Ο ΓΙΑΝΝΟΣ & Η ΜΑΡΙΓΩ(ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΣΗΣ)-ΑΝΑΣΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Ο Γιάννος και η Μαριγώ σ’ ένα σχολειό πηγαίναν
ο Γιάννος ξέρει γράμματα κι η Μαριγώ τραγούδια.
Τα δυο τους αγαπήθκανε κανένας δεν το ξέρει.
Ο Γιάννος τ’ αποφάσισε της μάνας του το λέει.
- Μάνα μ’ τη Μάρω αγαπώ και θέλω να την πάρω.
- Τι λες μωρέ παλιόπαιδο και φιδοφαγωμένο
η Μάρω είν’ αξαδέλφη σου πρώτη αξαδέρφισσα σου
κάλλιο να κόψω σάβανο για να σε σαβανώσω
παρά ν'ακούσω στέφανα για να'σε στεφανώσω.
Η Μάρω αρραβωνίζεται κι ο Γιάννος ξεψυχάει.
Συμπεθεριό και λείψανο στο δρόμο γίναν ένα.
Κανένας δεν ερώτησε από τους συμπεθέρους,
η Μάρω ξαντροπιάστηκε, στέκει και τους ρωτάει.
- Τίνος είναι το λείψανο με τη χρυσή την κάσα.
- Του Γιάννου είναι το λείψανο με τη χρυσή την κάσα.
Λιγοθυμάει η λυγερή και του θανάτου πέφτει.
Τα πήραν και τα θάψανε σε ένα σταυροδρόμι
Γιάννος φυτρώνει κάλαμος κι η κόρη κυπαρίσσι,
στριφογυρίζ' ο κάλαμος φιλάει το κυπαρίσσι.
- Για 'δέστε τούτ 'αντρόγενο, το πολυαγαπημένο,
που δεν φιλήθικε ζωντανό, φιλιέτ' απεθαμένο.