Για τη βάφτιση απορίες, και οι απαντήσεις στην περιγραφή ..

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ ;
Γιατί μάς βαπτίζουν νήπια, καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;
Τα ερωτήματα αυτά ακούγονται συχνά, προκαλώντας την ερώτηση:
- Όταν το νήπιο είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε;
Ή ακόμα θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει:
– Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε του στερεί την ελευθερία να επιλέξει αν θα γιατρευτεί;
– Ζητάμε προηγουμένως τη συγκατάθεσή του όταν θέλουμε να το εμβολιάσουμε;
– Καταστρέφουμε την ελευθερία του όταν του δίνουμε φαγητό ή όταν το ντύνουμε;
– Το ρωτάμε σε ποιά γλώσσα επιθυμεί να μιλά;
– Το ρωτάμε αν θέλει να πάει στο σχολείο;
Τη σωματική υγεία του παιδιού τη φροντίζουμε, χωρίς να το ρωτήσουμε.
Την πνευματική υγεία του δεν θα την αποκαταστήσουμε στην πρωταρχική της ωραιότητα.
Είναι μικρότερης σημασίας η πνευματική του υγεία;
Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι καλύτερο μπορούν,
έτσι είναι φυσικό για τους γονείς που είναι πιστοί οι ίδιοι να νιώσουν την ανάγκη το παιδί τους να γίνει σύντομα μέλος του σώματος του Χριστού.
Να γεμίσει από το Άγιο Πνεύμα, έστω και αν η ώρα της Βάπτισης δεν είναι συνειδητή για αυτό.
Με το βάπτισμα το παιδί «ἐγκεντρίζετε»
(μπολιάζεται) κατά κάποιον τρόπο ,
ενσωματώνεται μυστικά στο άχραντο σώμα
του Χριστού, γίνεται επίσημα μέλος της Εκκλησίας και έχει το δικαίωμα συμμετοχής και στα υπόλοιπα Μυστήρια.
Τη σωτηρία και υπέροχη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, που παίρνει με το Βάπτισμα, τη γνωρίζουν οι άγγελοι και την τρέμουν οι δαίμονες.
Ώστε έτσι οι δαίμονες φεύγουν τρέχοντας από τον βαπτισμένο και οι άγγελοι το φρουρούν σαν γνώριμο παιδί του Θεού.
Το βάπτισμα το κάνουμε στα νήπια για να τα προφυλάξουμε από ένα μέγιστο κίνδυνο για να περιφρουρήσουμε την ελευθερία τους από τις μεθοδίες του διαβόλου.
Ο νηπιοβαπτισμός επομένως δεν εμποδίζει, αλλά εξασφαλίζει και διασφαλίζει την ουσιαστική ελευθερία.
Το λουτρό του Βαπτίσματος σε συνδυασμό προς το Άγιο Χρίσμα, ενεργεί μια νέα γέννηση.
Γιατί, λοιπόν, πρέπει να αρνούμαστε στα παιδιά το δικαίωμα να έχουν από την αρχή της ζωής του τη ζωοποιό Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ως μέρος της ύπαρξής τους;
Αν καθώς μεγαλώνουν αποφασίσουν ότι δεν θέλουν πια το Άγιο Πνεύμα, ας το αρνηθούν,
όπως κάνει καθένας που αρνείται το Θεό.
Και ο Θεός αυτή την κίνηση τη σέβεται και αφήνει αυτόν που Τον αρνείται...
Ἡ Βάπτιση μας καὶ γενικὰ ἡ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ δέν μᾶς δεσμεύει.
Μήπως ἄλλωστε ζούμε - ἂν δέν τὸ ἐπιλέξουμε καὶ ἐπιδιώξουμε - ὅπως ταιριάζει σὲ βαπτισμένους Χριστιανούς;
Ἑπομένως οὕτως ἢ ἄλλως διαλέγουμε.
Ἂν κανεὶς θέλει νά ἀλλάξει πίστη,
δέν δεσμεύεται ἀπὸ τὸ βάπτισμα.
Τὸ βάπτισμα σῴζει τελικὰ ὅσους μὲ τὸν καθημερινὸ τους ἀγῶνα ἐνεργοποιοῦν τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού μένει ἀδιενέργητη στήν ψυχὴ του.
Τὸ γεγονὸς τῆς ταύτισης τοῦ βαπτίσματος μὲ τὴν ἀναγεννήσῃ, δέν σημαίνει πώς τὸ βάπτισμα μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸν προσωπικὸ ἀγῶνα
γιά τή διατήρηση καὶ τὴν καρποφορία τοῦ πνευματικοῦ δώρου.
Τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων,
τὸν 4ο αἰῶνα, «πρὸς τοὺς φωτιζόμενους» μποροῦν νά λειτουργήσουν ἀφυπνιστικὰ καὶ στήν ἐποχὴ μας
: «Δέν παίρνεις λοιπὸν ὄπλο φθαρτό, ἀλλὰ πνευματικό. Φυτεύεσαι στό νοητὸ Παράδεισο.
Παίρνεις καινούργιο ὄνομα πού δέν τὸ εἶχες πρίν.
Πρὶν ἀπὸ τὸ βάπτισμα ἤσουνα κατηχούμενος, ἐνῶ τώρα θά ὀνομαστεῖς πιστός.
Ἀπὸ τὴν ἁμαρτία μετατίθεσαι, περνᾶς στή δικαιοσύνη, ἀπὸ τὸ μόλυσμα στήν καθαρότητα…
Αὐτὸ ὅμως δέν φτάνει…
Ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ φύτεμα καὶ τὸ πότισμα,
καὶ δικό σου ἡ καρποφορία.
Ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι νά σοῦ δώσει τή χάρη Του,
ἐνῶ δικό σου νά τή δεχτεῖς καὶ νά τή διατηρήσεις.
Μὴν καταφρονεῖς τή Χάρη, ἐπειδὴ σοῦ δίνεται δωρεάν,
ἀλλὰ δέξου τη καὶ συντήρησέ την,
λειτουργώντας την μέσα στήν ὑπάρξή σου μὲ πραγματική εὐλάβεια».

Μας λέει ο Κύριος:
Όποιος πιστέψει και βαφτιστεί θα σωθεί· όποιος δεν πιστέψει θα καταδικαστεί.
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 16:16
Πρώτα έρχεται η πίστη , μετά το βάπτισμα.
Ο ευνούχος είπε στο Φίλιππο:
«Πες μου, σε παρακαλώ, για ποιον το λέει αυτό ο προφήτης:
για τον εαυτό του ή για κανέναν άλλο;»
Τότε ο Φίλιππος, παίρνοντας ευκαιρία από το κομμάτι αυτό της Γραφής, άρχισε να του κηρύττει το χαρμόσυνο μήνυμα για τον Ιησού.
Καθώς προχωρούσαν στο δρόμο, έφτασαν σ’ έναν τόπο που είχε νερό.
Τότε ο ευνούχος λέει:
«Να νερό· τι με εμποδίζει να βαφτιστώ;»
Ο Φίλιππος του απάντησε:
«Αν πιστεύεις μ’ όλη σου την καρδιά, μπορείς να βαφτιστείς».
Ο ευνούχος αποκρίθηκε: «Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού».
Κι αμέσως διέταξε να σταματήσει το αμάξι· κατέβηκαν κι οι δυο στο νερό, ο Φίλιππος και ο ευνούχος, κι ο Φίλιππος τον βάφτισε.
Όταν βγήκαν έξω από το νερό, το Πνεύμα του Κυρίου άρπαξε το Φίλιππο και δεν τον ξαναείδε πια ο ευνούχος,
ο οποίος συνέχισε το ταξίδι του γεμάτος χαρά.!
ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 8:34‭-‬39