filmov
tv
Αποχαιρετισμός - Τάσος Λειβαδίτης

Показать описание
Τάσος Λειβαδίτης
Πολλοί αναρωτιούνται πώς έζησα. Δεν ξέρουν ότι πάντοτε έλειπα. Ταξίδια στο απίστευτο όταν ήμασταν παιδιά, ταξίδια στο απέραντο όταν ήμασταν ερωτευμένοι, ταξίδια απ' τη μια κάμαρα στην άλλη, από το 'να άστρο στο άλλο... στις έρημες αποβάθρες, στους ραγισμένους καθρέφτες, στα χρόνια που έφυγαν...
Και συχνά σχεδίαζα ταξίδια στο άγνωστο ή ονειρευόμουν να ζήσω υπέροχα. Και στάθηκα πάντα ανυπεράσπιστος μπροστά στους άλλους. Ονειρεύτηκα πολύ κι έτσι ξέχασα να ζήσω.
Τώρα ανεβαίνω σε μια άμαξα απ' αυτές που διασχίζουν τον ύπνο μου και δραπετεύω.
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί ξαναγυρίζω στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνωρίζει. Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τα όνειρα στα παιδιά και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.
Music: Farewell - fingerstyle guitar, by Christel Nießing
Some people wonder how I lived. They don't know that I was always away. Voyages to the unbelievable when we were children, voyages to the endless when we were in love,
voyages from one room to the other, from one star to another... to the deserted piers, along the cracked mirrors, to the years that went by...
And I was often planning voyages to the unknown or dreaming to live wonderfully. And I always stood defenseless before the others. I dreamt too much, thus I forgot to live.
Now I'm getting on a carriage from those that sail in my sleep and escape.
Only seldom do I return to the real world, but nobody knows me there. Like the miracle-makers, who, all day long, offered the dreams to children, and at night they return to their attics, poorer than the angels.
Πολλοί αναρωτιούνται πώς έζησα. Δεν ξέρουν ότι πάντοτε έλειπα. Ταξίδια στο απίστευτο όταν ήμασταν παιδιά, ταξίδια στο απέραντο όταν ήμασταν ερωτευμένοι, ταξίδια απ' τη μια κάμαρα στην άλλη, από το 'να άστρο στο άλλο... στις έρημες αποβάθρες, στους ραγισμένους καθρέφτες, στα χρόνια που έφυγαν...
Και συχνά σχεδίαζα ταξίδια στο άγνωστο ή ονειρευόμουν να ζήσω υπέροχα. Και στάθηκα πάντα ανυπεράσπιστος μπροστά στους άλλους. Ονειρεύτηκα πολύ κι έτσι ξέχασα να ζήσω.
Τώρα ανεβαίνω σε μια άμαξα απ' αυτές που διασχίζουν τον ύπνο μου και δραπετεύω.
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί ξαναγυρίζω στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνωρίζει. Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τα όνειρα στα παιδιά και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.
Music: Farewell - fingerstyle guitar, by Christel Nießing
Some people wonder how I lived. They don't know that I was always away. Voyages to the unbelievable when we were children, voyages to the endless when we were in love,
voyages from one room to the other, from one star to another... to the deserted piers, along the cracked mirrors, to the years that went by...
And I was often planning voyages to the unknown or dreaming to live wonderfully. And I always stood defenseless before the others. I dreamt too much, thus I forgot to live.
Now I'm getting on a carriage from those that sail in my sleep and escape.
Only seldom do I return to the real world, but nobody knows me there. Like the miracle-makers, who, all day long, offered the dreams to children, and at night they return to their attics, poorer than the angels.
Комментарии