Ένα διπλό digital smart ποδήλατο για παιδιά ΑΜεΑ εφεύρεση του Χρήστου Σακαρίκα

Και τα παιδάκια που δεν βλέπουν εικόνες, όσα δεν ακούν ήχους κι εκείνα με εγκεφαλική παράλυση, όλα έχουν δικαίωμα στη ζωή.

Χρήστος Σακαρίκας – Αναλυτής Συστημάτων

Για πολλά-πολλά χρόνια διδάσκουμε την τεχνολογία. Αλλά θα ήταν άχρηστη αν δεν την κάναμε εργαλείο που να υποστηρίζει τις ανθρώπινες ανάγκες. Ειδικά τις ανάγκες των παιδιών που η φύση, (αν και τα προίκισε με άλλα χαρίσματα), εντούτοις, τα αδίκησε, είτε στερώντας τους την όραση, είτε την ακοή. Και πιο πολύ όταν τους στέρησε λειτουργίες του εγκεφάλου που είναι απαραίτητες για να λειτουργήσει το σώμα. Γιατί το μυαλό τους λειτουργεί κι αισθάνονται κι εκείνα τη λύπη και τη χαρά.
Εμείς, επιχειρούμε να δώσουμε σε αυτά τα παιδάκια και τους γονείς τους μικρή ανακούφιση. Θέλουμε οι γονείς να πάρουν τα παιδάκια τους και να ασκηθούν με τα ποδήλατά μας στην υπέροχη φύση μας. Αρκεί (προς το παρόν) ένα μέλος της οικογένεια να βλέπει και να ακούει. Τότε μπορεί να βάλει το παιδί ή τη/τον σύντροφο στο κάθισμα του διπλανού ποδηλάτου και να πάνε βόλτα. Όπως ακριβώς γίνεται στο βίντεο. Η το ζευγάρι να βάλει το παιδάκι του στο παιδικό κάθισμα, κι όλη η οικογένεια να αισθανθούν την ελευθερία που δίνει η άσκηση με ποδηλασία.
Κι αν κανείς τους δεν βλέπει;
Τότε, φροντίζουμε τα μάτια τους να τα αντικαταστήσει η μηχανική όραση. Ένας υπολογιστής παίρνει την εικόνα την επεξεργάζεται με βάση αλγόριθμους που αναπτύσσουμε και κατευθύνει τη πορεία εκεί που πρέπει. Δουλεύουμε διαρκώς πάνω σε αυτό για να το βελτιώσουμε. Και το βελτιώνουμε.
Για τα παιδιά με έλλειψη ακοής, φροντίσαμε να έχουν την οπτική και ακουστική αίσθηση του περιβάλλοντος στο οποίο κινούνται. Ο υπολογιστής προβάλει στο τιμόνι την οπίσθια εικόνα και μετατρέπει σε οπτικά σήματα και δόνηση του τιμονιού, τους περιμετρικούς ήχους.
Στο ενδιάμεσο παιδικό κάθισμα τοποθετούν τα παιδάκι τους. Ακόμη και το κατοικίδιο. Γιατί κι αυτό έχει ανάγκη για βόλτα.
Ένα ειδικό κάθισμα σχεδιάζουμε για τα παιδιά με παράλυση, κι ένα ακόμη προσαρτώμενο για όρθιο που να αισθάνεται όπως όταν κινείται με πατίνι.
Κι αν βρεθεί μπροστά μας ένα εμπόδιο? Στη διάρκεια της κίνησης ελέγχουμε (όχι με υπερήχους που ενοχλούν τα ζωάκια, αλλά με Λέηζερ), τον ελεύθερο χώρο μπροστά μας. Αν εμφανιστεί κάποιο εμπόδιο (π.χ. ένας άνθρωπος που διασχίζει κάθετα το δρόμο μας), τότε ειδοποιείται ο ποδηλάτης. Κι αν πρόκειται να συγκρουστεί μαζί του, τότε το σύστημα ασφάλειας φρενάρει αυτόματα. Αφού πρώτα έχει προειδοποιήσει. Αν ο δρόμος μας γίνει κατηφορικός το σύστημα ασφαλείας πάλι περιορίζει την ταχύτητα.
Μας βοηθούν στην εξέλιξη. Η Δέσποινα με τα παιδάκια της, τη Βάσια και τον Θάνο και η μικρούλα Αγάπη, κόρη του Σάκη που είναι ο μηχανουργός μας. Τις περισσότερες δοκιμές τις κάναμε μαζί τους. Και νοιώθουν όμορφα που συμβάλουν σε κάτι τόσο χρήσιμο για τόσα παιδιά που το έχουν ανάγκη.