Κωνσταντίνος Φίλης, Ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης στο προσκήνιο. Η νέα θητεία του Προέδρου Πούτιν

Για την επανεκλογή του Προέδρου Πούτιν αλλά και τις δηλώσεις του Σάρλ Μισέλ για την ανάγκη να επανεξοπλιστεί η Ευρώπη μιλάει ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων και Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Κύριος Κωνσταντίνος Φίλης

H πορεία του Πούτιν και νομίζω ότι, όχι νομίζω, πιστεύω και το βλέπω ήδη πριν την Oυκρανία ότι ο Πούτιν θεωρεί, το έχουμε κουβεντιάσει και μαζί σε παλαιότερη συζήτηση μας, ο Πούτιν θεωρεί ότι ο κυριότερος συνομιλητής του δεν είναι οι ξένοι ηγέτες, οι υπουργοί του ή όποιος τίποτε άλλος που σε τελική ανάλυση είναι και αναλώσιμος, αλλά είναι η ίδια η Ιστορία αναμετράτε με το μύθο του το θέσατε πάρα πολύ σωστά, το γράφω και σε ένα άρθρο μου σχετικά αυτό, η αναμέτρηση με το μύθο διότι, το μύθο που ο ίδιος δημιουργεί, λοιπόν διότι αντιλαμβάνεστε ότι αν υλοποιηθεί ο σχεδιασμός του ο Πούτιν θα έχει ξεπεράσει ακόμα και την Μεγάλη Αικατερίνη που πόσα χρόνια μετά, πόσους αιώνες μετά συζητάμε ακόμα για αυτή.

(...) η ρωσική οικονομία έχει αντέξει και δεν είναι τυχαίο ότι η Ευρώπη επέβαλε 13 γύρους κυρώσεων και πάρα πολλούς άλλους οι Ηνωμένες Πολιτείες παρόλα αυτά βρέθηκαν πρόθυμοι να βοηθήσουν τη Ρωσία, όχι μόνο εκτός δύσης αλλά και εντός, με τριγωνικές συναλλαγές και πώς ας πούμε Γερμανικές εταιρείες εξήγαγαν ή και εξακολουθούν να εξάγουν στο Καζακστάν, το Τατζικιστάν ακόμα και στην Τουρκία που είναι εκτός κυρώσεων, τετραπλάσιες και πενταπλάσιες ποσότητες προϊόντων τους, έτσι, μόνο και μόνο γιατί; γιατί αυτά καταλήγουν στη Ρωσία. Λοιπόν ας αφήσουμε την κουβέντα αυτή πάντως θέλω να πω ότι δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο και ξέρετε οι κυρώσεις έχουν αποδειχθεί και στην βιβλιογραφία αν το δει κανείς, αναποτελεσματικές θα έλεγα στην πλειονότητά τους, κλείνω την παρένθεση αυτή, για να πω ότι η ρωσική οικονομίας δεν διάγει και τις καλύτερες ημέρες, δηλαδή θα αντιμετωπίσει προβλήματα μεσομακροπρόθεσμα, τώρα πού θα τα χρεώσει ο Πούτιν αυτά, προφανώς στους κακούς δυτικούς που θέλουν να τον ανατρέψουν, έτσι είναι αυτό το τύπου τα καθεστώτα, όμως ανεξάρτητα από αυτό έχουμε δηλώσεις από πλευράς ευρωπαίων έχουμε την το άρθρο του Σάρλ Μισέλ, ο οποίος μιλάει για μετατροπή της Ευρωπαϊκής οικονομίας, σε οικονομία πολέμου, αυτό ειλικρινά δεν το κατάλαβα τι ακριβώς εννοεί γιατί είναι ένα πράγμα να πούμε ότι θέλουμε να αποκτήσουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση και ήπειρος μία αυτοτέλεια αμυντική, αυτό σημαίνει αυτοτέλεια κυρίως σε σχέση με τους Αμερικανούς αλλά εδώ πέρα το θέμα είναι αν είναι ο Τραμπ, μπορεί αυτό να γίνει απότομα όμως αυτός που έχει ενισχυθεί μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι το ΝΑΤΟ δεν είναι Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ συμπεριέλαβε δύο κράτη που ιστορικά ήταν ουδέτερα, την Φινλανδία και την Σουηδία, όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση, το κρατάμε αυτό και η οικονομία πολέμου τι σημαίνει; γιατί η Ρωσία είναι σε μία λογική οικονομίας πολέμου ότι παράγει όπλα και νέα όπλα για να μπορέσει να πολεμήσει με την Ουκρανία και πράγματι έχει αυτό έχει ενισχύσει την οικονομία της, στην περίπτωση της Ευρώπης εγώ δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοεί με αυτό, πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να τακτοποιήσει τα του οίκου της προκειμένου να την λάβουν σοβαρά υπ όψιν τους οι υπόλοιποι παίκτες, ειδικότερα δε οι διεθνείς παίκτες, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς αυτή είναι η πραγματικότητα (...) η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη στιγμή προσπαθεί να βρει τα πατήματα της, προσπαθεί να δείξει ότι είναι ικανή να καταφέρει να έχει ο ρόλος της κάποιου είδους απήχηση και αντίκτυπο στις εξελίξεις, για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ενότητα πάντως κάτι το οποίο δεν το έχουμε κατορθώσει, θα πρέπει να δούμε κατά πόσο όλα αυτά τα οποία συζητάμε μπορούν να γίνουν πράξη διότι κάποιος ας πούμε θα πρέπει να βάλει τα λεφτά. Στο ΝΑΤΟ, τα λεφτά τα βάζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, (...) Δεν μπορούμε να έχουμε πολιτική άμυνας χωρίς να έχουμε κοινή εξωτερική πολιτική, αυτό νομίζω είναι κατανοητό σε όλους. Και αν δεν έχουμε μία Ένωση η οποία έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, πως μπορεί αυτό να γίνει, να μετουσιωθεί σε κάτι στα εξωτερικά ζητήματα ας πούμε, είναι της ίδιας τάξεως προτεραιότητα ως κίνδυνος ακόμα και σήμερα που μιλάμε η Ρωσία για τις Βαλτικές και την Πολωνία σε σχέση με την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, η απάντηση είναι όχι. Είναι ίδιας φύσεως προτεραιότητα για τους, για τις βαλτικές χώρες η τις χώρες της Σκανδιναβίας, η απειλή ή η πρόκληση που λέγεται Τουρκία όπως είναι για την Ελλάδα, την Κύπρο, επίσης όχι και βέβαια ότι συμβαίνει αν μου επιτρέπεται είναι και με το βλέμμα στραμμένο στις επικείμενες ευρωεκλογές να μην το ξεχνάμε και αυτό

▶ Πηγή: Πρώτο Πρόγραμμα.
___________________________

___________________________
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο παρακάτω link