Πάνος Παπαδόπουλος | Αφηγήματα για την Καριέρα στο Εξωτερικό vs στην Ελλάδα | Μικρή Κουβέντα S05E21

Αληθεύουν τα αφηγήματα που έχουμε διαμορφώσει για την καριέρα στο εξωτερικό; Έχει χρέος κάποιος που πέτυχε εκτός Ελλάδας να επιστρέψει; Στο σημερινό επεισόδιο με guest τον Πάνο Παπαδόπουλο μιλάμε για την επαγγελματική πραγματικότητα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ξεκινάμε αναλύοντας τις διαφορές που υπάρχουν στην επιχειρηματικότητα, την τεχνολογία και τη βιωσιμότητα μεταξύ Ελλάδας, Ευρώπης και Αμερικής, και καταλήγουμε στο πόσο σημαντικό είναι το αίσθημα της προσωπικής αποστολής για την επιτυχία και την ευτυχία.

Chapters:
00:00:00 Intro & Μουσική Πρόταση
00:02:22 Αξίζει Τελικά η Καριέρα στο Εξωτερικό;
00:08:09 Η Σημασία της Κοινότητας
00:15:01 Όταν οι Προσωπικές Απόψεις Γίνονται Γενικεύσεις
00:19:35 Έχεις Καθήκον να Προσφέρεις στη Χώρα σου
00:29:07 Ανάληψη Πρωτοβουλίας & Ευθύνης
00:36:22 Νέοι στην Ελλάδα και Αρνητισμός
00:46:52 Το Κόστος της Δημιουργίας Οικογένειας στην Ελλάδα
00:52:02 Πολιτική Εταιρειών & Κερδοφορία
00:59:48 Βιωσιμότητα, Ανάπτυξη & Κοινότητα
01:05:05 Προβλήματα στο Ελληνικό Τεχνολογικό Τοπίο
01:17:17 Μισθοί & Ποιότητα Ζωής
01:27:30 Οικονομία, Ρίσκα & Καινοτομία
01:37:43 Τα Οφέλη της Επιστροφής
01:45:00 Προσωπικές Επιλογές: Κόστος & Προσδοκίες
01:52:19 Τεχνολογική Κουλτούρα: Ευρώπη vs Αμερική
02:00:05 Μέσα Ενημέρωσης & Διαμόρφωση Αφηγήματος
02:04:58 Τελικές Σκέψεις: Αναζήτηση Νοήματος & Suggestions

Βρείτε μας στα Social Media:

#podcast #mikrikouventa #careeropportunities #entrepreneurship

[berolinezos]

Πολύ όμορφη κουβέντα, 100% συμφωνώ ότι όσοι είμαστε έξω πρέπει να βοηθήσουμε και να δημιουργήσουμε πράγματα και ευκαιρίες είτε για όσους είναι στην Ελλάδα είτε για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους έξω.

Απλά μια παρατήρηση ως κάποιος που μένει εξωτερικό πάνω από μια δεκαετία. Είναι αρκετά διαφορετικό να είσαι από την Αθήνα (ή έστω από την Θεσσαλονίκη) και να πεις θα γυρίσω και αρκετά διαφορετικό να είσαι από μια μικρή επαρχιακή πόλη αρκετά μακριά.

Για κάποιους από εμάς δεν είναι μόνο 100% επαγγελματικοί οι λόγοι του να μείνουμε έξω. Οι ευκαιρίες για experiences που δεν ειναι σχετικές με δουλειά είναι απλά περισσότερες και ευκολότερες από μια επαρχιακή πόλη στην Ελλάδα (από να βρεις να κάνεις το αγαπημένο σου hobby μέχρι να πας συναυλίες σε μπαντες που δεν έρχονται, να κάνεις ταξίδια, να γνωρίσεις άλλες κουλτούρες, να ασχοληθείς με την τέχνυ κλπ). Τέτοιες ευκαιρίες δυστυχώς στην Ελλάδα μόνο στην Αθήνα μπορεί να έχει κανείς μέχρι κάποιο βαθμό. Το να μένεις Αθήνα ενώ είσαι π.χ. απο τα Γιαννιτσά, δεν είναι και τεράστια διαφορά σε θέμα social support από το να μένεις Βερολίνο και να είσαι από τα Γιαννιτσα. Οι γονείς και οι φίλοι σου σε κάθε περίπτωση μακριά είναι.

[ChristosRoussidis]

Βρίσκομαι στη μέση του επεισοδίου αλλά νιώθω την ανάγκη κάπου εδώ να πατήσω pause για να εκφράσω τη γνώμη μου.

Ως άνθρωπος που ζω στο εξωτερικό γιατί πήγα θεωρώ για μια καλύτερη ποιότητα ζωής θεωρώ ότι αυτό έχει γίνει. Η ζωή μου έχει αναβαθμιστεί έχοντας ζήσει στην Ολλανδία και πλέον στο Λουξεμβούργο. Κατανοώ απόλυτα το επιχείρημα της οικογένειας και τη σημασία της βοήθειας απο την οικογένεια καθώς και το να μεγαλώσουν τα παιδιά σε ένα οικείο περιβάλλον. Αλλά ο Πάνος δείχνει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει βγει στο εξωτερικό αποταμίευσε ένα πολύ πολύ καλο ποσό και γύρισε στην Ελλάδα με αυτό το ποσό να μπορέσει να ζήσει τη ζωή που θέλει. Μια ζωή που μπορεί να προσφέρει ότι θέλουν τα παιδιά του. Παρόλαυτα κάπου εδώ να αναφέρουμε ότι αυτό στην Ελλάδα δεν είναι η γενίκευση αλλά η εξαίρεση. Δεν μπορούν να ζουν ολοι έτσι, δεν μπορούν σε καμία των περιπτώσεων όλοι να κάνουν την επόμενη ημέρα μαγνητική όπως αναφέρθηκε γιατί απλα οι περισσότεροι βασίζονται στη δημόσια υγεία.

Έπειτα η ζωή στο εξωτερικό δεν είναι ένα απλό αφήγημα όπως προσπαθεί να περαστεί μέσα από το επεισόδιο. Εξαρτάται πάντα από τα πράγματα που ο καθένας εχει ως προτεραιότητες στη ζωή. Στο εξωτερικό όμως θα νιώσεις ότι σε σέβονται ως άνθρωπο, ότι δεν προσπαθούν να σε κλέψουν, θα νιώσεις ασφάλεια. Δεν υπάρχει ένα ατελείωτο τρέξιμο από τους ανθρώπους για να προλάβουν τα πάντα. Προφανώς όλα αυτά ισχύουν σύμφωνα με τα βιώματα του καθενός. Η Αμερική μπορεί να μην είναι η Μέκκα της ποιότητας ζωής και είναι 16 ωρες μακριά αλλά, υπάρχουν παρα πολύ καλες ευκαιρίες εντός Ευρώπης.

Σχετικά με το επιχείρημα των 3000€ ευρώ και του Άμστερνταμ. Ναι όντως, μπορεί αυτό να μην είναι ενας μισθός με τον οποίο κάποιος ζει πλουσιοπάροχα στην Ολλανδία και δη στο Άμστερνταμ και ναι όντως ενας τέτοιος μισθος μπορεί να είναι υπαρκτός στην Ελλάδα αλλά κάπου εδώ να αναλογιστούμε οτι στην Ελλάδα αυτος ο μισθός παρέχεται σπο πραγματικά λίγες επιχειρήσεις για senior στελέχη ο μισθός που αναφέρθηκε μπορεί να βρεθεί παντού στο Άμστερνταμ σχεδόν για junior θέσεις. Συνεπώς στη μια χωρα η αφετηρία είναι το 3000 στην άλλη είναι το τέρμα με πιθανότητες εξέλιξης λίγες. Οπότε πάντα εξαρτάται από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κάθε ενας. Εσας με την εμπειρία που έρχεται στον τομέα της τεχνολογίας, με τις εταιρείες που έχετε στήσει, κανείς δεν πρόκειται να σας προσφέρει τόσα γιατί θα σεβαστούν την εμπειρία σας και θα πληρώσουν αδρά για αυτή. Οπότε η σύγκριση είναι δυστυχώς όχι πολύ στοχευμένη.

Καλό θα ήταν να μιλήσετε με έναν τζούνιορ developer στην Ελλάδα και να δείτε τι τους ζητάει ο κόσμος και τι προτίθεται να πληρώσει. Συνήθως ζητάνε γνώσεις senior με μισθο junior. Αυτό ισχύει και εξωτερικό φυσικά με μισθο ο οποίος έστω και ο κατώτατος μπορεί να σε υποστηρίξει να ζήσεις ανετα μονος σου. Αυτό συγνώμη αλλά στην Ελλάδα δεν ισχύει.

Εν κατακλείδι οι εργαζόμενοι που βρίσκονται στην Ελλάδα και παίρνουν 3000 δε θα ψάξουν να βγουν κατά πασα πιθανότητα αλλά πρέπει να αναλογιστούμε πόσοι είναι αυτοί και ποια η εξέλιξη από εκεί συγκριτικά με την εξέλιξη στο εξωτερικό οικονομική και κοινωνική.

Θα χαρω να δω την απάντηση σας

[w.w.]

Υπάρχουν πολύ καλά σημεία σε αυτό το βίντεο και σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να ακούσει οποιοσδήποτε ετοιμάζεται να φύγει και εμείς που ζούμε έξω.

Κάτι που κάπως διαφωνώ και ακούγεται αρκετά είναι το ότι είναι καλύτερα να είσαι στην Ελλάδα αν δεν είσαι ιδιοφυΐα ή αν δεν έχεις προοπτικές να ανέλθεις ψηλά στην ιεραρχία της εταιρείας που δουλεύεις. Δηλαδή, είναι καλύτερο να είσαι ένα μεγάλο ψάρι σε μια μικρή λίμνη από το να είσαι το ίδιο ψάρι σε μια μεγάλη λίμνη. Ή όπως λένε στην Ελλάδα, καλύτερα να είσαι πρόεδρος στο χωριό παρά κλητήρας στην πόλη.

Εκεί όμως που η κουβέντα έχει απόλυτο δίκιο, είναι η δυνατότητα που σου δίνει το να βρίσκεσαι στην Ελλάδα για να είσαι κοντά στην οικογένειά σου, τους φίλους και σε πράγματα που ξεπερνούν τον επαγγελματικό βίο και έχουν αξία στη ζωή.

Για εμένα, το να επιστρέψεις στην Ελλάδα δεν είναι λογική επιλογή, αλλά συναισθηματική. Σε όποιον το έχει καταφέρει, μπράβο του. Μπράβο σε όποιον έχει καταφέρει να δημιουργήσει επιχείρηση στην Ελλάδα. Μπράβο σε όποιον εργάζεται remote στην Ελλάδα. Διπλά μπράβο και σε όποιον εργάζεται στην Ελλάδα.

Έχω ακούσει ιστορίες από ανθρώπους που επέστρεψαν στην Ελλάδα για οικογενειακούς λόγους και κοντά στα 50-55 προσπάθησαν να ξαναφύγουν στο εξωτερικό, αλλά ήταν πλέον αργά. Έχω επίσης ακούσει ιστορίες από ανθρώπους που προσπάθησαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα γύρω στα 45 και ήταν αδύνατον επειδή είχαν ήδη οικογένειες. Δηλαδή, από οποιαδήποτε πλευρά και να το δεις, δεν υπάρχει καθαρή επιλογή.

Το να εργαστείς και να ζήσεις στο εξωτερικό είναι σαν να βγαίνεις από το σπήλαιο του Πλάτωνα. Μαθαίνεις την αλήθεια όχι μόνο για τα επαγγελματικά, αλλά και για τη ζωή γενικά.

Οποίος έχει την ευκαιρία να πάει στο εξωτερικό να το κάνει.
Οποίος έχει τα κότσια μετά ας γυρίσει στην Ελλάδα. Ζω από το 2015 στις Βόρειο ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και ακόμα δεν έχω τα κότσια να γυρίσω. Κάποιες μέρες λέω καλά είναι εδώ και κάποιες μέρες λέω γιατί την ανακάλυψε αυτή τη γη ο Κολόμβος. Όπου και αν είσαι έχει θετικά και αρνητικά. Πορεύεσαι όσο καλύτερα μπορείς.

Όσο για τα νούμερα $$$ (για τις ΗΠΑ), για κάποιον που δεν είναι στο big tech, ο μισθός (χωρίς τα μπόνους) θα ξεκινάει από τα 5000 ευρώ για junior developer και θα φτάνει έως τα 10000 για senior developer. Στο big tech, ο μισθός ξεκινάει από τα 8000 και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 15000. Όλα αυτά τα ποσά είναι μηνιαία.

[nikitas_io]

Σας ευχαριστώ παιδιά μου δώσατε δύναμη...

Αυτό που λέτε με το ότι είμαστε αποκαρδιωμένοι ισχύει. Αλλά δόξα τω Θεώ στη Θεσσαλονίκη πλέον υπάρχουν κάποιες δουλειές που είναι worth it (τουλάχιστον ως developer) όπως το είπε το παλικάρι με τη μαύρη μπλούζα.

[Vicki]

To the point o PanosJee. Πολύ καλή συζήτηση, συμπεριλαμβανομένου και η αναφορά στον Αποστολίδη.

[michalisavgoulis]

Συγχαρητηρια παιδια! Πολλες αληθειες λεγονται σε αυτη τη συζητηση.

Συμφωνω απολυτα με το βασικο μηνυμα που προβαλετε σε σχεση με τη χαρα, την αξια και το χρεος μας, στο να προσφερουμε και να δημιουργουμε στην Ελλαδα, ο καθενας στον τομεα του.

Εχοντας παλεψει για αυτο απο διαφορα μετωπα, ειμαι στη διαθεση σας να βοηθησω οπου και οπως μπορω.

[ysarigiannis]

Θα συμφωνησω σε ενα κυριως σχολιο... Οσοι φυγαμε μπορουμε να βοηθησουμε τον τοπο μας να προχωρησει... μπορουμε να επηρρεασουμε τις εξελιξεις κοινωνικες και πολιτικες στην Ελλαδα...

[maturepunk]

Πολύ ωραίο επεισόδιο παιδιά μπράβο!

Αυτό που είπε ο Πάνος γύρω στο 19:50 μας το είχε πει και ο Κοζύρης στο Αμφ 1 μια μέρα, το θυμάστε;

[pmoust-]

Μόνο μία ένσταση έχω! Είναι Παναγιώτης ΜουσταφΈλλος, και ουχί ΜουστΆφελλος :)
Τους χαιρετισμούς μου

[konstantinosgkovedaros]

Διάβασα τα σχόλια και άκουσα το επεισόδιο δύο φορές γιατί μου ξεκλειδώνει πολλά πράγματα στα οποία ψάχνω απαντήσεις. Αυτό που κάνει ο Πάνος είναι narrative violation: σε μια κουβέντα που προκρίνει το "φύγε έξω να σωθείς" έρχεται και βάζει ένα εναλλακτικό αφήγημα, το οποίο λέει ότι το σημαντικό δεν είναι το μέσα/ έξω και ότι αφού ξεκλειδώσεις αυτή την πίστα και φυσιολογικά μεγαλώσεις, άλλα πράγματα γίνονται πιο σημαντικά. Ο Πάνος νομίζω ότι απευθύνεται κυρίως στους παρακάτω Α) σε όσους είναι έξω και είναι σχετικά άνετα, έχοντας λύσει τα βασικά βιοτικά προβλήματα λέγοντας τους ότι i) και εντός της χώρας γίνονται κουλ πράγματα αλλά και αγνοώντας το i) ότι ii) και πιο σημαντικό: κάπου έχουν μια υποχρέωση απέναντι στο κοινωνικό σύνολο; στον τόπο; στο community/ tribe τους; που τους προσέφερε τα εργαλεία για την διαδρομή τους. Β) σε όσους είναι έξω και δεν είναι άνετα ή προκρίνουν άλλα πράγματα στην ζωή τους, ότι η ζωή έξω, ειδικά όσο μεγαλώνεις και αλλάζεις προτεραιότητες είναι συγκρίσιμη και ενδεχομένως χειρότερη από την outdated εικόνα που έχουν για την ζωή εντός. Και Γ) σε όσους είναι εντός χώρας, ότι μπορούν να πετύχουν το να λύσουν το βιοτικό τους πρόβλημα ακόμα και εδώ, στον “γιδότοπο” (π.χ. οι εργαζόμενοι και οι founders της Augmenta) χωρίς να λέει πουθενά να μην βγουν έξω και να δοκιμαστούν, φέρνοντας πίσω εμπειρίες ή μένοντας έξω και βοηθώντας το εκεί η/και εδώ κοινωνικό σύνολο. Εκεί είναι και η μοναδική ίσως διαφωνία, για μένα είναι απαραίτητο να βγεις έξω έστω και για έναν χρόνο στην ζωή σου ώστε να μπορέσεις να ακουμπήσεις ανθρώπους/ εμπειρίες και με μια σχετική σοφία και να καταλάβεις τι είναι σημαντικό για σένα/ πως ζυγίζεσαι με τους άλλους/ τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις κτλ. That being said, ήταν ένα πολύ-πολύ σημαντικό επεισόδιο για το ελληνόφωνο YT και χαίρομαι που υπάρχει.

PS: Η αναφορά στο βιβλίο Tribe του Junger προς το τέλος ήρθε και το έδεσε: 


“Το φθινόπωρο του 1986, είχα μόλις τελειώσει το κολέγιο και ξεκίνησα ωτοστόπ στο βορειοδυτικό κομμάτι των ΗΠΑ…. Έτσι κατέληξα έξω από το Gillette του Wyoming ένα πρωινό στο τέλος του Οκτώβρη του 1986, με το σακίδιο μου να ακουμπάει στο προστατευτικό κιγκλίδωμα και έναν διαπολιτειακό χάρτη στην κωλότσεπη μου…. Αυτά και φαί που θα με έβγαζε για μια εβδομάδα ήταν ότι είχα μαζί μου εκείνο το πρωινό στο Wyoming, όταν είδα έναν άντρα να περπατάει προς το μέρος μου πάνω στην ράμπα εισόδου από την μεριά της πόλης. Από απόσταση μπορούσα να δω ότι φορούσε κάτι σαν πυτζάμα με επένδυση και κρατούσε ένα μαύρο κουτί. Έβγαλα τα χέρια από τις τσέπες και γύρισα να τον παρατηρήσω. Τα μαλλιά του ήταν άγρια και μπλεγμένα και η πυτζάμα του έλαμπε με βρωμιά και γράσο στους μηρούς. Περπάτησε προς το μέρος μου και στάθηκε μελετώντας με. Δεν έδειχνε επιθετικός αλλά ήμουν νέος και μόνος και τον παρατηρούσα σαν γεράκι. Με ρώτησε προς τα πού πηγαίνω. «Στην Καλιφόρνια» του απάντησα. Μου έγνεψε. «Πόσο φαί έχεις;» με ρώτησε και το σκέφτηκα για λίγο. Είχα αρκετό φαγητό- μαζί με τον εξοπλισμό μου- και εκείνος προφανώς δεν είχε πολύ. Θα έδινα τροφή σε όποιον πεινούσε αλλά δεν ήθελα να με ληστέψουν και αυτό ήταν πιθανό να συμβεί. «Εχμ, έχω λίγο τυρί» είπα ψέμματα και στάθηκα εκεί, έτοιμος, αλλά απλά κούνησε το κεφάλι του. «Δεν μπορείς να πας στην Καλιφόρνια με λίγο τυρί», μου είπε. «Χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από αυτό». Ο άντρας μου είπε ότι ζούσε σε ένα χαλασμένο αμάξι και ότι κάθε πρωί περπατούσε τρία χιλιόμετρα σε ένα ανθρακωρυχείο έξω από την πόλη για να δει αν χρειάζονται κάποιον έξτρα εργάτη για την μέρα. Κάποιες φορές χρειάζονταν, κάποιες όχι και αυτή ήταν μια από τις μέρες που δεν τον χρειάζονταν. «Οπότε μάλλον δεν θα το χρειαστώ αυτό» μου είπε, ανοίγοντας το μαύρο κουτί που κρατούσε με το γεύμα του. «Σε είδα από την πόλη και απλά ήθελα να βεβαιωθώ ότι είσαι εντάξει». Το κουτί περιείχε ένα σάντουιτς με μορταδέλα, ένα μήλο και ένα σακουλάκι πατατάκια. Το φαγητό μάλλον ερχόταν από κάποια τοπική εκκλησία. Τον ευχαρίστησα, έβαλα τον φαγητό στο σακίδιο μου για αργότερα και του ευχήθηκα καλή τύχη. Μετά γύρισε και πήρε τον δρόμο του για το Gillette. Σκεφτόμουν αυτόν τον άνδρα για το υπόλοιπο ταξίδι μου. Τον σκεφτόμουν για την υπόλοιπη ζωή μου. Στάθηκε γενναιόδωρος, ναι, αλλά πολλοί άνθρωποι είναι γενναιόδωροι. Αυτό που τον έκανε διαφορετικό ήταν το γεγονός ότι με πήρε στην ευθύνη του. Με εντόπισε από την πόλη και περπάτησε μισό μίλι στον αυτοκινητόδρομο για να βεβαιωθεί ότι ήμουν εντάξει. Ο Ρόμπερτ Φροστ έγραψε καταπληκτικά ότι σπίτι είναι εκείνο το μέρος που όταν πας εκεί, πρέπει να σε δεχτούν. Η λέξη «φυλή» είναι πολύ πιο δύσκολο να οριστεί αλλά μια αρχή μπορεί να είναι οι άνθρωποι εκείνοι με τους οποίους αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να μοιραστούμε την μοντέρνα κοινωνία και πως η έλλειψη της μας έχει επηρεάσει όλους. Η λέξη «φυλή» έχει να κάνει με αυτά που μπορούμε να μάθουμε από τις παλιότερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης σχετικά με την αφοσίωση και το «ανήκειν» και την αέναη ανθρώπινη αναζήτηση για νόημα. Έχει να κάνει με το γιατί, πολλοί άνθρωποι, αισθάνονται καλύτερα στον πόλεμο από την ειρήνη και πως οι δυσκολίες μπορεί να αποδειχθούν μια μεγάλη ευλογία και οι καταστροφές μερικές φορές γίνονται πιο όμορφες αναμνήσεις από τους γάμους ή τις διακοπές σε τροπικά μέρη. Οι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα με τις δυσκολίες, για την ακρίβεια ακμάζουν στις δυσκολίες. Αυτό με το οποίο έχουν πρόβλημα είναι να μην αισθάνονται απαραίτητοι. Και ήρθε η στιγμή αυτό να τελειώσει."

[GarageZan]

Εξαιρετικό βίντεο, μπράβο παιδιά για την πολύπλευρη οπτική σας και την παραγωγική συζήτηση με τόνους πληροφορίας που εμείς εδώ αγνοούμε...

[stathis_sjk]

Ξέρεις οτι είναι επεισοδιάρα όταν έχει μέσα Anser!! Υπέροχη συζήτηση, πολύ food for thought, το απόλαυσα! Στεναχωρήθηκα για το 420.. Κρίμα, RIP 420!!

[ManosKoukouviosAI]

Υπέροχο! Anser αγάπη αν και Παναθηναϊκός 😂

[takebackthecity]

μπράβο. Και ποδήλατο κάνεις και στην κίνηση δεν κολλάς και εταιρείες ανοίγεις και, ακριβώς επειδή δεν είναι όλα τέλεια, υπάρχουν τόσα low-hanging fruits που μπορείς με επιμονή και υπομονή να δώσεις πραγματική αξία στην κοινωνία σου. Αρκεί να βρεις την αποστολή σου για να γουστάρεις το μόχθο.

«Μην καταδέχεσαι να ρωτάς:"Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;"Πολέμα!»

[teooooob]

Everybody's Free To Wear Sunscreen λεγεται το τραγουδι =)

[nonamezz]

Εντάξει όσοι έχουμε ζήσει εξωτερικό ξέρουμε ότι η ατάκα 3κ κ react είναι to the point.

Επίσης θα πω 3κ κ έναν μίζερο καφέ μετά την δουλειά σε ένα γωνιακό Starbucks στις 6 το απόγευμα κ έξω όπως πάντα να βρέχει και να αναρωτιέσαι τι κάνω εδώ τώρα ; Βέβαια μετά από λίγο σκάει κουβέντα στο chat με φίλους από Ελλάδα κ σου λένε ότι το αφεντικό τους είπε ότι δεν θα πληρώσει αυτό τον μήνα γιατί δεν είχε αρκετή δουλειά.

Ως προς το να αφήσεις κάτι μια χαρά τα λέει. Για τον Πανο είναι σημαντικό να αφήσει κάτι στην πατρίδα. Υπάρχει ένα ποσοστό ανθρώπων που για κάποιο πολύ περίεργο λόγο τον πονάει ο όρος πατρίδα. Η ουσία είναι να αφήσεις κάτι πίσω. Να μοιραστείς την επιτυχία. Αν δεν είναι η πατρίδα ας είναι μια κοινότητα εγώ αυτό κατάλαβα. Όσοι πειραχτήκατε ανοίξετε κ εσείς σαν κ εμένα 3κ κ .net στην συγκεκριμένη περίπτωση :)

[IoannisMavroukakis]

Αξίζει Τελικά η Καριέρα στο Εξωτερικό;
- Ναι.

[georgespanos]

Ιδιαίτερο podcast με κάπως διαφορετικό περιεχόμενο από τα υπόλοιπα. Μάρεσε πολύ και ο Πάνος με προβλημάτισε.

[vasilisb.]

ο Πάνος ειναι role model για την χωρα.
Και φοραει και γαματο μπλουζακι😀

[alexvlis]

Τουμπανη συζήτηση! Δεν ξέρω κατά ποσό έχουν χρέος οι Έλληνες του εξωτερικού, αλλά σίγουρα για τους περισσότερους η απόφαση Ελλάδα vs εξωτερικό πρέπει να γίνεται reevaluated κάθε λίγα χρόνια, όσο κάνει evolve η προσωπική και επαγγελματική ζωή του καθενός. My two cents 😊