Μέχρι να ανταμώσουμε ξανά.

Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς που βρέθηκαν δίπλα στη Στέλλα μου σε όλη τη μαχη που έδωσε...
Η Στέλλα γεννηθηκε στις 3/10/1974 στην Χαϊλμπρόν της Νότιας Γερμανίας...
Ανήσυχο πνεύμα απο μικρή ήταν σε μια διαρκής αναζήτηση...
Σπούδασε στην Γερμανία ενώ παράλληλα διεύρυνε τις γνώσεις της με συνεχές διάβασμα...
Η διαρκής αναζήτηση για να ανακαλύψει και να γνωρίσει καινουργια πραγματα καινούργιους ανθρώπους και ιδέες την έκαναν να πάρει την απόφαση το 1997 να εγκαταλείψει την Γερμανία και μόνη της να εγκατασταθεί στην Ελλάδα και στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης...
Δεν ξέρω τι παίζει ρόλο για το πώς γνωρίζουμε τους ανθρώπους αλλά μπήκε στη ζωή μου με ένα μεγάλο χαμόγελο και συνειδητοποιημένη οτι θα ήμουν αυτός που θα πορευοταν στην ζωή...
Η Στέλλα ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα γεμάτο αγάπη για τα πάντα..Για ανθρώπους ζώα για την φύση...
Δεν στεκόταν ουτε στα χρώματα των ανθρώπων ουτε στην χώρα ουτε στις σεξουαλικές τους προτιμησεις ουτε στα θρησκευτικά η μη πιστευω τους...
Η Στελλα διάλεγε με αυτο που έβλεπε στην ψυχή των ανθρώπων...
Ήταν το μοναδικό αλλα και αλάθητο κριτήριο που είχε...
Ήταν φύση αδύνατον να την γνωρίσεις και να μην την αγαπήσεις...
Δεν θα σταθώ στη ζωή μας αλλά θελω να γνωρίζεται ότι οτιδηποτε μου είπε για ανθρώπους για φίλους, οτι με συμβούλεψε δικαιώθηκε στο εκατό τοις εκατό...
Ακόμα και σε αυτά που εγω αρνιομουν να δεχτώ...Είχε δίκιο σε όλα...
Έδωσε μια μεγάλη μάχη με το καρκίνο και την έδωσε με παλληκαριά με ήθος και με αξιοπρέπεια με δύναμη με αποφασιστικότητα ετσι όπωςμόνο οι ήρωες μπορούν να το κάνουν...
Αυτός ο ήρωας μου χάρισε τον γιό μου οτι καλύτερο μου έχει δώσει η ζωή...
Αυτός ο ήρωας με αγάπησε βαθιά αληθινά γιαυτο που κουβαλάω μέσα μου και για τίποτα άλλο...
Έτσι όπως οι ποιητές οι ζωγράφοι και οι τρελοί περιγράφουν την Αγάπη...
Ακόμα και ο αγώνας της για μένα εγινε σύμβολο δύναμης ηρωισμού και μεγαλοσύνης...
Την Παρασκευή 15 Μάιου του 2009 στις 5 το απόγευμα Η Στελλα ορμομενη απο το μεγαλειο του έρωτα μου έσφιξε το χέρι δυνατά...
10 χρόνια μετά είχα την μεγάλη την μεγαλύτερη τιμή που μου έχει κάνει άνθρωπος να της κρατάω το χέρι απο βαθιά αληθινή αγάπη στις τελευταίες της στιγμές...
Η ΣΤΕΛΛΑ η ιστορία έδειξε ότι ήταν ο σπουδαιότερος άνθρωπος που πέρασε απ την ζωή μου...
Υ.γ Ο Γιος της στέκεται σε όλο αυτό οπως η μητέρα του με πολυ δύναμη με μεγαλείο ψυχής και με αξιοπρέπεια...
Είναι μόνο 8 ετών και όλη η στάση του δείχνει πόσο υπέροχη μητέρα ηταν η Στέλλα...
Υ.γ 2 Για το Στρατό απ την Κρήτη για τον Δημήτρη απ την Θεσσαλονίκη τον Γιώργο απ την Πάτρα την Κωσταντινα την Βενιου την Ευανθία την Μαρία τον Φιλλιπακο και το Μαράκι του για την Πόπη Πηλιουρας για τον Παναγιώτη το Τζαβε το Μιχάλη το Λευκαδιτη τον Άλεξ Κλιμπκε Και τα άλλα παιδιά απ την δουλειά της Για τον Μανώλη Γεωργουδακη που τελικά καταφέραμε να την παμε εκείνη την βολτα που λέγαμε αλλά αντί για ένα άχαρο καφε την πήγαμε μέχρι την πύλη του παράδεισου για όλους αυτούς που παραβρέθηκαν για να την αποχαιρετήσουν που έκλαψαν και συμπαραστάθηκαν στο γιο μου αλλα και σε κάποιους που ίσως ξεχασα...
Σε όλους εσάς εκφράζω την βαθιά μου ευγνωμοσύνη την Αγάπη μου και σας δίνω την καλύτερη ευχή που υπάρχει...
Να έχετε όλοι την Υγεία σας παρακαλώντας να μην χρειαστεί ποτέ να καταλάβετε το γιατί!
Υ.γ Η Στελλουκο μου η Μπουμπη μου όσο αναπνέω όσο η καρδιά μου χτυπά δεν θα πεθάνει ποτέ...
Θα φανώ αντάξιος της μεγαλοσύνης της και της εμπιστοσύνης της!
Μέχρι να ανταμώσουμε ξανά!
Φωνητικά-Μουσική:
Ιορδάνης Μελιτόπουλος
Στίχοι:
Λύκουρας Παναγιώτης

Με ξύπνησε ένα όνειρο το βράδυ και μου πες οτι πάντα μ αγαπάς και μέσα στου μυαλού την παραζάλη είμασταν και πάλι αγκαλιά...
Δεν ένοιωθα τον πόνο στο κορμί σου μα κράταγα τα μάτια μου κλειστά...
Φορούσες ομως στεμα στα μαλλιά σου που φώτιζε βαθειά με στην καρδιά....
Έφυγες και πηρες την ψυχή μου σεργιάνι να την κάνεις μακριά...
σε μέρη που η αγάπη μας θα ανθίσει μέχρι να ανταμώσουμε ξανά.
Ξύπνησα και είμαι τρομαγμένος όνειρο ήταν και έφυγες ξανά...
Μόνος απομένει  να πλανιεμαι δίχως την δικη σου αγκαλιά...
Όνειρο που τελείωσε η ζωή μας χωρίς εσένα χανω οτι αγαπώ...
Κουράγιο δωσε μου να συνεχίσω  και για τους δύο να μας αγαπώ...
Έφυγες και πηρες την ψυχή μου σεργιάνι να την κάνεις μακριά....
σε μέρη που η αγάπη μας θα ανθίσει μέχρι να ανταμώσουμε ξανά!