Σπιναλόγκα, Κρήτη 🇬🇷 SPINALONGA, Crete 🇬🇷

Σπιναλόγκα
Το περιβόητο νησί-αποικία των λεπρών στον όρμο του Αγίου Νικολάου υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά ενετικά κάστρα της Κρήτης.
Η νησίδα της Σπιναλόγκα βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, σε θέση κλειδί για τον έλεγχο του φυσικού λιμανιού της. Έχει έκταση 85 στρέμματα και 53 μ. υψόμετρο.
Το νησί οχυρώθηκε κατά την αρχαιότητα και πάνω στα ερείπια της αρχαίας οχύρωσης οι Βενετοί οικοδόμησαν ισχυρό φρούριο, που σχεδιάστηκε σύμφωνα με την οχυρωματική πρακτική του προμαχωνικού συστήματος από τον Genese Bressani και τον Latino Orsini.
Η στρατηγική σημασία του φρουρίου είναι προφανής: η προστασία του σημαντικού για το θαλάσσιο εμπόριο των Ενετών κόλπου της Ελούντας.
H πρώτη φάση οικοδόμησης του φρουρίου από τους Ενετούς διήρκεσε από το 1579 έως το 1586. Άρχισε να οχυρώνεται όταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο και οι Ενετοί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θα ερχόταν και η σειρά της Κρήτης. Με την οχύρωση του νησιού αυτού οι Ενετοί ήθελαν αφενός να διαφυλάξουν στον κόλπο της Ελούντας τα πλοία τους από τους πειρατές και από τον τουρκικό στόλο, αλλά και να εξασφαλίσουν τις αλυκές της Ελούντας από όπου θα έπαιρναν το αλάτι για την Μεσευρώπη αφού είχαν στερηθεί των παρομοίων της Κύπρου.
Επισκευές και μετατροπές στο φρούριο έγιναν πριν και κατά τη διάρκεια του Κρητικού πολέμου (1645-1669).
Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας το φρούριο χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς, ενώ παρέμεινε Ενετική κτήση επί 65 χρόνια μετά την κατάληψη της υπόλοιπης Κρήτης από τους Τούρκους (1649) χάρη στην ισχυρή οχύρωσή της.
Η ένδοξη ιστορίας της Σπιναλόγκας ως φρούριο λήγει ουσιαστικά με την κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους το 1715. Έκτοτε στο νησί αναπτύσσεται ένας οικισμός αμιγώς Οθωμανικός και το φρούριο περιθωριοποιείται.
Η πιο σύγχρονη ιστορία, βρίσκει το νησί ως τόπο απομόνωσης των λεπρών (1903-1957), ενώ σήμερα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας.