filmov
tv
Καθένας κόσμος ένας

Показать описание
Οπτικοποιημένο κείμενο της ποιήτριας Στέλλας Μιχαήλ Ζωγράφου σε ερμηνευτική αφήγηση από την Λογοτέχνιδα & Ηθοποιό Χρύσα Θυμιοπούλου.
ΚΑΘΕΝΑΣ
ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΣ
Δε γνωρίζω από ποιους και πόσους δρόμους πέρασαν τα βήματά σου.
Σε ποιες πόρτες στάθηκες, ποιες βρήκες ανοιχτές και ποιες αρνήθηκαν το έμπα σου κλειδομανταλωμένες, σφραγίζοντας για πάντα τις απορίες σου.
Πόσες κακοτράχαλες ανηφόρες λύγισαν τα γόνατά σου και σε ποιους ροδώνες μάτωσαν τα δάχτυλά σου για την αγάπη του ''τριαντάφυλλου''.
Δεν ξέρω ποιοι φόβοι ανέτρεψαν την πορεία σου, ποιες βροχές αντάριασαν το μυαλό σου, ποια παράπονά σου καταλάγιασαν, για ποιούς δισταγμούς σου μετάνιωσες και ποια δειλινά σε κράτησαν στην αγκαλιά τους.
Πού να φανταστώ πόσες φορές ορφάνεψε η ελπίδα σου και πόσες άλλες οι διαψεύσεις των ονείρων σου σε βασάνισαν και σε απογοήτευσαν.
Αδυνατώ να λογαριάσω τις στιγμές που τα φτερά σου έγιναν παρανάλωμα του πυρός, την ώρα του ξανοίγματός σου σε ''ικάρια πετάγματα''.
Τι αγάπησες και τι μίσησες, με πόσες σιωπές σου φώναξες και πόσες φωνές σου μετατράπηκαν σε μακροχρόνιες παύσεις.
Πόσες φορές κοίταξες αλλά δεν είδες, πόθησες μα δεν απέκτησες και πόσες ακόμα ήσουν κάπου παρών με το κορμί αλλά απών με την ψυχή.
Καθένας μοναχός, καθένας και ένας κόσμος από κομμάτια, θαυμαστής μοναδικότητας και ποικίλης πολλαπλότητας.
Σέβομαι ό,τι δε μού μοιάζει.
Επιλέγω ό,τι μού δίνει την αίσθηση της αξίας, της ευγένειας, της ποιότητας και της ψυχικής συμβατότητας.
ΚΑΘΕΝΑΣ
ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΣ
Δε γνωρίζω από ποιους και πόσους δρόμους πέρασαν τα βήματά σου.
Σε ποιες πόρτες στάθηκες, ποιες βρήκες ανοιχτές και ποιες αρνήθηκαν το έμπα σου κλειδομανταλωμένες, σφραγίζοντας για πάντα τις απορίες σου.
Πόσες κακοτράχαλες ανηφόρες λύγισαν τα γόνατά σου και σε ποιους ροδώνες μάτωσαν τα δάχτυλά σου για την αγάπη του ''τριαντάφυλλου''.
Δεν ξέρω ποιοι φόβοι ανέτρεψαν την πορεία σου, ποιες βροχές αντάριασαν το μυαλό σου, ποια παράπονά σου καταλάγιασαν, για ποιούς δισταγμούς σου μετάνιωσες και ποια δειλινά σε κράτησαν στην αγκαλιά τους.
Πού να φανταστώ πόσες φορές ορφάνεψε η ελπίδα σου και πόσες άλλες οι διαψεύσεις των ονείρων σου σε βασάνισαν και σε απογοήτευσαν.
Αδυνατώ να λογαριάσω τις στιγμές που τα φτερά σου έγιναν παρανάλωμα του πυρός, την ώρα του ξανοίγματός σου σε ''ικάρια πετάγματα''.
Τι αγάπησες και τι μίσησες, με πόσες σιωπές σου φώναξες και πόσες φωνές σου μετατράπηκαν σε μακροχρόνιες παύσεις.
Πόσες φορές κοίταξες αλλά δεν είδες, πόθησες μα δεν απέκτησες και πόσες ακόμα ήσουν κάπου παρών με το κορμί αλλά απών με την ψυχή.
Καθένας μοναχός, καθένας και ένας κόσμος από κομμάτια, θαυμαστής μοναδικότητας και ποικίλης πολλαπλότητας.
Σέβομαι ό,τι δε μού μοιάζει.
Επιλέγω ό,τι μού δίνει την αίσθηση της αξίας, της ευγένειας, της ποιότητας και της ψυχικής συμβατότητας.
Комментарии