχοι:

Σου είπα κράταμε σφιχτά μου είπες τέλος
Πέθανες μέσα μου αργά έσκασε βέλος
Πάγωσε κάθε ανάμνηση μας κάθε μέλος
Κοίτα στα μάτια μια φορά αυτό είναι έρως
Για πια αλήθεια μας μιλάς αρχή και τέλος
Κοίταμε στα μάτια μια φορά και ας θα χαθώ
πριγκίπισσα ξέρουμε την αλήθεια πριν καιρό
Κάνε μου αυτήν την χάρη σε παρακαλώ
για ένα παραμύθι ζούμε μην μας το γαμήσεις και αυτό
Γάμα τα λάθη
ήθελε και έφαγε το μήλο η χιονάτη
Άνθρωποι μοιάζουν με ζάχαρη μα είναι αλάτι
θέλουν το καλό σου ξύνοντας πληγές σε βάθη
Ίδιο το χρώμα τους μα οι πιο πολλοί τους είναι σκάρτοι
Έμαθα να είμαι μόνος και όμως βρέθηκα
με κάποιον να με αγαπάει σκατά του φέρθηκα
Φοβήθηκα την έκανα και σε έχασα
είχα πει θα αλλάξω μα μυαλό δεν έβαλα
Γράφουμε σκέψεις σε διασταυρωμένους τοίχους
ξεχάσαν να μιλάνε φοβηθήκανε τους τρίτους
Μα δεν έχει μα έτσι είναι συνήθως
πάντα ένας απ'τους δυο θα έχει παραπάνω χτύπους
Φτιάχνομαι με τα λάθη μου
σκουπίζω δάκρυα μα αυτά δεν είναι από το μάτι μου
Πόσα να δώσεις σε μια καρδιά που είναι άχαρη
εσύ τι ήσουν τελικά αλάτι η ζάχαρη;

Αθήνα στην πόλη που αν την θέλεις σε θέλει,
οικεία, απρόσωπη και ταυτόχρονα ξένη,
Μέσα στην ίδια πόλη ερωτευμένοι χαμένοι,
Πες μου πάλι το ίδιο ψέμα πως ότι αξίζει μένει...
Σ αγάπησα όσο αγαπά ο ήλιος το φεγγάρι,
Που μια ζωή του δίνει φως χωρίς ποτέ να πάρει,
Που να με πάρει, άλλο ένα βράδυ,
Με άδειο το ποτήρι και γεμάτο το κεφάλι...
Ποιος χρόνος; δεν μας κάνει να ξεχνάμε,
Μα να συμβιβαζόμαστε με αυτά που πονάμε,
Κάθε άνθρωπος μοναδικός σαν αστέρι,
Είμαστε αστέρια που σβήσαμε λίγο πριν μάθουν που πάνε...
Κράτα με και πάμε,
Για μια γύρα πάνω απ' την πόλη,
Απάντα μου πριν ξεχάσουμε να πετάμε...
Και απόψε μόνοι, άδειοι οι δρόμοι
Ποιοι άγγελοι σου φόρεσαν το χρώμα στα μάτια;
Και ποιοι στα κατευθύνουν διάβολοι;
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο,
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο,
Μου πες μαζί και στα δύσκολα θα 'μαι εδώ δεν θα φύγω,
Μα τώρα λείπεις καθημερινά όπως και γω μου λείπω...
Άγγελος και δαίμονας έρωτας σαν κόλαση παράλληλος,
Δεν χαμογέλαγε συχνά, μα όταν το έκανε πάγωνε όλη η πόλη ήταν σαν άβυσσος
Την κράταγα και ο κόσμος μπροστά μας έμοιαζε άυλος...

Τόσο κοντά μα τόσο διαφορετικοί,
Ώρες περίεργες, πουτάνες μνήμες,
Πιο το νόημα τελικά αφού είμαστε περαστικοί;
Αλάτι ζάχαρη; δεν θα την ξαναβρώ, μα ούτε αυτή...

[multiteens]

κάθε φορά που το ακούω το ερωτευομαι ξανά κι ξανά . ❤

[ΔημητραΟικονομου-δξ]

Τέτοια ερωτικά ωραία να γράφεις.μπραβο

[lia_rouz]

Πες μου πάλι το ίδιο ψέμα πως ότι αξίζει μένει🔝💖

[ΖωήΣολωμού-πκ]

μπράβο ρε παιδιά ! 👌 ... αγγίζετε ψυχές 💎 #Matrix

[Glykoylis]

Είμαστε αστέρια που σβήσανε λίγο πριν μάθουν που πάνε...

[ΧρύσαΠλάτσιου]

Άγγελος και δαίμονας έρωτας σαν κόλαση παράλληλος,
Δεν χαμογέλαγε συχνά, μα όταν το έκανε πάγωνε όλη η πόλη ήταν σαν άβυσσος
Την κράταγα και ο κόσμος μπροστά μας έμοιαζε άυλος...

[ania]

Έμαθα να είμαι μόνος και όμως βρέθηκα
με κάποιον να με αγαπάει σκατά του φέρθηκα.
Φοβήθηκα την έκανα και σε έχασα
είχα πει θα αλλάξω, μα μυαλό δεν έβαλα ..