Κτίρια τη νύχτα - Στο δωμάτιό μου

Προσγειώνονται απαλά αυτές τις νύχτες
και πάντα ξημερώνει πρόσωπα δύστροπα.
Απ’ το ράδιο τι περιμένω πια
είναι οι γραμμές που δεν καταλαβαίνω.
Απ’ την ασπρόμαυρη οθόνη
τα διαστημόπλοια ξυπνάνε
και φεύγουν ξανά.
Κι εγώ θα χαράξω ένα σύννεφο στο πρόσωπό μου
να με ποθήσεις ένα καλοκαίρι
σε μια γιορτή,
ν’ αγκαλιαστούμε
σαν την ένωση δύο κόσμων.

(Κρήτη 24.08.17 // κάμερα: κίκο)