Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΠΝΙΓΕΙ

Στίχοι: Τίτος Ζώης
Μουσική-ερμηνεία: Ξενοφών Τσίτος

Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΠΝΙΓΕΙ

Αργά εμείς βρεθήκαμε, μας ένωσε ο πόνος.
Τότε που όλα χάθηκαν, κι' ήταν καθένας μόνος.
Τον έρωτα δεν νιώσαμε, γιατί είχα πια αδειάσει.
Του πόθου τα αισθήματα, άλλη μου 'χε χαλάσει.

Μ' αγάπησες και πάλεψες, τη σχέση μας να σώσεις.
Και τη μπουκιά απ' το στόμα σου, έβγαζες να μου δώσεις.
Στεκόσουν πάντα δίπλα μου, εσύ να με στηρίζεις.
Ότι κι' αν λεν σε βάρος μου, την πλάτη να γυρίζεις.

Ότι κι' εγώ σ' αγάπησα, το ξέρεις κατά βάθος.
Και πως σε δύσκολες στιγμές, σου στάθηκα σαν βράχος.
Μα η αγάπη σου θηλιά, έγινε και με πνίγει.
Σαν μέγγενη που σφίγγεται, καθόλου δεν ανοίγει.

Για δεν κατάλαβες ποτέ, πως δεν χωρώ σε φόρμες.
Γιατί είμαι πνεύμα λεύτερο, δεν μου ταιριάζουν νόρμες.
Όμορφη είναι η αγκαλιά, μα σαν πολύ σε σφίξει,
Σου κόβει τ' οξυγόνο σου, μπορεί και να σε πνίξει.