filmov
tv
Αλέξανδρος Καψοκαβάδης – Βουρκωμένα κρύσταλλα | Alexandros Kapsokavadis – Vourkomena Krystalla

Показать описание
ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ
✒: Αλέξανδρος Τσώτσης
🎼: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης
🎤: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης
💿: Νυχτέρι (2020)
• Αλέξανδρος Καψοκαβάδης - κλασική, ακουστική & πορτογαλική κιθάρα
• Θεολόγος Μιχελλής - βιολιά
• Θεόδωρος Κουέλης - κοντραμπάσο
🎙️& 🎛️: Γιώργος Αλειφέρης - V68
🎧: Γιάννης Ταβουλάρης - Syn Ena Recording Studio
🎨: Αγγελική Μπόμπορη
❄
VOURKOMENA KRYSTALLA
✒: Aléxandros Tsotsis
🎼: Aléxandros Kapsokavadis
🎤: Aléxandros Kapsokavadis
💿: Nychteri (2020)
• Aléxandros Kapsokavadis - classical, acoustic & portuguese guitar
• Theologos Michellís - violins
🎙️& 🎛️: Giorgos Aleiferis
🎧: Giánnis Tavoularis
🎨: Angeliki Bobori
📖
Στο χιόνι έκαψα τη γύρη σιωπηλά
Τα ροδοπέταλα τα κράτησα στεγνά
Δεκέμβρη μήνα κι η ανάσα μου βαριά
Μια χειραψία σ’ ένα αγκάθι τη φορά
Τα δέντρα έρημα στη μέση του χειμώνα
Σαν καρβουνόξυλα που καίνε στη φωτιά
Και του ζητιάνου ανακατεύω εγώ τις στάχτες
Καθώς κοιτάζω από το τζάμι να περνάς
Κρύες κουβέντες ν’ ανταλλάζουνε τα χνώτα
Τα βλέμματά μας βουρκωμένα κρύσταλλα
Και στην κουβέρτα ραγισμένη η ραστώνη
Να ξεφυλλίζει σφραγισμένα γράμματα
Ήρθ’ ο Σεπτέμβρης μες στα στήθη να γκρεμίσει
Σταφύλι πάτησε επάνω στα κορμιά
Και αφού ξελόγιασε το δάκρυ του χειμώνα
Έφτιαξε δίχτυ από της μνήμης τα κλαδιά
✒: Αλέξανδρος Τσώτσης
🎼: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης
🎤: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης
💿: Νυχτέρι (2020)
• Αλέξανδρος Καψοκαβάδης - κλασική, ακουστική & πορτογαλική κιθάρα
• Θεολόγος Μιχελλής - βιολιά
• Θεόδωρος Κουέλης - κοντραμπάσο
🎙️& 🎛️: Γιώργος Αλειφέρης - V68
🎧: Γιάννης Ταβουλάρης - Syn Ena Recording Studio
🎨: Αγγελική Μπόμπορη
❄
VOURKOMENA KRYSTALLA
✒: Aléxandros Tsotsis
🎼: Aléxandros Kapsokavadis
🎤: Aléxandros Kapsokavadis
💿: Nychteri (2020)
• Aléxandros Kapsokavadis - classical, acoustic & portuguese guitar
• Theologos Michellís - violins
🎙️& 🎛️: Giorgos Aleiferis
🎧: Giánnis Tavoularis
🎨: Angeliki Bobori
📖
Στο χιόνι έκαψα τη γύρη σιωπηλά
Τα ροδοπέταλα τα κράτησα στεγνά
Δεκέμβρη μήνα κι η ανάσα μου βαριά
Μια χειραψία σ’ ένα αγκάθι τη φορά
Τα δέντρα έρημα στη μέση του χειμώνα
Σαν καρβουνόξυλα που καίνε στη φωτιά
Και του ζητιάνου ανακατεύω εγώ τις στάχτες
Καθώς κοιτάζω από το τζάμι να περνάς
Κρύες κουβέντες ν’ ανταλλάζουνε τα χνώτα
Τα βλέμματά μας βουρκωμένα κρύσταλλα
Και στην κουβέρτα ραγισμένη η ραστώνη
Να ξεφυλλίζει σφραγισμένα γράμματα
Ήρθ’ ο Σεπτέμβρης μες στα στήθη να γκρεμίσει
Σταφύλι πάτησε επάνω στα κορμιά
Και αφού ξελόγιασε το δάκρυ του χειμώνα
Έφτιαξε δίχτυ από της μνήμης τα κλαδιά
Комментарии