«Ελληνιζουσα Αρπαγη»

Ποίηση- Aπαγγελία: Κλέλια Χαρίση
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος

Αφιερωμένο στην επίσημη Καμπάνια της Μήλου
«TAKE ME HOME»
για την επιστροφή της ξενιτεμένης μας Θεάς Αφροδίτης..

Επι αιώνες «συγγράφεις» σε μύθους περιβόητους του Ησίοδου, σε ύμνους του Ομήρου , του Ορφέα.
Εσύ που φέρεις στο στέμμα ανείπωτο το κάλλος,
από τον αφρό της θάλασσας φερμένη.
Αφροδίτη περιλάλητη Εσύ,
του Έθνους δοξασμένη.

Βέβηλοι εραστές και μύστες,
ανάξια βλέμματα σε γύρεψαν,
στο πέταλο της Μήλου που σουν κρυμμένη στο χώμα το Μαρμάρινο,
στην ιστορίας την εξέδρα,
μία νύχτα σου εισηγήθηκαν.

Βασίλισσα τους σ´έστεψαν,
τον καημό με ταξίδι να σου κρύψουν,
ποιός θα σκεφτόταν
να ρίξει στάχτη στα μάτια μιας Θεάς,
που τον τόπο της λατρείας της
τολμούν να αφανίσουν;

Υπό την σκέπη του χώματός τους
διασκεύασαν τη λήθη,
Κενταύρειες σκέψεις τολμηρές,
μεταβλητές κρυμμένες,
αφόρισαν την πίστη.

Μα Εσύ ,η γυναικεία βαθυστόχαστη θεά καλλίστη,
η καλλίπυγος Αφροδίτη,
της μνήμης η Παρήχηση,
με τ´απολεσθέντα χέρια της ψυχής μες στις μυρτιές του ονείρου αγναντέυεις,
τον αφρό του Αιγαίου που σε γέννησε-αυτόν που σε προσμένει.

Και μες στους ελληνίζοντες ξένους
Ανάερη ξεγλιστράς στο σκιερό φως της ύλης, εσύ αμβολογήρα.

Πεφωτισμένη σαν είσαι Ευρυφάεσσα,
μαζί με την Κόρη του Ερεχθείου και τη Φτερωτή μας Νίκη,
δεν ανήκετε στα ηδέα χείλη των κουρσάρων που σας γύρεψαν μια νύχτα , που σας ξεγύμνωσαν απο τις παρυφές του γένους,
μήτε στη στατική τους τη Θεά -της Έριδας προτομή.

Κόσμος μέγας !!
Ξενιτεμένες εσείς θεές στου Σηκουάνα και στου Τάμεση τις όχθες..
Αναλλοίωτες μορφές της έλευσης.
Αναλλοίωτες μορφές εσείς..
Μορφές ..
που εξελληνίσατε τον κόσμο!