Ο πράσινος τοίχος ~ τζιατζιου μαρια~

Μουσική Σύνθεση: Ευανθία Ρεμπούτσικα -Ο σταθμός- [the station]
~Οι ποιητές, σε καμιά γωνιά του σύμπαντος δε χωρούν μόνοι
Και οι αγαπημένοι, σέρνονται, άθελα, στους αιώνες μαζί τους~
Μαρία

Ο πράσινος τοίχος

Τα βράδια παραμιλούσαμε στο κρεβάτι
με σβηστό το φως της λάμπας
καρτερώντας το άκουσμα του ύπνου
στους βηματισμούς της νύχτας.
Απέναντι, όμως, θυμάσαι;
στον φρεσκοβαμμένο πράσινο τοίχο
που οριοθετούσε τον κόσμο μας,
αντανακλούσαν όνειρα
απ' τα ανοιχτά μας ακόμα μάτια,
φωτεινά, σαν τα φεγγάρια που θα χάνονταν
στης άγουρης νιότης το ξημέρωμα.
Πόσοι άνθρωποι περπάτησαν
στον τοίχο μας
και χάραξαν με των παπουτσιών τους τη σκόνη,
της λήθης μας το κάδρο
κι ύστερα χάθηκαν απ' τ' ανοιχτό παράθυρο
αφήνοντας αποτσίγαρα στο τασάκι;
Καλημέρες αμέτρητες, καληνύχτες, χαιρετίσματα..παιδικά μυστικά,
μπερδεύτηκαν κάποια στα τούλια των λευκών νυφικών
που κρεμάστηκαν έξω απ' τις ντουλάπες.
Κι άλλα πάλι τρύπωσαν στη γυαλάδα του καθρέφτη
πίσω απο τα ανυποψίαστα χαμόγελα με τα κόκκινα κραγιόν.
Ερχόταν πάντα ήσυχα ο Σεπτέμβρης.
Σκυφτός, δειλός σαν άγνωστος που πρώτη φορά συστήνεται.
Είναι άραγε όλα γραμμένα στην παλάμη μας;
Πότε θα μάθουμε να διαβάζουμε πάνω της
την ανατριχίλα των αποχωρισμών;
Θα μάθουμε άραγε ποτέ
πως διαγράφονται τα καλωσορίσματα;
Το πόσες φορές θα εγκαταλείψουμε;
Πήγες μακριά.
Καμιά φορά με πιάνει η επιθυμία
να πιούμε τον πρωινό καφέ μας στο πίσω μπαλκόνι
και σου γράφω ευχές για τη γιορτή σου
πάνω σ' έναν απο κείνους τους παλιούς φακέλους αλληλογραφίας
με τις μπλε γραμμές.
Χαίρομαι τόσο που δεν καταλαβαίνεις αυτή την ανίατη αρρώστια της ποίησης...
Δεν έχεις τίποτα να σε κρατάει δέσμια
με τα φαντάσματα του πράσινου τοίχου μας.
Με κείνους τους φόβιους δρόμους που αυλάκωσ' η ρόδα της ζωής
στην άκρη της πόρτας που σφράγισε μέσα της τα δεκάξι σου...
Με κείνη την διάφανη ανατολή
πάνω απ' τις κορυφογραμμές του βουνού
που μας ξεπροβοδάει ακόμα με τις τσάντες στην πλάτη..
και σκιάζει τις μορφές μας στη δημοσιά.
Κι η μάνα.. - τι καλά που έρχεται πάντα νέα στον ύπνο μου-
Θα μας περιμένει ακόμα -κλαμένη ίσως- μ' ένα πιάτο φαΐ
να γυρίσουμε απ' το σχολειό, με τα παιδιά μας...

3/10/2012

Τζιάτζιου Μαρία

Τα πνευματικά δικαιώματα της μουσικής δεν ανήκουν σε μένα αλλά στους δημιουργούς της!
Δεν επιδιώκω την εκμετάλλευση της παραγωγής και τη χρησιμοποιώ αποκλειστικά για λόγους διασκέδασης.

[tziatzioumaria]

Τάχατε πόσες θάλασσες αρμύρισαν τις αυλές των παραδείσων μας...μα ακόμα, στις πέργκολες τις ψυχής ανθίζει ο κισσός της μνήμης, χαριστικά, για το αύριο..

Χαίρομαι πολύ που είστε εδώ! Ευχαριστώ!!

[tziatzioumaria]

Κάποιος φωτογράφισε, κάποιος έκανε μουσική, κάποιος έγραψε.. Όλοι βάζουμε λιθαράκια της ψυχής μας κι είναι τόσο ωραίο να αρέσει το αποτέλεσμα..
Σε ευχαριστώ πολύ!

[tziatzioumaria]

Οι μνήμες είναι μουσική, λόγια, αρώματα, γεύσεις, εικόνες.. ο, τι περισσεύει μεσα μας απο στιγμές οι οποίες..είμαστε πάλι εμείς! Κάπου κάπου μας χτυπούν την πόρτα για να μην ξεχάσουμε να πάρουμε μαί μας το "παιδί"...


Καλή σου μέρα Γιώργο, σ' ευχαριστώ!

[mavrothalassa]

Οι λέξεις σου αγγίζουν και συγκινούν..σ'ευχαριστούμε Μαρία!

[zeena]

Εξαιρετικό κείμενο γεμάτο συναίσθημα.! Με συγκίνησες αφάνταστα Μαρία!!
Συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ!

[Askomav]

Εξαιρετικό Μαρία, πολύ συγκινητικό... Μπράβο σου..!!!

[tziatzioumaria]

"Το καταφύγιο που φθονούμε" κατά τον Καρυωτάκη!

Με μεγάλη μου χαρά σε βρίσκω κι εδώ αγαπημένη!!

[rok.asp.]

εισαι ενα υπεροχο πλασμα. γλυκια μου....θελω να ξερεις πως παντα οταν το διαβαζω δεν υπαρχει περιπτοση να μην τρεξουν τα δακρυα απο τα ματια
με βγαζεις συναισθηματα που δεν ηξερα οτι ευχαριστω πολυ....

[Bmarie]

"Χαίρομαι τόσο που δεν καταλαβαίνεις αυτή την ανίατη αρρώστια της ποίησης.."

Εξαιρετικό!

[tziatzioumaria]

Σ' ευχαριστώ Κυριακή!
Καλώς ήρθες!!

[tziatzioumaria]

Τον χρόνο Γιώτα μου. Τον χρόνο να ευχαριστείς που μας επιτρέπει να στριβιλιζόμαστε γύρω του...σαν τις πεταλούδες στο φως..
Πολύ σε ευχαρισστώ εγώ!!!

[tziatzioumaria]

Αν ξέρουμε να διαβάζουμε... "όλα είναι γραμμένα στην παλάμη μας"..

Ευχαριστώ πολύ και τους δυο!

[Photoapopsis]

..."Θα μάθουμε άραγε ποτέ
πως διαγράφονται τα καλωσορίσματα;"...νομίζω εμείς δεν θα το μάθουμε ποτέ....

askomav1 ευχαριστώ γι αυτή την πρωινή δροσιά !

[tziatzioumaria]

Να 'σαι καλά Αντρέα! Και σ' ευχαριστώ που πέρασες

[tziatzioumaria]

Ο, τι θυμίζει την παιδική ψυχή, δεν είναι;
Με χαρά σε υποδέχομαι Δέσποινα. Ευχαριστώ και καλή συνέχεια...:))

[Lithoxoos]

...
πόση νοσταλγία μπορεί να χωρέσει σε δέκα γραμμές
...
με τι μετρίδι να μετρήσεις για να δείς αν χωρά
θέλεις η μουσική, θέλεις οι λέξεις
όλες οι μνήμες ανασύρθηκαν με μιας στο φως
...
το κατόρθωσες Μαρία ...μπράβο

[tziatzioumaria]

Ιδιαίερα συγκινούν οι σκιές του παρελθόντος, εκείνες που με κόπο κουβαλούμε μαζί μας. "Κάθε ανάμνηση είναι μια ξεχασμένη πατρίδα, ένα χορταριασμένο απ' τον καιρό σπίτι" Δεν ξεχνούμε την καταγωγή, μήτε και χάνουμε το κλειδί της παλιάς, πατρικής πόρτας, , ,
Την αγάπη μου Σοφί!!!

[tziatzioumaria]

Να 'σαι καλά Αννούλα..τα φιλιά μου εκεί μακριά!

[andyrc]

οτι και να πει κανεις.... ειναι λιγο... υπεροχο πραγματικα, μπραβο σου :)

[tziatzioumaria]

Καταλαβαίνω τους λόγους ... Η μόλυνση αυτή φτάνει στο κόκκαλο και στο μυαλό...
Δες ένα ωραίο: "Στα γραπτά μου, έχω πεθάνει κάμποσες φορές και άλλες τόσες έχω βγάλει τη γλώσσα στο θάνατο." Τάδε έφη Χρήστος Ζάχος..[απο συνέντευξη στο "Straw Dogs magazine"]

Ευχαριστώ που στάθηκες, Οδοιπόρε!!