ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΑΜΠΕΛΟΥ

Μια πολύ ωραία και ήπια διαδρομή σε Μεραμπελιώτικα μονοπάτια με την πεζοπορική Παρέα Νεάπολης. Θαυμάσια ημέρα με πολύ καθαρή ατμόσφαιρα μας έφερε στα υψώματα του βόρειου τμήματος του διψασμένου Μεραμπέλου. Πολλά χωριουδάκια έχουν ερημώσει και άλλα έχουν τελείως εγκαταλειφθεί. Αιτία η λειψυδρία. Ακόμη και σήμερα μαζεύουν το βρόχινο νερό σε δεξαμενές για να μπορούν να επιβιώνουν. Φτάσαμε στο χωριό Κουρούνες απ όπου ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας. Οι φετινές βροχές ήταν αρκετές για να γεμίσουν οι δεξαμενές περίγυρα καθώς βλέπουμε. Κι ακόμα έχουν γεμίσει και οι λάκκοι. Όπου το έδαφος κοιλιά ζει έχουν δημιουργηθεί μικρές λιμνούλες. Εφέτος τα ζωντανά δε θα διψάσουν. Φτάσαμε στο χωριό Νοφαλιάς, φαίνεται ακατοίκητο και όμως κατοικείται. Εμείς δεν είδαμε ψυχή, να κυκλοφορει παρόλο που γυρίσαμε όλο το χωριό και η μέρα ήταν θαυμάσια. Συνεχίσαμε από εκεί προς το χωριό μακρυγέννησα. Το χωριό εδώ είναι τελείως ακατοίκητο. Καθίσαμε για λίγο έξω από την εκκλησία. Ήπιαμε μια ρακί με μεζέ χορτοπιτάκια που έφτιαξε η κυρία Ελενη, συνοδοιπόρησα από την παρέα μας. Από εκεί πήραμε το δρόμο της επιστροφής με κυκλική ανηφορική διαδρομή για να επισκεφτούμε το χωριό Παράμπελα.
Ο περιφρουρημενος χώρος της εκκλησίας της Παναγίας μοιάζει σαν εγκαταλειμμένο μοναστήρι. Ούτε και δω είδαμε ζωή. Η εκκλησία ερμητικά κλεισμένη με κάγκελα, δείχνει την εγκατάλειψη, ακόμη και αυτού του μικρού χωριού. Απροστάτευτοι χώροι έρμαια στην τύχη τους. Έχουμε κάνει τρείς ώρες πεζοπορία μέχρι εδώ και συνεχίζουμε για το χωριό Κουρούνες. Εδώ σε ένα μικρό χώρο καφενείου καθίσαμε για να απολαύσουμε τοπικές νοστιμιές.

Βασίλης Δρόσος