HighC - Lesson 8 - dynamics

I made a series of ten basic educational videos for HighC, a program that draws music, aimed at non-musicians as well.
HighC is a version of the famous UPIC (Πολυαγωγία, Polyagogy) by Iannis Xenakis, adapted to the personal computer environment by the French programmer and musician Thomas Baudel (first edition March 2007), who had already worked with Polyagyogy since 1984. HighC in relation to Polyagogy, due to technological developments and its design, is much more user-friendly, and all processes in it are digitized.

In HighC, as in Polyagogy, the musical action is organized in design terms, and what one sees as the final "painting" result on the screen, is the score of the work one listens to. The various types of lines and shapes embedded in the Cartesian plane, where height corresponds to pitch and length to time, represent music, waveforms, and envelops, as well as tonal heights, durations, intensities, and tones, and these shapes are translated into audio by computer generators. The score of this kind is more documentary than symbolic, and therefore understandable in pictorial terms even by a non-musician. And here is the vision of Xenakis: through Polyagogy, everyone can play with sounds, as when he was a child he played with his paints. However, HighC, with clever precision tools for a composer, becomes a super tool for another approach to composition, including electronics.

Έφτιαξα μια σειρά από δέκα βασικά εκπαιδευτικά βίντεο για το HighC, ένα πρόγραμμα με το οποίο ζωγραφίζεις τη μουσική, που απευθύνεται και σε μη μουσικούς.

Το HighC είναι μια εκδοχή της περίφημης Πολυαγωγίας του Ιάννη Ξενάκη, προσαρμοσμένη στο περιβάλλον των προσωπικών υπολογιστών από τον γάλλο προγραμματιστή και μουσικό Thomas Baudel (πρώτη έκδοση Μάρτιος 2007), ο οποίος ήδη είχε εργαστεί με την Πολυαγωγία από το 1984. Το HighC σε σχέση με την Πολυαγωγία, λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων και του σχεδιασμού του, είναι πολύ πιο φιλικό στον χρήστη, και όλες οι διεργασίες σε αυτό γίνονται ψηφιοποιημένα.
Στο HighC, όπως και στην Πολυαγωγία, με σχεδιαστικούς όρους οργανώνεται η μουσική δράση, και αυτό που βλέπει κάποιος ως τελικό "ζωγραφικό" αποτέλεσμα στην οθόνη, είναι και η παρτιτούρα του έργου το οποίο ακούει. Οι διάφοροι τύποι γραμμών και σχημάτων ενταγμένοι στο καρτεσιανό επίπεδο, όπου το ύψος αντιστοιχείται με το τονικό ύψος και το μήκος με τον χρόνο, αντιπροσωπεύουν τη μουσική ύλη, κυματομορφές και περιβάλλουσες, καθώς και τονικά ύψη, διάρκειες, εντάσεις και ηχοχρώματα, και αυτά τα σχήματα είναι που μεταφράζονται σε ήχο από τις γεννήτριες του υπολογιστή. Η παρτιτούρα αυτού του είδους, είναι περισσότερο παραστατική παρά συμβολική, και γι' αυτό το λόγο κατανοητή με ζωγραφικούς όρους ακόμα και από κάποιον μη μουσικό. Και εδώ εδράζεται το όραμα του Ξενάκη: μέσω της Πολυαγωγίας, καθένας να μπορέσει να παίξει με τους ήχους, όπως όταν ήταν παιδί έπαιζε με τις μπογιές του. Ωστόσο, το HighC, διαθέτοντας πανέξυπνα εργαλεία ακριβείας και για έναν συνθέτη, καθίσταται ένα υπερεργαλείο μιας άλλης προσέγγισης για τη σύνθεση, και μάλιστα την ηλεκτρονική.