Makrame Η τέχνη στην άκρη της κλωστής

Το μακραμέ προέρχεται από την αραβική λέξη ''macrama'' που σημαίνει ''μεγάλο άσχημο κρεμαστό τοίχου'' και επιπλέον φαίνεται να σήμαινε και ''περιθώριο''. Είναι μια τεχνική πλεξίματος χωρίς βελόνες ή κάποιο άλλο παρόμοιο εργαλείο, αλλά μόνο με κόμπους. Η αρχή για την τεχνική αυτή φαίνεται να τοποθετείται το 13ο αιώνα όπου οι Άραβες τεχνίτες έδεναν με τον τρόπο αυτό τα νήματα που κρέμονταν από τα υφάσματα που ύφαιναν. Κατά τον 14ο και 15ο αιώνα η τεχνική μεταφέρεται στην Ευρώπη μέσω των Μαυριτανών και διαδίδεται στην Ιταλία και τη Γαλλία, ενώ στην Αγγλία η βασίλισσα Μαίρη Β' διδάσκει την τέχνη του μακραμέ στις κυρίες επί των τιμών τον 17ο αιώνα. Το 19ο αιώνα η τεχνική διαδίδεται στην Αγγλία ακόμα περισσότερο, ενώ εκδίδονται και βιβλία για το θέμα. Οι ναυτικοί στη Νότια Αμερική έφτιαχναν με την τεχνική αυτή δίχτυα, καλύμματα για καμπανάκια κ.α., ενώ στην Κίνα το μακραμέ χρησιμοποιούνταν για την διακόσμηση των παλατιών και τα φορέματα του αυτοκράτορα και των ευγενών. Το μακραμέ, μαζί με την κινέζικη καλλιγραφία και τη ζωγραφική στις πορσελάνες αποτελεί μέρος της κινεζικής κουλτούρας. Αφού ξεχάστηκε για πολλούς αιώνες, η τεχνική επιστρέφει δυναμικά για να μείνει τη δεκαετία του 1970 με το κίνημα των χίπις. Σήμερα αποτελεί πάθος για πολλούς λάτρεις των χειροποίητων δημιουργιών, καθώς δίνει δυνατότητα για εντυπωσιακές δημιουργίες με φθηνά και απλά υλικά, ενώ είναι ευεργετικό για την ψυχολογία του ατόμου: ηρεμεί τα νεύρα, ενισχύει τη δημιουργικότητα και "λύνει" τις αρθρώσεις.