MERVE ARSLAN - Gurbette Ömrüm Geçecek

Karacaoğlan genelde iyimserdir. İç dünyası aşkla sevgiyle dopdoludur. O, yalnız kızları sevmez. Gönül dünyasının konukları yaşamın tüm güzellikleridir. Yeşil başlı ördekler, gökte dizim dizim turnalar, gür sesleriyle dağlara anlam saçan keklikler ve benzerleri onun kara sevdalı olduğu varlıklardı. Böylesine aşk dolu bir gönül dünyası her çeşit buruk duyguları yok ediverirdi. Ne var ki ender bir ruh hali içine girmişti. Sevgilisi yanında değildi. Böylesi anlar onun için gurbet demekti.

Onun memleketi sevgilisinin yanı idi. Bu hep böyle olmuştu, böyle de kalacaktı.
İşte o anda da sevgiliden uzaklardaydı. Bu gurbette olduğunun imiydi. Bu karamsarlığa bir de yoksulluğu, evinin barkının olmayışı eklenmişti. Çok az yaşadığı bir gönül burukluğu içindeydi. Böylesi anlarını sazına nakış gibi işlerdi. Yine aynısını yaptı: Bir ağacın dibine kurulup yanık sesini salıverdi Çukurova’nın dağlarına :

Gurbette ömrüm geçecek,
Bir daracık yerim de yok.
Oturup derdim dökecek,
Bir vefalı yârim de yok.

Aman Aman,Aman Aman
Aman Aman,Aman Aman
Bir Vefalı Yarimde Yok

Gönlüme Bir Güzele Düştü
Sarfedecek Malım Da Yok
Özendim Derviş Olmaya
Hırka İle Şalım Da Yok

Aman Aman,Aman Aman
Aman Aman,Aman Aman
Bir Vefalı Yarimde Yok

Dünya Derler O Da Fani
Toprak Alır Tatlı Canı
Hasta Düştüm İlaç Hani
Bir Acısız Ölüm De Yok

Aman Aman,Aman Aman
Aman Aman,Aman Aman
Bir Vefalı Yarimde Yok