#48 Wierzyński – „Pochwała ziemi i prochu”

O pochwale ukrytej w geście picia herbaty i włączeniu w przemiany natury.

[Joanna.]

A ja ciągle "Zielono mam w głowie i fiołki /w niej kwitną"/A może mi się przywidziało, /może deszcz i noc i potem"/"Że łatwiej byłoby wprost/z powietrza przepisać jak śpiewa/Nad srebrną kałużą drozd.". Uwielbiam Wierzyńskiego.

[beatamarciniak]

Cudowna chwilą, serdecznie Pana pozdrawiam.

[Tinakrystyna]

Serdeczne dzięki za interesujący odcinek.👍 👍 👍