'ΠΩΣ ΤΟΝ ΛΕΝΕ, ΓΙΑΝΝΗ;' 'ΚΑΤΣΑΤΣΙΔΗ ΤΟΝ ΛΕΝΕ!' (Μαρτυρία)

Ο Θόδωρος Δερβενιώτης μιλάει σστην "Ιστορία των χρόνων μου" για την Columbia, τον Νίκανδρο Μηλιόπουλο, και τις απαρχές του θρύλου που λέγεται Καζαντζίδης, ή, κατα τον Γιάννη Παπαϊωάννου, "Κατσατσίδη".

[pvr]

Συγκυριακός ο Παπαϊωάννου αλλά όχι καρμικός. Καρμικό θα χαρακτήριζα τον δάσκαλο του τον Χρυσίνη, ο οποίος τον άκουσε στην ταβέρνα του Τηλέμαχου 18 χρονών παιδάκι ήταν ο Στελάρας. Αυτός του δίδαξε την τέχνη του τραγουδιού, πέραν του έμφυτου χαρίσματος που είχε ο Καζαντζίδης.

[ΓιώργοςΠανόπουλος-θτ]

Ιδιοτροπος φαινεται οποιοσδηποτε ανθρωπος με αρχες, που εμμενει σε αυτες και καλα κανει .Ενοχλει βεβαια οσους
δεν αμφορουνται απο αυτες και ετσι τον κρινουν "αναποδο ", "ιδιοτροπο " κλπ . Τετοιος ηταν ο Στελιος που απο τοτε
που εμφανιστηκε στο τραγουδι ως οδοστρωτηρας που παρεσυρε στο διαβα του "αστερια"και "αστερακια, ηθελαν
με παντιους τροπους να τον "κοντυνουν".Και η φιλολογια περι "ιδιοτροπου"κλπ σε αυτο αποσκοπει διαχρονικα .
Δεν ηταν Αγιος, ομως εχουμε ακουσει η' διαβασει αφηγησεις χιλιαδων ανθρωπων που τον επισκεφθηκαν στον
Αγιο Κωνσταντινο, οπου γινοταν πραγματικο "λαικο προσκυνημα ", που ουτε αγιοι δεν εχουν γνωρισει εν ζωη, οτι
επροκειτο για ανθρωπο ευγενη, καταδεκτικο, προσινη, φιλοξενο, απλοικο ! Χαιροταν την παρεα των απλοικων
ανθρωπων. Αλλα τραγουδησε για ολο τον Ελληνικο λαο και ηταν ασυγκριτος σε καθε ιδους τραγουδιου,
Ας ακουσουν οι μεμψιμιρουντες "το Σαββατοβραδο" του Θεοδωρακη, "το πελαγο ειναι βαθυ" του Χατδηδακη,
το "ισως αυριο" του Τσιτσανη, το "αγριολουλουδο" του Νικολοπουλου, το "Μανα γλυκεια" του Δερβενιωτη,
το " υπαρχουν και καλα παιδια " του Κολοκοτρωνη, το "δεν θα ξαναγαπησω" του Λοιζου, το"οποια και νασαι,
οτι και νασαι" του Καλδαρα και τα δικα του"δυο πορτες εχει η ζωη" και "μια παλια Ιστορια ", ακομη και
δημοτικα οπως το "νασαν τα νιατα δυο φορες " και τοτε θα καταλαβουν οτι ο Στελιος υπηρξε το δωρο του
Θεου στον Ελληνισμο, ο μεγαλυτερος τραγουδιστης με πραγματικη "αγγελικη" φωνη που εμφανιστηκε
στη Γη απο κτησεως κοσμου !!! Και ειναι σαν το χρυσο .Που οσο τον κτυπας, λαμπει περισσοτερο

[ΧρήστοςΜαρκόπουλος-ει]

Μπορεί να ήταν η φωνάρα η μεγάλη (ήταν για τους περισσότερους, εκείνους δηλαδή προς τους οποίους απευθυνόμενος άρεσε, όμως όχι σε όλους) αλλά είχε.... θέματα ως προσωπικότητα ιδιαίτερα. Ιδιότροπος χαρακτήρας.