Η ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ~ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Показать описание

ΠΟΙΗΣΗ: ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΖΟΜΙΤΗΣ (από το άλμπουμ "ημέρες")
ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: ΜΑΘΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ Β2 ΤΜΗΜΑΤΟΣ (1ου Ολοήμερου Δ.Σχ. Μεσολογγίου)
VIDEO: ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ

Το παρόν δημιουργήθηκε από τη δασκάλα Κουρτεσιάδου Παναγιώτα και τον δάσκαλο Χατηαθανασίου Αθανάσιο, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ακούσαμε της γης το μέγα καρδιοχτύπι», που υλοποιήθηκε από το ΚΠΕ Μεσολογγίου, κατά το σχολικό έτος 2015-16, σε συνεργασία με το «Ίδρυμα Κωστή Παλαμά», το Πνευματικό Κέντρο και τη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, τη σχολική σύμβουλο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Εκπαιδευτικής Περιφέρειας με έδρα την Ι.Π. Μεσολογγίου, τους σχολικούς συμβούλους 1ης και 2ης Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας, στο οποίο συμμετείχε και το Β2 τμήμα του 1ου Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Μεσολογγίου.

Η λίμνη του Μεσολογγίου
(απόσπασμα)

'Σα σε βλέπω πάντα να 'σαι
Δίχως κύμ' αγριωπό,
Να γελάς και να κοιμάσαι,
Λίμνη, σ' αγαπώ.

Με το γλήγορο πρυάρι,
Νύχτα, δειλινό, πρωί,
Μες στη γαλανή σου χάρη
Νοιώθω μόνο τη ζωή.

Μες στο ζωντανό σου αγέρι
Πώχει αρμύρας ευωδιά
Νοιώθω μόνο σαν ξεφτέρι
Μες στα στήθια την καρδιά.

Πριν βραδιάσ' είμ' εδώ πέρα,
Είμαι, ο ήλιος πριν να βγει,
«Έχε γεια» να πω στη μέρα,
«Καλώς ήρθες» στην αυγή.

Τι χαρά, τι καλοσύνη,
Όταν η αυγή χυθεί,
Όταν η ήμερα σβήνει,
Όταν η νυχτιά απλωθεί.

Όταν το βαρύ σταλίκι
Μες στα χέρια μου κρατώ,
Κι' απ' τα ρήχη κι' απ' τα φύκη
Περνώ σπρώχνοντας μ' αυτό,

Κ' έναν ήχο εκείνο βγάνει,
Ένα γέλιο απ' τα νερά,
Που φλογέρα δεν το φτάνει
Και πουλί δεν το περνά.

Μοναχά για σένα έχω
Προκοπή θαλασσινή,
Ούτε θέλω αλλού να τρέχω
Με βαρκούλα, με πανί.

Η ψυχή μου αναγαλλιάζει
Ντροπαλή στα ντροπαλά,
Όσο φεύγει και τρομάζει
Τα πελάγη τα τρελά.

Δίνει λύπες και φαρμάκια,
Κι είν' η θάλασσα κακιά,
Συ ποτέ δεν έχεις κάκια
Κι είσαι πάντοτε γλυκιά.

Σα σε βλέπω πάντα να 'σαι
Δίχως κύμ' αγριωπό,
Να γελάς και να κοιμάσαι,
Λίμνη, σ' αγαπώ!