Παναθηναϊκός Βόλος playoffs Λεωφόρος

[xele]

Μας πρηξατε ο Ιβάν ξέρει κ ο Ιβάν ξέρει κ δεν χρειάζονται μεταγραφές άλλες το χειμώνα κ είμαστε η ΜΟΝΗ ομάδα που δεν ολοκληρώνει τις αλλαγές της γιατί δεν έχει άλλον να βάλει από τον πάγκο!!!Περιμενουμε τον Αϊτορ ολόκληρος ο οργανισμός σαν μεσσία!Εικονα παιχτών απαράδεκτη ειδικά στο πρώτο ημίχρονο κ μιλώ για διάθεση κ ενέργεια!!!Προπονητης στον πάγκο εγκλωβισμένος στο κοντό του ρόστερ που ο ίδιος επέλεξε κ αλλαγές καθυστερημένες για άλλη μια φορά!!!

[xch]

Kύριε Παγκάκη, θα ήθελα και εγώ να κάνω ένα σχόλιο, όπως θεωρώ ότι το δικαιούται ο καθένας να εκφράζεται δηλαδή επί ίσοις όροις με άλλους, αρκεί να μην είναι αυτό το σχόλιο υβριστικό κλπ. Εσείς λέτε στη σελίδα σας ότι σημασία έχει το ταξίδι, άρα όχι το αποτέλεσμα-προορισμός (λέω εγώ, τουλάχιστον με βάση τη λογική σας). Μάλιστα. Και εγώ ρωτώ: Tι νόημα έχουν άραγε οι εμπειρίες από μόνες τους, αν δεν μπορούν αυτές να αξιοποιηθούν για αυτοβελτίωση, βελτίωση π.χ. και εν προκειμένω της ποδοσφαιρικής ομάδας, των δεξιοτήτων-ικανοτήτων των παικτών, της ευστροφίας αυτών στην ανάγνωση του παιχνιδιού κλπ; Για να καταλάβω δηλαδή μερικά πράγματα και για να μην εκνευρίζομαι. Δηλαδή, και οι εμπειρίες δεν υπάρχουν-επιδιώκονται άραγε (όπως για παράδειγμα οι προπονήσεις, η προσεκτική διατροφή των παικτών, οι καλές εγκαταστάσεις κλπ.) για να αποτελούν αφορμή και βάση βελτίωσης, προόδου κλπ; Είναι άραγε αυτές αυτοσκοπός ή απλά μέσο για κάτι καλύτερο; Πάντως και σε κάθε περίπτωση, επί τόσα πολλά χρόνια ως επαγγελματίες (και άρα με τόσες πολλές ποδοσφαιρικές εμπειρίες στην πλάτη τους) οι συγκεκριμένοι παίκτες-ποδοσφαιριστές, ο προπονητής κλπ. έκαναν άραγε κάποια αξιόλογη βελτίωση;; Δε βλέπω πάντως κάτι το ιδιαίτερο, όταν δεν μπορούν να κερδίσουν το Βόλο, μια ομάδα χωρίς φιλάθλους, και μάλιστα εντός έδρας και με όχι εχθρική διαιτησία. Επομένως, ακόμα και οι πολλές εμπειρίες δεν είναι το κλειδί για κάτι, διότι με αυτή τη λογική παίκτες 33-34 ετών θα ήταν πολύ καλύτεροι-ικανότεροι από παίκτες μικρότερης ηλικίας, κάτι το οποίο όμως δε συμβαίνει απαραίτητα, διότι το πρωταρχικό πράγμα στην ζωή (και ιδίως στον αθλητισμό) είναι το ταλέντο-προδιάθεση και μετά όλα τα άλλα, εξαιρετικά φυσικά χρήσιμα και καλοδεχούμενα, όπως για παράδειγμα οι εμπειρίες, αλλά δεν είναι αυτές το καθοριστικό, είναι απλά ένας παράγοντας πλάι σε πολλούς-πολλούς άλλους. Πάντως, για να μην το κουράζουμε, είναι ντροπή οι συγκεκριμένοι παίκτες να πληρώνονται τόσα πολλά χρήματα, για να δίνουν ένα παιχνίδι την εβδομάδα, και να έχουν αυτήν την εικόνα. Όλοι τους, ακόμα και ο παλιός παικταράς Γιοβάνοβιτς, ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και βρέθηκαν ελλιπείς. Στο καλό και να μας γράφουν. Εκτός και αν ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι μόνο για να περνάμε την ώρα μας χωρίς σημαντικές φιλοδοξίες και χωρίς στόχους, όπως τότε που παίζαμε ως παιδιά στις αλάνες και όπου αλλού. Σε αυτήν την περίπτωση όμως, όλοι αυτοί θα πρέπει είτε να μην πληρώνονται καθόλου είτε να πληρώνονται πολύ λιγότερο, η δε ΠΑΕ και τα στελέχη της να δηλώσουν ευθαρσώς ότι η ομάδα δεν έχει στόχους και ότι συμμετέχει στο πρωτάθλημα για τη χαρά του παιχνιδιού και για να παίρνουν δόξα και χρήματα κάποιοι ευτραφείς, που παράγουν μεγάλο θόρυβο, αποτελώντας οι πρώτοι το ντεκόρ των τελευταίων. Ώστε, σε μια τέτοια περίπτωση, θα έχει γίνει μια τίμια εξήγηση στους φιλάθλους, και να δούμε μετά πόσοι από αυτούς θα πατήσουν ξανά στο γήπεδο, και με ποιο σκοπό-στόχο, για να χρηματοδοτούν άραγε από το υστέρημά τους αδιάφορους, ατάλαντους και βαριεστημένους επαγγελματίες;; Τέλος, θεωρώ ότι το εύκολο είναι κάποιος να μην έχει στόχους στην ζωή του, και όχι ότι αυτό είναι μια κάποια μαγκιά.