filmov
tv
Άξιον Εστί - Μιχαήλ Χατζηαθανασίου / Μωϋσιάδης Αναστάσιος / Ήχος α’ (επτάφωνος).

Показать описание
Το «Άξιον Εστί» που ακούμε παραπάνω είναι μάθημα του αειμνήστου διδασκάλου Μιχάηλ Χατζηαθανασίου και είναι σε ήχο α’ επτάφωνο.
Ο Μιχαήλ ή Μιχαλάκης Χατζηαθανασίου ήταν Έλληνας εκκλησιαστικός μουσικοσυνθέτης και καθηγητής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Γεννήθηκε το 1880 ή το 1881 στην Κάτω Παναγιά της χερσονήσου της Ερυθραίας κοντά στον Τσεσμέ. Κατά την παιδική του ηλικία εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου σπούδασε εκκλησιαστική μουσική κοντά σε σημαντικούς δάσκαλους της περιόδου, όπως π.χ. ο πρωτοψάλτης Νηλέας Καμαράδος, από τον οποίο επηρεάστηκε βαθύτατα.
Διετέλεσε ψάλτης σε ναούς και μονές της Κωνσταντινούπολης, της Πριγκήπου και της Χίου, ενώ το 1917 έγινε μέλος της Πατριαρχικής Μουσικής Επιτροπής. Επιπλέον, υπήρξε καθηγητής πρώτα στη Μεγάλη του Γένους Σχολή (1919-1924) και αργότερα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Ως καθηγητής διακρίθηκε για τη μεθοδικότητα, τη λιτότητα και την απλότητά του και συγκαταλέγεται στους εξωπατριαρχικούς εκκλησιαστικούς μουσικούς που αντιπροσώπευαν μια ευρύτερη ανατολική εκκλησιαστική μουσική παράδοση. Παράλληλα αναφέρεται ως πολυσύνθετος εκκλησιαστικός μελοποιός. Μαθητές του υπήρξαν μεταξύ άλλων οι Θρασύβουλος Στανίτσας, Δημήτριος Μαγούρης, Λεωνίδας Βεζάνης κ.ά.
Απεβίωσε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1948 και ετάφη στο κοιμητήριο του ναού της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί. Αμέσως μετά τον θάνατό του εκδόθηκε το έργο του «Αι βάσεις της βυζαντινής μουσικής», ενώ το 1975 κυκλοφόρησε ειδικός τόμος με τίτλο Μουσική Ζωοδόχος Πηγή που περιείχε διάφορα ανέκδοτα μέχρι τότε συγγράμματά του. Μεγάλο μέρος του αρχείου του καταστράφηκε στα Σεπτεμβριανά.
Ο Μιχαήλ ή Μιχαλάκης Χατζηαθανασίου ήταν Έλληνας εκκλησιαστικός μουσικοσυνθέτης και καθηγητής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Γεννήθηκε το 1880 ή το 1881 στην Κάτω Παναγιά της χερσονήσου της Ερυθραίας κοντά στον Τσεσμέ. Κατά την παιδική του ηλικία εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου σπούδασε εκκλησιαστική μουσική κοντά σε σημαντικούς δάσκαλους της περιόδου, όπως π.χ. ο πρωτοψάλτης Νηλέας Καμαράδος, από τον οποίο επηρεάστηκε βαθύτατα.
Διετέλεσε ψάλτης σε ναούς και μονές της Κωνσταντινούπολης, της Πριγκήπου και της Χίου, ενώ το 1917 έγινε μέλος της Πατριαρχικής Μουσικής Επιτροπής. Επιπλέον, υπήρξε καθηγητής πρώτα στη Μεγάλη του Γένους Σχολή (1919-1924) και αργότερα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Ως καθηγητής διακρίθηκε για τη μεθοδικότητα, τη λιτότητα και την απλότητά του και συγκαταλέγεται στους εξωπατριαρχικούς εκκλησιαστικούς μουσικούς που αντιπροσώπευαν μια ευρύτερη ανατολική εκκλησιαστική μουσική παράδοση. Παράλληλα αναφέρεται ως πολυσύνθετος εκκλησιαστικός μελοποιός. Μαθητές του υπήρξαν μεταξύ άλλων οι Θρασύβουλος Στανίτσας, Δημήτριος Μαγούρης, Λεωνίδας Βεζάνης κ.ά.
Απεβίωσε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1948 και ετάφη στο κοιμητήριο του ναού της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί. Αμέσως μετά τον θάνατό του εκδόθηκε το έργο του «Αι βάσεις της βυζαντινής μουσικής», ενώ το 1975 κυκλοφόρησε ειδικός τόμος με τίτλο Μουσική Ζωοδόχος Πηγή που περιείχε διάφορα ανέκδοτα μέχρι τότε συγγράμματά του. Μεγάλο μέρος του αρχείου του καταστράφηκε στα Σεπτεμβριανά.
Комментарии