Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως 2004, Θ. Λειτουργία, Παιδ. Χορωδία Αγίας Τριάδος, Βασ. Παπακωνσταντίνου

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως
14 Μαρτίου 2004
Θεία Λειτουργία Ναός Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα) Θεσσαλονίκη
Παιδική Χορωδία Αγίας Τριάδος
Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Προΐσταται λειτουργικά ο πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και μετέπειτα Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, π. Ιωάννης Τασιάς.

(Να σημειωθεί ότι κάποια μέρη λείπουν απ’ την ηχογράφηση, όπως ο ύμνος «Ἐπὶ σοὶ Χαίρει, Κεχαριτωμένη πᾶσα ἡ κτίσις…» που ψάλλεται στη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, στη θέση του ύμνου της Θ’ ωδής (δηλαδή του «Άξιον εστί», μετά το «Σὲ ὑμνοῦμεν»). Υπόθεση μπορεί να αποτελέσει το ότι μάλλον εψάλη από κάποιον τρίτο – πιθανότατατα άσχετο με τη Χορωδία – γι’ αυτό και δεν υπάρχει στην παρούσα ηχογράφηση.)

Η Χορωδία ψάλλει στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος ανελλιπώς κ α ι κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εκτός, όμως από την πρώτη (της Ορθοδοξίας) και την τρίτη (της Σταυροπροσκυνήσεως) Κυριακή, λόγω της μεγάλης διάρκειας της πρώτης ακολουθίας.

Έτσι, τώρα, βρέθηκε η ευκαιρία να ψάλει κάπου αλλού.

Ο τότε πρωτοσύγκελος και μετέπειτα Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, π. Ιωάννης (Τασιάς – 1958 – 15 Νοεμβρίου 2020) πρότεινε στη Χορωδία να ψάλλει για τη Θεία Λειτουργία, που, όπως εδώ και πολλά χρόνια έχει καθιερωθεί, τελείται κάποιες Κυριακές στον Ναό του Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα) Θεσσαλονίκης. Φυσικά δεν υπήρχε αντίρρηση και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τη Χορωδία συλλειτούργησαν.

Έψαλαν μάλιστα τα ιδιαίτερα μέλη της ημέρας όπως το αναστάσιμο απολυτίκιο του πλαγίου δευτέρου ήχου «Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις», το απολυτίκιο του Ἁγίου Γεωργίου (το οποίο ψάλλει ο μαέστρος), αντί του Τρισαγίου τον υπέροχο ύμνο που χαρακτηρίζει την ημέρα αυτήν «Τόν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, και τήν αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν».

Το αποστολικό ανάγνωσμα αποδίδεται από τον αγαπημένο μας δάσκαλο. Η τέλεια απόδοση του νοήματος…

Η Λειτουργία συνεχίζεται πανέμορφα, ουράνια, αγγελικά αφού η τελειότητα της Χορωδίας καταδεικνύει την εμπνευσμένη διδασκαλία. Απολαυστική κληρονομιά του δασκάλου μας, που δε θα πάψει ποτέ να γίνεται μάθημα για τον καθένα μας, λίγο ή περισσότερο περί τα χορωδιακά ενασχολούμενο…

Με πλούσια την αίσθηση της γλυκύτητας και της κατάνυξης της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Καλήν ακρόασιν!

Υ.Γ. Η φωνή του μαέστρου ξεχωρίζει σε αρκετές στιγμές. Τη στιγμή όμως που ψάλει το «Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν», το «ο Θεός ημών» του «Σε υμνούμεν» και το σύντομο κοινωνικό της ημέρας «Εσημειώθη εφ’ ημάς το φως του προσώπου Σου» είναι ανεπανάληπτος.
Θείο δώρο, κληρονομιά και μάθημα σ’ όλους εμάς τους «μετέπειτα», που είχαμε τη χαρά να ζήσουμε αυτές τις μεγαλειώδεις στιγμές. Τα λόγια είναι φτωχά. Ένα δάκρυ και μια προσευχή για τον αγαπημένο μας δάσκαλο…