Έγια Μόλα - γερογιώργης (yeros)

Σαν περνάω απ'τον Περαία τα βαπόρια να σαλπάρουνε κοιτώ
τι γλυκά που λύνουν απ'την προκυμαία ν'αρμενίσουν στον Αργοσαρωνικό.
Άλλο πάει για το νότο κι άλλο ψάχνοντας τ' Αστέρι του Βορρά
κι ένα πιο παλιό μα σε σβελτάδα πρώτο πάει να δέσει σ'όλα τ' άγονα νησιά.

Δε με νοιάζει Αι- Νικόλα κι αν η θάλασσα με πιει
βάλε με σ' ένα καράβι κι έγια μόλα, ν' αρμενίσει κι η ψυχή μου μιαν αυγή.

Να γεμίσω μια βαλίτσα με αγάπη έρωτα και ανθρωπιά
κι αγκαλιά με τη μικρή μου κοπελίτσα μια σκηνή να στήσουμε στην αμμουδιά.
Ίσως βρω τον πολυμήχανο Οδυσσέα, να μου πει αν η πατρίδα ειν' γλυκιά
ίσως κάπου δω τον άμοιρο Θησέα να προκάμω να τ' αλλάξει τα πανιά.

Δε με νοιάζει Ποσειδώνα τι φουρτούνες κι αν θα βρεις
βάλε με σ'ενα καράβι κι έγια μόλα, κι όπου μ' έβρει τ'άστρο της Ανατολής.

All rights reserved.

Στίχοι - μουσική: Πετρόπουλος Γιώργος