Chronicle of an early Autumn - Confession I / Εξομολόγηση I

Confession I / Εξομολόγηση I - Solo Piano

Music: Dimitris Papadimitriou / Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Piano: George Petrou / Πιάνο: Γιώργος Πέτρου

«Κάθισε ασυναίσθητα στο σκαμπό του πιάνου.
Στην αρχή, ανάποδα.
Μετά, σαν κάποιος να του χτύπησε την πλάτη φιλικά.
Γύρισε.
Άρχισε να παίζει. Για κείνον.»

"He sat on the piano's bench almost unconsciously, his back to the piano.
Then, as if a friendly hand had tapped him on his back,
he suddenly turned round and started playing. To himself."

Το «Χρονικό Ενός Πρώιμου Φθινοπώρου»
ανήκει στον Κύκλο «Δημιουργία Ρεπερτορίου»
που υπογράφει ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ.
Το έργο παρουσιάστηκε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση
στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τον Ιδρύματος
Ωνάση στις 4 και 5 Μαρτίου 2016.
Πρόκειται για ένα Συμφωνικό Ποίημα που
αποτελείται από δεκαπέντε μέρη και ανήκει στο είδος της προγραμματικής μουσικής - μουσική αφηγηματικού,
περιγραφικού, παραστατικού χαρακτήρα.
Την ΚΟΑ διευθύνει για την ερμηνεία του έργου αυτού
ο διεθνώς καταξιωμένος Έλληνας αρχιμουσικός Γιώργος Πέτρου.
Στην πρώτη αυτή πανελλήνια εκτέλεση του έργου
συμμετείχαν:

Μυρσίνη Μαργαρίτη (σοπράνο)

Χάρης Ανδριανός (βαρύτονος).

O εντεκάχρονος Δημήτρης Παπαϊωάννου,
τον οποίο ευχαριστούμε για τη συμμετοχή του,
καθώς και τους γονείς του για την
ευγενική συγκατάθεσή τους για αυτή τη συμμετοχή στο έργο.

Το έργο έχει ιδιαίτερη μορφή καθώς ενώ είναι συμφωνικό ποίημα, αρχίζει και κλείνει με δυο κομμάτια για σόλο πιάνο
τα οποία ο συνθέτης ονομάζει Εξομολόγηση Ι
και ΙΙ αντίστοιχα. Στη συνέχεια το έργο αναπτύσσεται σε 15 μέρη
με αναφορές σε αυτοβιογραφικά στοιχεία του συνθέτη.

«Έζησε τη ζωή του σε τρίτο πρόσωπο.
Φυγάδευσε από νωρίς τον αληθινό του εαυτό
στη λήθη του απωλεσθέντος θέρους.

Έζησε από παιδί μέσα σε ένα διαρκές, γλυκό
και βιολογικά εντελώς πρώιμο ποιητικό Φθινόπωρο.
Βίωνε πάντα το θρήνο της απώλειας του καλοκαιριού
με το μυαλό κολλημένο πλασματικά,
σχεδόν οραματικά ακόμα σε αυτό.
Παγιδευμένος στο ιδεώδες και το ιδανικό και ως εκ τούτου
εξ ορισμού καταδικασμένος.

Μια πραγματεία για τη Μοναξιά
ή μια μουσική αυτο-εξομολόγηση για την δική του;
Ακόμη δεν κατάλαβε τι ακριβώς γράφει. Μια συγκεκαλυμμένη φιλοσοφική πραγματεία ή το ασυνεπές
και αναδρομικό χρονολόγιο ενός φρικτού τσαπατσούλη της μνήμης; Τώρα, όμως, που ανακαλεί εικόνες και ανθρώπους,
με πολύ κόπο και σαν ένας αυτοσχέδιος Ηρακλής Πουαρό
αναζητά εκείνα τα στοιχεία που βοούσαν και προανήγγελαν
το Χρονικό τον Πρώιμού του Φθινοπώρου.

Μιά συνεπής ακολουθία και μιά αλάνθαστη πρόοδος προς τον εγκληματικό στόχο. Ιδού το
πόρισμα της εισαγγελικής έρευνας.

Αυτός όμως γελά ακόμη. Ολες οι αλήθειες εντάσσονται και επανεντάσσονται εύκολα στο ίδιο τους το ψέμα.

Αν ως παιδί ήταν αφύσικα ενήλικος, τώρα που τα δυο Φθινόπωρα, το εντός του και το (πως να το πούμε;) "εν τοις πράγμασιν",
βρίσκονται σε τέλεια σύνοδο σκοπεύει να αφήσει τον επερχόμενο
Χειμώνα να τον προσπεράσει... και θα μείνει για πάντα μαζί σας
σαν αιώνιο παιδί.
Στο κοινό μας Φθινόπωρο της αθεράπευτα μοναχικής εφηβείας μας.
"Ραντεβού το Σεπτέμβριο" λοιπόν... αγαπημένες, από πρίν χαμένες.»

Καλλιτεχνική επιμέλεια, Οργάνωση - Εκτέλεση παραγωγής: Ελληνικό Σχέδιο
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

[andrimichaelzeniou]

Μιλά κατευθείαν στη ψυχή... Τι νότες και υπέροχη μελωδία... Είναι λέξεις ... είναι χάδια... είναι αριστούργημα... Πράγματι εξομολόγηση... Σας ευχαριστώ!