Syxtyle - Πόσο ακόμα (Official Live Performance)

Показать описание

Στίχοι : Syxtyle
Guitar/Programming : Angelos Katselis

Με μαύρες κουκούλες για αυτονόητους λόγους, μάτια χαμηλά
και τη καρδιά μας σφιγμένη.

Να σου πώ, δεν μπορώ να σε βλέπω να κάνεις σαν
νά'ρθε το τέλος του κόσμου.
Προτιμώ να μη ζήσω τη μέρα που θά'βρισκα
κάποιον δειλό τώρα εμπρός μου.
Να σου πώ, δεν συγκρίνω προβλήματα
μα για το τίποτα μήν σε παιδεύεις.
Έχεις λόγους να μείνεις υγιής.
Για τους ανθρώπους,γι'αυτούς που υποφέρεις.

Όλα ανισσόροπα,πόσο κοστίζουνε τα αυτονόητα;
Πόση ψυχή ν'αποθέσουμε χωρίς απόθεμα..
Έχει τελειώσει, τα χρόνια είναι ζόρικα.
Δολοφονείται η απλότητα κι όλα συμβάλλουν
στην αναγκαιότητα δόντια να πάρουμε από τα μουνόπανα.
Αυτοί τα παιδιά μας σκοτώνουνε με δεξιότητα.
Πείτε μας πώς να πεθάνουμε πιά ρε, να γίνουμε σκόνη.
Σε ποιά πυρκαγιά ποιά πλυμμύρα,σε ποιό γαμημένο βαγόνι;
Να είναι η κακιά μας η μοίρα;
Ή εσείς είστε ανίκανοι όλοι;
Την έχετε ήδη όμως νιώσει,
τη δύναμη απ'το σιωπηλό μοιρολόι.

Κι όλα μαζί συρρικνώνονται.
Διαχρονικά τα δεινά ήταν πολλά και γι'αυτό
τώρα σώστε ό,τι σώνεται.
Κάπου εδώ τελειώσατε.
Κι όλα μαζί τώρα πέφτουν σαν βόμβες.
Μα αυτή τη φορά,στρογγυλοκάθεστε πάνω
κι μία πρός μία θα σκάσουνε όλες.
Γονείς βουτηγμένοι μέχρι τους αγκώνες.
Ανάθεμα στων ασθενών τους αγώνες.
Συστήματα πού'ναι φτιαγμένα να χάσεις.
Την αντοχή σου, τον ανθρωπό σου, μα δίκιο δεν θά'χεις.
Κι άν αντιδράσεις θα βρείς τον μπελά σου.
Έτσι δουλεύει,σά μικρά κράτη.
Όλοι καλύπτουν, κι εκείνος θάβει.

Ρ
Πόσο ακόμα το βλέπεις να αντέχουμε;
Εγώ λέω δώστε κι άλλο.
Όσο ο ένας τον άλλον θα έχουμε.
Θα πολεμάμε το χάρο.
Τα δόντια του δεν μας αγγίζουν.
Η καρδιά μας πιο πάνω.
Κι αυτή θα τη δώσουμε μόνο σ'αυτούς
που αγαπούμε σαν τίποτε άλλο.

Να σου πώ, πρέπει κάτι να κάνεις
για την αλλαγή αυτού του άρρωστου κόσμου.
Προτιμώ να μη ζήσω τη μέρα που θα παρατήσω
τη μάχη εντός μου.
Να σου πώ, δεν συγκρίνω προβλήματα
μα σταμάτα το χάος να χαιδεύεις.
Έχεις λόγους να μείνεις υγιής.
Για τους ανθρώπους,γι'αυτούς που θεριεύεις.

Όλα ανισσόροπα,πόσο κοστίζουνε τα αυτονόητα;
Πόση ψυχή ν'αποθέσουμε χωρίς απόθεμα..
Έχει τελειώσει, τα χρόνια είναι ζόρικα.
Δολοφονείται η ανθρωπότητα κι όλα συμβάλλουν
στην αναγκαιότητα δόντια να πάρουμε από τα μουνόπανα.
Αυτοί τα παιδιά μας σκοτώνουνε με δεξιότητα.
Πείτε μας πώς να πεθάνουμε πιά ρε, να γίνουμε στάχτη.
Σε ποιάν άσφαλτο πάνω,σε ποιανού γαμημένου νοσοκομείου κρεββάτι;
Να είναι η κακιά μας η μοίρα;
Ή εσείς είστε ανίκανοι όλοι;
Την έχετε ήδη όμως νιώσει,
τη δύναμη απ'το σιωπηλό μοιρολόι.

Ρ
Πόσο ακόμα το βλέπεις να αντέχουμε;
Εγώ λέω δώστε κι άλλο.
Όσο ο ένας τον άλλον θα έχουμε.
Θα πολεμάμε το χάρο.
Τα δόντια του δεν μας αγγίζουν.
Η καρδιά μας πιο πάνω.
Κι αυτή θα τη δώσουμε μόνο σ'αυτούς
που αγαπούμε σαν τίποτε άλλο.