filmov
tv
Πύργοι παλάτια | Γιάννης Μπελώνης - Κώστας Καρυωτάκης | ft. Σπύρος Κλείσσας

Показать описание
Πύργοι παλάτια
Μουσική: Γιάννης Μπελώνης | Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Ερμηνεύει ο Σπύρος Κλείσσας
Ηχογράφηση με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ
Μουσική Διεύθυνση Γιώργος Αραβίδης
Μπουζούκι: Πάρις Περυσινάκης
Ηχοληψία - Μίξη - Mastering: Κωστής Γιαννακόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Βασίλης Δραμουντάνης
Ο Δρόμος - Ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη
Τώρα μακραίνουνε πύργοι παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες κλαίνε τα μάτια
τώρα θανάσιμη νύχτα με ζώνει
μέσα μου ογκώνονται οι άφραστοι πόνοι
Μ’ είδαν προσπέρασαν όσοι αγαπάω
μόνος απόμεινα κι έρημος πάω
πόσο τ’ ανέβασμα του άχαρου δρόμου
στέκω κοιτάζοντας προς τ’ όνειρό μου
Μόλις και φαίνονται οι άσπρες εικόνες
τ’ άνθη χαμόγελα μες τους χειμώνες
αεροσαλεύουνε κρίνοι και χέρια
ήλιοι τα πρόσωπα μάτια τ’αστέρια
Είναι κι ανάμεσα σ’ όλα η αγάπη
στο πρωτοφίλημα κόρη που εντράπη
κι όλο μακραίνουνε πύργοι παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες κλαίνε τα μάτια
Μ’ είδαν προσπέρασαν όσοι αγαπάω
μόνος απόμεινα κι έρημος πάω
πόσο τ’ ανέβασμα του άχαρου δρόμου
στέκω κοιτάζοντας προς τ’ όνειρό μου
Μουσική: Γιάννης Μπελώνης | Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Ερμηνεύει ο Σπύρος Κλείσσας
Ηχογράφηση με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ
Μουσική Διεύθυνση Γιώργος Αραβίδης
Μπουζούκι: Πάρις Περυσινάκης
Ηχοληψία - Μίξη - Mastering: Κωστής Γιαννακόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Βασίλης Δραμουντάνης
Ο Δρόμος - Ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη
Τώρα μακραίνουνε πύργοι παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες κλαίνε τα μάτια
τώρα θανάσιμη νύχτα με ζώνει
μέσα μου ογκώνονται οι άφραστοι πόνοι
Μ’ είδαν προσπέρασαν όσοι αγαπάω
μόνος απόμεινα κι έρημος πάω
πόσο τ’ ανέβασμα του άχαρου δρόμου
στέκω κοιτάζοντας προς τ’ όνειρό μου
Μόλις και φαίνονται οι άσπρες εικόνες
τ’ άνθη χαμόγελα μες τους χειμώνες
αεροσαλεύουνε κρίνοι και χέρια
ήλιοι τα πρόσωπα μάτια τ’αστέρια
Είναι κι ανάμεσα σ’ όλα η αγάπη
στο πρωτοφίλημα κόρη που εντράπη
κι όλο μακραίνουνε πύργοι παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες κλαίνε τα μάτια
Μ’ είδαν προσπέρασαν όσοι αγαπάω
μόνος απόμεινα κι έρημος πάω
πόσο τ’ ανέβασμα του άχαρου δρόμου
στέκω κοιτάζοντας προς τ’ όνειρό μου