Өгей әке. 2- бөлім

Өгей әке
2- бөлім

Ауылдан қалаға келген маған бәрі қызық. Жаңа орта, жаңа қала. Оқуымды да жақсы оқып жүрдім, колледжде белсенді болдым, суретім ілінім тұратын колледжде.
Бір күні дос қызым Гүлбану екеуміз асханада шай ішіп отырсақ, жанымызға бір ұзын бойлы, аққұба келген, сымбатты жігіт келіп: қыздар бірге отырсық қалай қарайсыңдар деді- біз қарсылық білдірмедік.
Есімім Арман, осында 3 курста оқимын, болашақ стоматологпын деп күліп қояды. Өзі ашық, сөзге шешен, әзілқой жігіт. Сөздерімен баурап алды. Сөйтіп жақын араласып кеттік.
Бірде уйге Арман әкеліп тастады. Өгей әкем аулада жур екен, бізді көріп қойды. Арман кеткен соң менің қолымнан қысып ұстап турып: не істеп жүрсің, мынауың кім, өзің жігітпен жүріп қарап бой жетіп қалыпсыңғой, жігіт не теңің сенің, оданда сабағыңды оқы деп абден ұрысты.
— мен жұмысың болмасын сенің, сен маған ешкім емессің, менің өміріме араласушы болма, өзім білемін не істеп не қоятынымды, сен маған ақыл үйрететін кімсің дедім.