Παύλος Ι. Παυλίδης & 'Moon Project' στο θέατρο 'Εμπρός' - Η αγάπη σου (25-12-2014)

Παύλος Ι.Παυλίδης και οι "Moon Project" live στο θέατρο "Εμπρός", στα πλαίσια της εκδήλωσης "The Dark Side Of The City", την Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014.

Στίχοι : Η αγάπη σου

Ριζώσαν σαν αγριόχορτα τα δάκρυα στη ματιά σου
Του έρωτα σαν διέκοψε βιαίως το ταξίδι
Τώρα πάψε και πλήρωνε για την αγνή καρδιά σου
Που σου την παραμόρφωσε και μοιάζει με σκουπίδι

Σαν δυναμώνει ο βοριάς αδύναμα τα φύλλα
«Για πάντα πως θα μ’ αγαπάς» σου έλεγε «ορκίσου»
Τώρα στις πιάτσες της ντροπής τραβιέται σαν τη σκύλα
Κι εσύ κρυώνεις και πονάς και ψάχνεις την ψυχή σου

Έχει η αγάπη σου από χρόνια φύγει
και στων πλουσίων κοιμάται τα κρεβάτια
Στο μέλλον πάει με ξένα δεκανίκια
βγάζει τις γόβες και τα σκουλαρίκια
Του έρωτά σας τ’ ανθισμένο κρίνο
μαζί με την καρδιά στο κομοδίνο

Σφίγγει τα δόντια και τα πόδια ανοίγει
ψεύτικα λόγια και ψεύτικα ρίγη
«Ήτανε τέλεια» λέει και κοιμάται
Ξαναφοράει την καρδιά
ξαναφοράει την καρδιά

ξαναφοράει την καρδιά και σε θυμάται
Είμαστε μέλη της φτωχότερης γενιάς που υπήρξε, μετά από την γενιά της προηγούμενης Μεγάλης Ύφεσης, ακριβώς πριν έναν αιώνα. Γεννημένοι στο «Τέλος της Ιστορίας» δεν έχουμε καμία ελπίδα να ζήσουμε «καλύτερα» από τους γονείς μας από όποια πλευρά και αν το δεις. Έχουμε κληρονομήσει μια χρεωκοπημένη οικονομία σε ένα ερημωμένο περιβάλλον, μια κοινωνία απαθή στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ένα πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από τους πλούσιους για να προστατεύει τα συμφέροντα τους, ανεβάζοντας σε αστρονομικά ύψη την ανισότητα, και υποχρεώνοντας μας να ζούμε σε μια συναισθηματικά καταστροφική υπερ-ατομικιστική κουλτούρα ανταγωνισμού και υστερικής κατανάλωσης.
Η εξέγερση, υπό αυτή την λογική, δεν αποτελεί εμπόδιο για τον «πραγματικά σοβαρό» πολιτικό αγώνα ή ένα καλοπροαίρετο ατύχημα όπου η «φυσιολογική» οργή των ανθρώπων εκδηλώνεται απλά «ανεξέλεγκτα».
Στην εποχή μας, το να βγαίνεις «εκτός ελέγχου» είναι το μόνο εφικτό σημείο που μπορείς να βρίσκεσαι και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που η εξέγερση είναι η βάση πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί κάθε πιθανό μέλλον που αξίζει να βιωθεί. Και εμείς είμαστε αυτοί που θα το χτίσουμε αυτό το μέλλον.
Η γενιά μας: η γενιά της αλλαγής χιλιετίας, η γενιά όλων αυτών που την πατήσανε άσχημα ή όπως έχουμε τάση να την χαρακτηρίζουμε: Η ΓΕΝΙΑ ΜΗΔΕΝ.
Μηδέν γιατί δεν έχουμε τίποτα άλλο εκτός από χρέη, αλλά και γιατί δεν έχουμε τίποτα απολύτως να χάσουμε.
Και Μηδέν, διότι, όπως και με τις εξεγέρσεις,...
όλα ξεκινούν ξαφνικά από το ΜΗΔΕΝ δηλαδή ΕΔΩ & ΤΩΡΑ.

KENO ΔΙΚΤΥΟ
(Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες)

[pavlosi.pavlidis]

Στίχοι:Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ

Ριζώσαν σαν αγριόχορτα τα δάκρυα στη ματιά σου
Του έρωτα σαν διέκοψε βιαίως το ταξίδι
Τώρα πάψε και πλήρωνε για την αγνή καρδιά σου
Που σου την παραμόρφωσε και μοιάζει με σκουπίδι

Σαν δυναμώνει ο βοριάς αδύναμα τα φύλλα
«Για πάντα πως θα μ’ αγαπάς» σου έλεγε «ορκίσου»
Τώρα στις πιάτσες της ντροπής τραβιέται σαν τη σκύλα
Κι εσύ κρυώνεις και πονάς και ψάχνεις την ψυχή σου

Έχει η αγάπη σου από χρόνια φύγει

και στων πλουσίων κοιμάται τα κρεβάτια

Στο μέλλον πάει με ξένα δεκανίκια

βγάζει τις γόβες και τα σκουλαρίκια

Του έρωτά σας τ’ ανθισμένο κρίνο

μαζί με την καρδιά στο κομοδίνο

Σφίγγει τα δόντια και τα πόδια ανοίγει

ψεύτικα λόγια και ψεύτικα ρίγη

«Ήτανε τέλεια» λέει και κοιμάται

Ξαναφοράει την καρδιά

ξαναφοράει την καρδιά

ξαναφοράει την καρδιά και σε θυμάται