Νίκος Καραβουσιάνης, 'Τρυφερότητα'...

"Τρυφερότητα"...

Φτερό που χάιδεψε το λαιμό ενός μωρού,
ασίγαστη ηδονή σε ξένα θέλω,
όταν θα γύρει λουλουδάκι αρσενικό,
σε μια κοιλίτσα ν' ακουμπά, πόνο να παίρνει,
τότε θα ξέρεις τι 'ναι πάνω απ' την αγάπη,
απ' όλα τα μελλούμενα πιο θάρρος,
στα λυπημένα τα ματάκια κουταβιού,
αν δεις χαρά, τότε θα ξέρεις,
τις πράξεις που μπερδεύονται με μέλι,
στης τρυφερότητας τα χάδια των ποδιών,
και στης αέναης της κάψας μεσημέρι...

Θα λούσω τα μαλλιά σου με γελάκια,
κ' αν κλάψεις μ' ένα τσούξιμο μικρό,
θα λύσω το δεμένο σου χρησμό,
μ' ένα φιλί που τρεμοβγαίνει στα χειλάκια...

Τότε θα ξέρεις...
.
.
Ποίηση - Απαγγελία: Νίκος Καραβουσιάνης