ΤΟ ΚΑΣΚΩΛ (ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ)

Στην Αθήνα του 1980 βλέπουμε την καθημερινότητα της οικογένειας του Απόστολου και της Δήμητρας. Επίκεντρο ο μικρός Χρήστος ο οποίος βιώνει τα παιδικά του χρόνια χωρίς την παρουσία του πατέρα που είναι αφοσιωμένος στην μεγάλη του αγάπη την ΑΕΚ. Χρόνια μετά, μεταφερόμαστε στην Αθήνα του 2013 όπου ο μικρός Χρήστος, μεγάλος πια έχει την δική του οικογένεια με την Ερατώ. Και σε αυτή την περίπτωση, επίκεντρο ο μικρός Δημήτρης ο οποίος βιώνει την ίδια αποξένωση από τον πατέρα του. Μ’ έναν μαγικό τρόπο η ιστορία επαναλαμβάνεται... Ο Χρήστος ως πατέρας κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, τα ίδια λάθη με τον πατέρα του Απόστολο… Μέχρι πότε;

[vasga]

🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉ανθρώπινο, συγκινητικό και πανέμορφο φιλμάκι κι ας είμαι εγώ κόκκινος από ομάδα 🎉🎉🎉🎉έτσι απλά μου άρεσε ο, τι είδα εύγε σε όλους τους συμμετέχοντες και συντελεστές αυτού του μικρού μήκους φιλμ

[roza]

Συγκινητικά βγαλμένο μέσα απ' τη ζωή!
Όλοι οι ηθοποιοί εξαιρετικοί!

[kitsokollias]

Μπράβο ρε παιδιά, μας λείπουν τέτοια διαμάντια..‼️

[Foinix.]

Πόσο όμορφο, πόσο ανθρώπινο, πραγματικά πολύ καλή δουλειά..συγχαρητήρια..

[vasilismouskouris]

Εξαιρετική ταινιούλα. Μπράβο για την ευαισθησία στην προσέγγιση και την αρτιότητα στην παρουσίαση!

[fojo]

Είναι μια από τις top 5 αγαπημένες μου ταινίες

[filipposfilippides]

απλα τελειο απο τιςκαλυτερες ταινιες που εχω δει συγκλονιστικο

[journeyithaki]

The film was good. It does show the decline and screwed up situation in Greece. Parents loosing the plot, having children and then sacrifising the parenthood so they can watch football games and spend endless hours away from their kids and the girl they once thought they loved . Disgrace really and this should not be the norm .

[ΚωσταςΑσλανιδης-εδ]

Αυτοι οι οπαδοί δεν έχουν άλλο ενδιαφέρον εκτός από τις ομάδες τους. Είναι πληκτικοι

[ΓιώργοςΜπέκας-νψ]

Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλίνεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το λικεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.

[billy-gbuk]

Εκτός ότι είμαι ΑΕΚ είναι ταινίαρα εύγε

[elisabettamoro]

Μπορεί κάποιος να μου γράψει το κείμενο στα ελληνικά; Θέλω να μάθω, αλλά παλεύω να καταλάβω τα πάντα.
Κάποιος ξέρεις που μπορώ να βρω ταινίες μικρού μήκους με ελληνικά υπότιτλους;
Ευχαριστώ πολύ

[anastasiakatsigaraki]

Πέθανε ο πατέρας τελικά και το έβλεπε οτη πήγε τούρτα στο μικρό στο όμηρο της η οχι