«Μυστήριον ξένον...» - Μικρή ερμηνεία της Καταβασίας της θ΄ Ωδής των Χριστουγέννων

«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον. οὐρανὸν τὸ σπήλαιον· θρόνον χερουβικὸν τὴν Παρθένον· τὴν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, Χριστὸς ὁ Θεός, ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»

«Βλέπω ένα γεγονός μυστηριώδες, εκπληκτικό και θαυμαστό. Το σπήλαιο της Βηθλεέμ να γίνεται ουρανός, η Παρθένος Μαρία χερουβικός θρόνος. Και η φάτνη του σπηλαίου ο τόπος, όπου ξάπλωσε αυτός που τίποτε στον κόσμο δεν μπορει να τον χωρέσει, δηλαδή ο Χριστός και Θεός, τον οποίο οι πιστοί υμνολογώντας μεγαλύνουμε»
-------
«Χριστός ἐτέχθη!»
«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον»:
Τι μυστήριο και αυτό που τελείται σήμερα!

«οὐρανὸν τὸ σπήλαιον»:
Πώς καταδέχτηκες Κὐριε να φύγεις από τα Ουράνια σκηνώματα και να κατέβεις σε μια υγρή και βρώμικη σπηλιά, σε ένα στάβλο, γεμάτο δυσωδία και ακαθαρσία…;

«τὴν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, Χριστὸς ὁ Θεός»:
Πώς δέχτηκες να ξαπλώσεις εκεί που εμείς ούτε με το χέρι μας δε θα ακουμπούσαμε, εκεί απ΄ όπου τρώνε τα ζώα…; Πώς χώρεσες εκεί, Εσύ που δε σε χωρούν οι ουρανοί όλοι!

«θρόνον χερουβικὸν τὴν Παρθένον»:
Μυστήριο όντως το πώς τα ευτελή αυτά μέρη δέχθηκαν τον Κύριο. Στη Γη όμως, ο Χριστός βρήκε μέρος πιο άξιο να καθίσει απ΄ ότι είχε στον Ουρανό… όχι θρόνο χερουβικό, αλλά την τιμιωτέρα των χερουβείμ!

Τι πιο άξιο, τι πιο τίμιο να Σου δώσουμε Κύριε, παρά την ανωτέρα όλης της κτίσης;
Πώς μετά να μη δεχθεί να κατέβει στη Γη, όταν έχει τέτοιο θρόνο;
Ποιος ανώτερος θρόνος από κάθε καρδιά που ποθεί τον Κύριο και που ποθεί ο Κύριος;
Δικές σου είναι οι καρδιές μας Κύριε! Δώρο για τα γενέθλιά Σου…

(Ηχογράφηση καταβασίας από το CD της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης, «Άστρον ήδη ανατέταλκεν»)