Missa di Requiem 'Pro Liberatione Hominis' - Αγγελική Μπαλογιάννη- Κωνσταντίνος Omen (Γκαρίπης)

0:14 Requiem Aeternam (Κωνσταντίνος Omen (Γκαρίπης))
5:12 Kyrie (Αγγελική Μπαλογιάννη)
8:16 Dies Irae (Αγγελική Μπαλογιάννη)
9:32 Tuba Mirum (Κωνσταντίνος Omen (Γκαρίπης))
14:22 Recordare (Αγγελική Μπαλογιάννη)
16:42 Confutatis (Κωνσταντίνος Omen (Γκαρίπης))
19:33 Lacrimosa (Κωνσταντίνος Omen (Γκαρίπης))
22:33 Domine Jesu Christe (Γκαρίπης - Μπαλογιάννη)
27:05 Hostias et Preces (Κωνσταντίνος Omen (Γκαρίπης))
29:30 Sanctus (Αγγελική Μπαλογιάννη)
31:13 Benedictus (Κωνσταντίνος Omen (Γκαρίπης))
34:06 Agnus Dei (Αγγελική Μπαλογιάννη)
36:11 Lux aeterna (Αγγελική Μπαλογιάννη)
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ...
Το REQUIEM “Pro Liberatione Hominis” (Ρέκβιεμ για την Απελευθέρωση του Ανθρώπου) είναι ένας φόρος τιμής σε όλες εκείνες τις ιστορικές στιγμές που η μεγαλειώδης έννοια της Ελευθερίας τέθηκε σε αμφισβήτηση, ποδοπατήθηκε και κακοποιήθηκε.Το Ρεκβιεμ αποτελεί μια ακολουθία „προς κεκοιμημένοις“ που ωστόσο φέρει μέσα της δυνατό το μήνυμα της ελπίδας, της απελευθέρωσης του ανθρώπου απο τα δεσμά που τον καταδυναστεύουν. Το στοιχείο της λύτρωσης ενυπάρχει σε κάθε γραμμή αυτού του έργου όπως επίσης και ο αγώνας ανάμεσα στις αντίπαλες δυνάμεις, του σκότους και του φωτός, της γης και του ουρανού, του θανάτου και της ζωής τόσο ως βιολογικά όσο και ως πνευματικά φαινόμενα. Αυτές ακριβώς οι αντίπαλες ιδέες είναι που εκφράζονται κατ επέκταση και με μουσικά μέσα, στο μουσικό αυτο έργο. Το ημιτόνιο, το μικρότερο δυνατό διάστημα του δυτικού μουσικού συστήματος, εκτός απο μουσικός φορέας του θρήνου, „διαστέλλεται“ και αναλύεται διεξοδικά σε όλες του τις διαστάσεις, μελωδικά, αρμονικά, διαγώνια, και ο ακροατής καλείται να εισέλθει μέσα σε αυτό και να βιώσει τις αντιθέσεις, την απόσταση, εν ολίγοις ένα ολόκληρο σύμπαν που εμπεριέχεται εντός αυτής της ελαχιστότατης τονικής απόστασης. Με παρόμοιο τρόπο, το τόσο σημαντικό στο εργο αυτο, διάστημα του τριτόνου, συμβολίζει την απόσταση: γη και ουρανος, ζωή και θάνατος, σκοτάδι και φως, υποδούλωση και ελευθερία. Πάνω σε αυτά τα στοιχεία οργανώνεται το σύμπαν αυτού εδώ του Ρέκβιεμ, αφου απο αυτα τα θεμελιώδη υλικά-σύμβολα ξεπηδούν όλες οι τονικές, αρμονικές, μελωδικές και μορφολογικές σχέσεις του έργου.Το ίδιο το Φως (Lux aeterna, το αιώνιο φως) η πιό κεντρική έννοια-σύμβολο του έργου, αποκτά κι αυτό τη δική του ιδιαίτερη σημασία μέσα απο το χειρισμό του με μουσικά μέσα, και συνδιαλλέγεται μουσικά με τα υπόλοιπα στοιχεία, τη γη, τον θρήνο, τον ουρανό, την οργή, την επανάσταση, τη γαλήνη.Ήδη απο το ξεκίνημα του έργου, το αιώνιο φως ξεκινάει το ταξίδι του σε μια παραμορφωμένη εκδοχή, μέσα σε ημιτόνια-θρήνους. Στη σεκουέντσα, το κεντρικότερο και σημαντικότερο τμήμα της λειτουργίας Ρεκβιεμ, το αιώνιο φως αδιόρατο πλεον ταξιδεύει μεσα απο τις τονικες σχέσεις του τριτόνου, περνάει μέσα απο επαναστάσεις, συγκρούσεις και μάχες, που στο τελευταίο μερος „Λακριμοζα“ φτάνουν σε μια μεγάλη κορύφωση του έργου. Μόνο στο Sanctus, το οποίο όμως έχει επίσης σχέση ημιτονίου με το αιώνιο Φως (Φα-φα#) διαφαίνεται η επακόλουθη νίκη του. Οι ασημένιες αχτίδες της αρχαιοελληνικής λύρας θα φωτίσουν για πρώτη φορά στο Benedictus, όπου το Φως λούζει την ανθρωπότητα, είναι όμως μια νίκη τόσο απλή και φυσική, μακριά απο πόνους και ηρωισμούς, μια νίκη αυτονόητη. Αυτό είναι απο δώ και πέρα το κεντρικό συναίσθημα του έργου μέχρι το τέλος (Lux Aeterna). Το αιώνιο Φως εγκολπώνει μέσα του όλα τα υπόλοιπα στοιχεία τα οποία ώς παράγωγά του, επιστρέφουν στην αρχική τους μήτρα και γίνονται ένα με αυτήν. Το αιωνιο φως είναι αυτό που τελικά άρχει για πάντα, νικώντας τον βιολογικό και πνευματικό θάνατο. Ο οριστικός θρίαμβος του Φωτός και η απελευθέρωση του ανθρώπου για πάντα….
Σε καιρούς πολέμου, τόσο συμβατικού όσο και ψυχολογικού, απέναντι στον άνθρωπο, η ελευθερία αποτελεί ένα φάρο μέσα στο εντέχνως διαμορφούμενο κλίμα πνευματικού ερέβους, το μόνο φάρο που μπορεί να ανυψώσει τον άνθρωπο σε ένα επίπεδο πνευματικού φωτός. Αυτή είναι η ιστορία πίσω απο αυτό το Ρεκβιεμ....
Κωνσταντίνος Γκαρίπης

Σολίστες:
Soprano: Ανίλα Τέλι, Σοφία Καρακούτα, Νάγια Μυσερλή Alto: Θάλεια Μαυρίδου Tenor: Πέτρος Πουτιός Basso: Δημήτρης Καλούμενος
Φωνητικό σύνολο Ho'oponopono:
Soprano:
Λίλιαν Δενδρινού
Ευαγγελία Εδιρνέλη
Έρση Κεραμάρη
Νάγια Μυσερλή (σολίστ)
Αρετή Τάχου
Ανίλα Τέλη (σολίστ)
Alto:
Αγγελική Μπαλογιάννη
Μαρία Ράφτη
Νίκη Σερενίδου
Νάντια Φιλιπποπούλου
Tenor:
Τάσος Αναστασιάδης
Χρήστος Μπάκας
Πέτρος Πουτιός (σολίστ)
Basso:
Σάββας Βρεττός
Θάνος Μαρκατόπουλος
Ηλίας Μυσερλής

Ορχηστρικό σύνολο:
Βιολιά:
Ανατολή Εξαδακτύλου
Ολυμπία Εξαδακτύλου
Φοίβος Μακρίδης
Αλκέτα Νάκο
Βιόλες:
Ηρακλής Δερμεντζίδης
Έλενα Μήτσα
Εύα Συρλαντζή
Τσέλα:
Κλειώ Βασιλικού
Αίθρα Ζαγοριανού
Γιάννης Στέφος
Μαρία Χρίστοβα
Κλαρινέτο:
Ντέβις Ράμα
Φαγκότα:
Κυριάκος Νικολάου
Ευαγγελία Χατζηνάσιου
Αρχαιοελληνική λύρα:
Ρόζα Φραγκοράπτη
Πιάνο - Korrepetition :
Νίκος Ζαφρανάς
Χορός: Ελεάνα Ρούπα
Ηχοληψία: Γιώργος Σουμελίδης
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κουγιουμτζής
Σχεδιασμός αφίσας: Βαγγέλης Παπούλιας
Μουσική Διεύθυνση-Ενορχηστρώσεις: Κωνσταντίνος Γκαρίπης