|Δημήτρης Ζουζουλής| - Equipo

#zouzoulis #equipo_stories
Μάιος του 2014. Περιστέρι.
Εκείνη την χρονιά αγωνιζόμουν στον Ατρόμητο Αθηνών για 3η σερί σεζόν και ήμουν μέλος της Κ20.
Είχαμε συναντηθεί στις αθλητικές εγκαταστάσεις της ομάδας για το προγραμματισμένο ραντεβού με την διοίκηση για το μέλλον του κάθε παίχτη. Δυστυχώς για εμένα τα πράγματα δεν ήταν καλά και ενημερώθηκα πως δεν υπολογίζομαι για την επόμενη χρονιά.
Με την επιστροφή στο σπίτι μου στο χτυπάει το τηλέφωνο μου.
Ήταν ο παππούς μου που εκείνη την περίοδο είχε την παλιό αρρώστια και παιδευόταν στα νοσοκομεία.
” Έλα Δημητράκο μου, τι έγινε τελικά σε κράτησαν;”
Στεναχωρήθηκε όταν άκουσε τα νέα και εγώ στεναχωρήθηκα ακόμη περισσότερο στη σκέψη ότι του έδωσα μια λύπη παραπάνω στην κατάσταση του.
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνω από τον πατέρα μου ότι ενδιαφέρεται πολύ μια ομάδα από τις τρεις μεγάλες της Αθήνας για να με εντάξει στο δυναμικό της. Η χαρά μου απερίγραπτη λόγω και της αγάπης μου για την συγκεκριμένη ομάδα.
Δεν πρόλαβα να χαρώ πολύ όμως.
” Σε θέλει στην ομάδα αλλά θέλει και 5.000€” .
Παθαίνω σοκ. Όχι για πολύ μιας και είχα μια εικόνα το τι γίνεται γύρω από τον ελληνικό αθλητισμό.
Ο παππούς μου, μέσα στην στεναχώρια και τον πόνο που περνούσε ήθελε να δώσει το ποσό αλλά εγώ ήμουν τελείως αρνητικός όπως και ο πατέρας μου.
Τελικά δεν προχώρησε η μεταγραφή και ήρθε μετά από λίγο καιρό η μέρα για το τελευταίο χειρουργείο πριν φύγει.
Το πρώτο πράγμα που ρώτησε τον πατέρα μου όταν βγήκε από το χειρουργείο ήταν "βρήκε ομάδα ο Δημητράκος; ”.
Η χαρά του μεγάλη όταν του είπε ο πατέρας μου τα καλά νέα ότι είχα κλείσει στην Κηφισιά στην Γ εθνική.
Πόσο χαρούμενος ήμουν που μπόρεσα και του έδωσα τέτοια χαρά σε μια τέτοια στιγμή. Δυστυχώς μέρες μετά μας άφησε. Όμως μου έδωσε ένα μάθημα.
Να παίζεις ποδόσφαιρο πάντα εκεί που θέλει η καρδιά σου και να περνάς καλά. Μην αφήνεις κανέναν να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε ταλέντο έχεις για προσωπικό του όφελος.
Κάθε Κυριακή σε όποιο γήπεδο και αν αγωνίζομαι, πάντα θα τον νιώθω να κάθεται σε μια γωνίτσα και να με καμαρώνει.
Παππού μου σ’αγαπώ.

Δημήτρης Ζουζουλής