Τεχνολογίες Ψηφιακής Συνδρομητικής Γραμμής (xDSL)-2

5.1.4 Τεχνολογίες Ψηφιακής Συνδρομητικής Γραμμής (xDSL)
Β΄ΜΕΡΟΣ
Τεχνολογία ADSL.
Στις απλές τηλεφωνικές συνδέσεις με χάλκινο καλώδιο χρησιμοποιείται μόνο η περιοχή συχνοτήτων 0-4 kHz για τη μετάδοση της φωνής.
Αυτό δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι μεγαλύτερες συχνότητες για τη μετάδοση άλλων δεδομένων.
Επειδή το εύρος είναι περιορισμένο και οι συνηθισμένοι οικιακοί χρήστες έχουν μεγαλύτερο όγκο στο κατέβασμα παρά στο ανέβασμα, χρησιμοποιείται μεγαλύτερο εύρος συχνοτήτων
για την αποστολή από τον πάροχο προς τον τελικό χρήστη από το εύρος συχνοτήτων που χρησιμοποιείται για την αποστολή από τον τελικό χρήστη προς τον πάροχο.
Αυτές οι συχνότητες υποδιαιρούνται σε ακόμα μικρότερες περιοχές των 4.3125 kHz (. υποδιαστολή)
και συχνά ονομάζονται bins.
Συνήθως τα modems κατά την έναρξη της επικοινωνίας ελέγχουν ξεχωριστά
κάθε τέτοια περιοχή για να καθορίσουν ποιες από αυτές τις περιοχές μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Αυτή η σύνδεση χρησιμοποιείται για τη μεταφορά από τον τελικό χρήστη
μέχρι το αντίστοιχο τηλεφωνικό κέντρο της περιοχής.
Στο τηλεφωνικό κέντρο της περιοχής η μετάδοση των δεδομένων διακλαδώνεται μέσω των DSLAM
και μεταβιβάζεται (συνήθως) με γραμμές πολύ μεγαλύτερης ταχύτητας στον αντίστοιχο πάροχο δεδομένων.
Στο Σχήμα 5.1.4.β.,
με μωβ φαίνεται η περιοχή συχνοτήτων που χρησιμοποιεί η απλή τηλεφωνική σύνδεση (PSTN),
με ανοιχτό μωβ η περιοχή του upload και με πράσινο η περιοχή που χρησιμοποιείται για download από το ADSL.
Οι τηλεφωνικές γραμμές μεγάλου μήκους προκαλούν
μεγάλη εξασθένιση στα σήματα υψηλών συχνοτήτων
που μπορεί να φτάσει και τα 90 dB στο 1 ΜΗz
(το οποίο αποτελεί το άνω όριο της ζώνης που χρησιμοποιεί το ADSL),
υποχρεώνοντας έτσι τα ADSL modems να "δουλεύουν πολύ σκληρά" για
να πετύχουν μεγάλο δυναμικό εύρος, να διαχωρίσουν τα κανάλια και
να κρατήσουν το θόρυβο σε χαμηλά επίπεδα.
Για τον απλό χρήστη το ADSL φαίνεται κάτι απλό -διαφανείς "σωλήνες"
σύγχρονων δεδομένων διαφορετικών ταχυτήτων πάνω από απλές τηλεφωνικές γραμμές.
Μέσα στα ADSL modems, όπου όλα τα τρανζίστορς λειτουργούν,
υπάρχει ένα θαύμα τεχνολογίας.
Για να δημιουργηθούν πολλαπλά κανάλια επικοινωνίας,
τα ADSL modems χωρίζουν το διαθέσιμο εύρος ζώνης μιας τηλεφωνικής γραμμής
με ένα από τους δυο ακόλουθους τρόπους:
α) Πολυπλεξία με διαίρεση συχνότητας
(Frequency Division Multiplexing) ή
β) Καταστολή της ηχούς (Echo Cancellation).
HDSL. To ακρωνύμιο HDSL προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων High-bit-rate Digital Subscriber Line
και σε αντίθεση με το ADSL είναι συμμετρικό
και προσφέρει τον ίδιο ρυθμό μεταφοράς δεδομένων (μέχρι 2 Mbps)
τόσο για τη αποστολή όσο και για τη λήψη.
Ωστόσο, η μέγιστη απόσταση μεταξύ των δύο άκρων δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 3,5 km.
Μια άλλη βασική διαφορά από το ADSL είναι ότι
απαιτείται η εγκατάσταση 2 τηλεφωνικών γραμμών
(2 συνεστραμμένα καλώδια).
Νεότερες εκδόσεις της τεχνολογίας HDSL,
είναι το HDSL2 (2 Mbps, 1 ζεύγος συνεστραμμένου καλωδίου)
και το HDSL4 (2 Mbps, 2 ζεύγη συνεστραμμένων καλωδίων).
SDSL. To SDSL, Single-line Digital Subscriber Line, είναι μια τεχνολογία παρόμοια με το HDSL
όσον αφορά στο ρυθμό μεταφοράς δεδομένων (μέχρι 2 Mbps),
που απαιτεί όμως μόνο ένα συνεστραμμένο ζεύγος χαλκού.
Για το λόγο αυτό, η μέγιστη απόσταση μεταξύ των δύο άκρων δεν μπορεί να ξεπερνά τα 3 km.
VDSL. To VDSL, Very-high-data-rate Digital Subscriber Line,
μπορεί να δώσει εντυπωσιακά μεγαλύτερες ταχύτητες που μπορεί να φτάνουν τα 52 Mbps,
με περιορισμό όμως τη μεγίστη απόσταση μεταξύ των δύο άκρων του χάλκινου αγωγού.
Ανάλογα με την υλοποίηση,
το VDSL δε μπορεί να ξεπερνά το 1,5 km και οι ρυθμοί μετάδοσης κυμαίνονται
για τη λήψη έως 52 Mbps και για την αποστολή έως 12 Mbps.
Διάδοχος τεχνολογία του VDSL είναι το VDSL2,
που παρέχει ταχύτητες πάνω από 200 Mbps σε πολύ μικρή απόσταση,
100 Mbps στα 500 μέτρα και 50 Mbps στο 1 χιλιόμετρο.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ
SPYROS ZYGOURIS
Σπύρος Ζυγούρης
ΔΙΚΤΥΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ
VISUALISED COURSES