ΘΑΛΕΙΑ Τον είδα κι απόψε

Τον είδα κι απόψε,
τον είδα και πάλι,
τον είδα ξανά.
Μα πάλι μου το ’πε
πως δε μ’ αγαπάει,
πως δε με πονά.

Τι θ’ απογίνω, πώς θα γλιτώσω,
θα τρελαθώ.
Δεν υποφέρω ούτε μια ώρα
να μην τον δω.

Τον είδα κι απόψε,
τον είδα και πάλι,
τον είδα ξανά.
Μα πάλι μου το ’πε
πως δε μ’ αγαπάει,
πως δε με πονά.

Πώς θα ξεμπλέξω, πόσο θ’ αντέξω
στο σπαραγμό;
Άδικα κλαίω και επιμένω,
μα δεν μπορώ.

Τον είδα κι απόψε,
τον είδα και πάλι,
τον είδα ξανά.
Μα πάλι μου το ’πε
πως δε μ’ αγαπάει,
πως δε με πονά.