Το χταπόδι ως θέμα σε αρχαια κεραμικα αγγεία

Η θάλασσα θεών και ανθρώπων στην αρχαία ελληνική τέχνη
Σε αυτούς τους καλλιτεχνικούς θαλάσσιους κόσμους το χταπόδι ξεχωρίζει.
Υπάρχει πολλή συζήτηση σχετικά με τη σημασία τους. Γιατί τα χταπόδια ήταν τόσο δημοφιλή στην τέχνη του Αιγαίου της Εποχής του Χαλκού;εμφανίστηκε μια ιδιαίτερη τεχνοτροπία κεραμικής που κράτησε για 1-2 γενιές.Η κεραμική Θαλάσσιου Ρυθμού παρήχθη σε ανακτορικά εργαστήρια. Αυτά τα αγγεία ήταν σίγουρα ιδιαίτερα, φτιαγμένα για να χρησιμοποιούνται σε τελετουργίες. Κάποιοι μελετητές, όπως η ίδια η Mountjoy, πιστεύουν ότι τα θαλάσσια μοτίβα πάνω τους ήταν απλώς διακοσμητικά. Άλλοι θεωρούν ότι είχαν κάποιο μήνυμα να μεταδώσουν.
Για λόγους που δεν μας είναι πλήρως κατανοητοί, το χταπόδι είναι ένα από τα πολύ λίγα μοτίβα του Θαλάσσιου Ρυθμού που επιβίωσε όταν το στυλ αυτό εγκαταλείφτηκε. Το χταπόδι συνέχισε να εικονίζεται στην κεραμική διακόσμηση τους επόμενους αιώνες. Όταν οι Μυκηναίοι εξαπλώθηκαν στο Αιγαίο και την Κρήτη, μετά το 1450 π.Χ., το χταπόδι φαίνεται ότι σταδιακά εξελίχθηκε σε ιδέα και σύμβολο. Η μορφή του έγινε αφαιρετική και τα πλοκάμια του απλώνονταν παράλογα ώστε να καλύπτουν μεγάλες επιφάνειες αγγείων. Εκείνη την εποχή τα χταπόδια συνδέθηκαν με τον κάτω κόσμο και συχνά βρίσκονται να διακοσμούν νεκρικές λάρνακες.